YAŞAMAYANLAR AŞK (+18)

MİNE

300 yorum olmadan yeni bölüm gelmeyecek. Bölüm sonu sorularına cevap verirsiniz sevinirim. Sizi seviyorum ♥️ ♥️

Bir ay sonra...

Soner iyi bir asker olabilirdi ama bu savaşa boşuna girmişti. Sırf anılarımız canlansın diye beni abimin evine götürdü. Müştemilatta oturup sohbet ettik. Fırat bana neler yaptı çok merak ediyordu. Anlatmanın bana iyi geleceğine inanıyordu. Ardımda bırakmak istediğimi gördüğü halde bunu yapıyordu. Onun yüzünden geçen gün kabusuma girmişti yıllar sonra. Bana iyi gelmek için çabaladıkça iyi gelmiyordu. Ona göre uzun zaman hatırlatmamak için uğraşmıştı ama işe yaramıyordu.  Bazen kendi aklındaki soruları soruyordu.

Mesela sarhoş olup hiç öptün mü onu demişti. Onunla evliykende pes ettin mi diye sormuştu. Savaşmaktan yorulup ondan kurtulmamın mümkün olmadığına inanıp normal bir evliliğimiz olmasına uğraşıp uğraşmadığımı sormuştu. Önce bu soruya sinirlenmiştim ama Soner eski Alev olsa sormayacağını yeniden karşılaştığımız zamandaki halim nedeniyle sorduğunu söyledi. O Alev her şeyden vazgeçip, pes edebiliyordu zaman zaman. Kurtuluş olmayacağına inanmıştı. Ömürlük kabusu gibi görüyordu. Belki alttan alırsam daha insan gibi davranır diye düşünme ihtimalimi sorguluyordu aslında. Soner' in sorularının temeli buydu. Bir saniye olsun aklımdan başka biri geçti mi? Belki orada beni kurtarır diye umutlandığım biri oldu mu? Kaçmak için herhangi birine yakın davrandım mı? Fırat' tan ölesiye korktukları için ve kaçmakla kurtulamayacağım için böyle bir şey yapmamıştım tabii ki ama imkan olsa yapardım herhalde. Detaylar Soner' i mahvediyordu. Aklımdan bir saniye bile bir başkasının geçme ihtimali onu kurşundan beter yaralıyordu. Bana dokunacak olduğunda aklına geliyordu ve o an bunu sorsa beni yaralayacağını düşünerek kendini engelliyordu. Bu nedenle ve haplar nedeniyle Derin' le görüşmeye başlamıştı. Soner' in zihni her zaman ona düşmandı zaten. Hiçbir zaman iyi bir şey düşünmeyi , hayattan bir güzellik beklemeyi bilmezdi o. Aslında sadece ben değildim mesele. Kendi şanssızlığını da hesaba katıyordu.

Soner aklındaki sorulara cevap aldıkça daha farklı bakmaya başladı. Bakışları beni ürkütüyordu. Çünkü içinde tutku gittikçe daha fazla yer alıyordu. Benimde Derin' le görüşmemi istiyordu. Yaralarımı gerekirse kanatıp zehrini akıtmamı. Bense istemiyordum. Taa ki bugüne kadar. Sabah Alin koşarak yanıma geldi. Dün gece Yaman' larda kalmıştı.

' Anne Eytulul' un annesi ile babası biylikte uyuyoy. Siz niye uyumuyoysunuz? Babam niye buyada kalmıyoy?'

Alin' e ne cevap verdiğimi kendim bile anlamayınca Derin' i aradım. Derin önce Alin' e ne söylemem gerektiği konusunda yardımcı oldu. Sonra benimle seans yapmak istediğini söyledi. Sonunda Soner' le aynı yatağa girmeyecektim elbette ama aramızdaki soğukluğu Alin' in hissetmesine engel olabilirdim. Çünkü geçmiş defterler açıldıkça Soner bana daha tutkulu bakarken ben ona daha öfkeli bakmaya başlamıştım. Bu da Alin' e etki ediyordu. Aramızdaki soğukluğu fark ediyordu. Çok zeki bir kızımız vardı.  Soner' in yaşadıkları çok ağırdı. Neden görevi kabul ettin diyemiyordum. Neden daha erken gelmedin diyemiyordum. Diyebileceğim tek bir şey vardı. Neden askere gittin? Aklımda sürekli bu vardı. Askere gitmese sanki bunların hiçbiri olmayacaktı. Abime o kadar tepki göstermese hiçbiri olmayacaktı. Abim yalnız kalmasa o hatayı yapmayacak ve o dosya hiç var olmayacaktı. Öfkem sonunda sınırını da aştı. Abime de öfke duymaya başladım. Hepimizi suça batırmasaydı Fırat ' ın eline geçecek bir dosya olmayacaktı. Soner' i öldü zannetsem bile kızımla birlikte yasını tutacaktım.  Bir gün gelecekti ve her şey farklı olacaktı.

Her şeyi derine bastırırken bir zamanlar uğruna canımı vereceğim insanlara düşman olmamak istiyordum birazda. Ne eskisi kadar değerliydiler gözümde ne de şu anda olduğu gibi nefrete yakındım. Ama yüzeye çıktıkça öfke içimden taşmaya başladı. Derin bunun normal ve geçici olduğunu söylese de ben kendime hakim olamamaktan korkmaya başlamıştım. Abime ve Soner' e olan öfkeme hakim olmak zor geliyordu. Patlamaya hazır bomba gibiydim. Tek patlamama nedenim buna tenezzül etmemekti. Bana kaybettiğim hiçbir şeyi geri veremeyeceklerdi.