YAŞAMAYANLAR AŞK (+18)

GÜZEL HABER

300 yorum olmadan yeni bölüm gelmeyecek. Bölüm sonu sorularına cevap verirsiniz sevinirim. Sizi seviyorum ♥️ ♥️

' Sonunun onun gibi olmasını istemiyorsan bize komutanın çocuğunu ver. '

Güçlü durmak zorundaydım. Kızım için Ertuğrul için güçlü durmak zorundaydım. Yaşamayanlar yaşamazken gizliydiler ama şimdi durum değişmişti. Bir şekilde öğrenilmişti Yaman' ın kimliği. Zaten bunu daha önce konuşmuşlardı. İstanbul ' da olmak Yaman, Engin ve Görkem için tehlikeliydi. Ama onlar kendilerini değil beni ve Alin' i düşünmüşlerdi. Aslında hiçbirinin ilgisi olmayan bir şehirin onlar için daha güvenli olacağı söylenmişti. Kabul etmemişlerdi. Çünkü ben aslında kimsemin kalmadığı bu şehirde olmayı istiyordum. Konu bile edilmemişti gitmek.

Kendime bir ev almayı bu nedenle hiç düşünmemiştim. Onlar yaşayacakları yeri benim için seçerken ben bir de ev kaprisi yapamazdım. Bedelinin bu kadar ağır olacağını bilseydim eğer ülkenin her yerine gitmeyi kabul ederdim. Mine cansız yatıyordu yerde. Engin' in ardından ışıl ışıl bakan gözleri şimdi bomboş bakıyordu. Engin' le aralarını yapmayı düşünüyordum. Hatta evleneceklerini hayal ediyordum. Kendi çocuğu olacaktı. Ertuğrul kadar sevecekti onu da. Ertuğrul gibi güzel yetiştirecekti. Mine gibi hassas, kibar bir kız çocuğu... Artık hiçbiri olmayacaktı.

Tutamamıştım onu. Sakinliğini koruyamamıştı. Bu çok normaldi. O çok normaldi. Benim gibi mafya bir abiyle büyümemişti. Liderleri olduğunu düşündüğüm adam bağırınca sanki zaman kazanıyor gibi değilde Mine' nin ölümüyle şoka girmişim gibi sıçradım.

' Lütfen beni öldürmeyin. Size çocuğu vereceğim.  ' dedim.

Ellerimi titretiyordum. Bu adamlar bu kadar korkmuş bir kadından hiçbir hamle beklemezdi. Kesik kesik konuşmaya devam ettim.

' Bekleyin getiriyorum şimdi. '

Yatak odama girdiğimde adamlardan ikisi peşimden girdi. Dolaba yöneldiğimde;

' Nerede çocuk? Bize sakın oyun oynama. ' dedi içlerinden biri. Parmağımla sus işareti yaptım.

' Sesleri duyunca dolaba gizledim. Uyuyor. Sessiz konuşun. Nasılsa babası sizi öldürüp geri alır. O sırada benim verdiğimi öğrensin istemem doğrusu. ' diyerek dolabın kapağını açtım. Adam öfkeyle bakıyordu. Normalde şüphe ederdi ama söylediğim ona inandırıcı gelmiş olmalıydı. Neyse ki çok zeki değildiler ya da kadınları fazla salak sanıyordular.  Çocuklar ulaşamasın diye üst rafa arkalara doğru koyduğum silahı aldım ve ikisine de ateş ettim. İkisini de kafalarından vurdum. Ve Alin' in ' Anne!' diyen sesini duydum. Onların silahlarında susturucu vardı. Ama benim silahımda yoktu. Doğal olarak çocuklar sese uyanmıştı. Odaya girmek üzere olan adamlardan biri Alin' in bağırması üzerine arkasını döndü. Dolabın kapağını kendime siper edip -ki aslında ne kadar sağlıklı bir siper olduğu tartışılırdı ama şu an bunun zamanı değildi- diğer adamı da vurdum ve yapmamam dikkatli çıkmam gerektiğini bildiğim halde koşarak odadan çıktım. Neyse ki kimse yoktu. Merdivenlere yöneldiğim sırada adamlardan biri dönüp ateş etti. Kurşun kolumu sıyırdı bense onu kafasından vurdum. Ama aşağıya baktığımda hiç görmek istemediğim bir manzarayla karşı karşıya kaldım. Liderleri olan ve diğer adam Alin' le Ertuğrul' u yakalamış kafalarına silah dayamıştı.