who can be loved in this world? [kazuscara]

hikayeye hiçbir katkısı olmayan bölüm (etek edition)

kazuha'nın eşyalarını yerleştirmeye başladığımızda, beynimi yeni yeni hissediyordum. yaptığım şey fazla kaygısızdı. ama kazuha daha da kaygısızdı. evine öylece girdiğimde ilk yapması gereken benimle öpüşmek değil, bunu neden yaptığımı sormak olmalıydı. şikayetçi değildim tabi, sorsa daha fazla sıkıntı çekerdim.

bağdaş kurduğum yerde valizinden aldığım temiz çamaşırları daha düzgün bir şekilde katlıyor ve ardından dolabındaki yerine bırakıyordum. kirlileri ise kenara ayırıyordum. o aşağıda bize içecek bir şeyler hazırlarken bunu yapabileceğimi düşünmüştüm. valizin içinden çıkardığım bir örgü kazağı burnuma yanaştırmıştım şimdi. sevdiğim bir şarkıyı dinlemek gibiydi. onunla ilgili çoğu şeyi ruhumda duyuyordum. gözlerimi yumdum ve yanağımı yumuşak kazağa yaslamaya devam ettim. o kadar mayışmıştım ki olduğum yerde uyuklayabilirdim.

"beğendiysen senin olsun." duyduğum sesle yanağımı kazaktan çekmem bir olmuştu. kazuha önümde dikelmiş, bana keyifli bir gülümsemeyle bakıyordu. evet, tabi kazağı neden öyle tuttuğumun farkındaydı. agresif bir hareketle katlayıp dolaba yerleştirdim. "hiç beğenmedim." hafif bir kıkırtıyla elindeki kupadan yudumlamıştı. benim için getirdiği masanın üzerinde duruyordu. birazdan almayı planlıyordum, acelesi yoktu. "teşekkür ederim." dedi dolabı gözleriyle işaret ederken. dudağımı büküp gözlerimi dolapta gezdirdim. "rezil bir dolap düzenin var. çorapların niye burada?" raftaki uzun çorapları alıp çekmecesine bıraktığımda elini ensesine atmıştı. "uhm..."

o sırada gözlerime rafta duran kurdeleli bir şey ilişmişti. oldukça... feminen görünüyordu. uzanıp aldığımda siyah pileli bir mini etek olduğunu fark ettim, pembe ve beyaz renkli minik kurdeleleri vardı. gözlerimde soru işaretleriyle kazuha'ya baktığımda gözleri önce bana sonra eteğe dönmüştü. bir süre eteğe baktı, dudaklarını bükmüştü. "açıklamalı mıyım?"

"kulakları da var mı?" soruma karşı hafif gergince gülmüştü. yüzü giderek hep boyadığı o aksi tutamla aynı renk oluyordu. "yani ben... ıhm-"

"deneyeyim mi?"

aniden sorduğum soruyla gözleri irilmişti. kulaklarına değin kızarırken elimde olmadan gülmeye başlamıştım. "bunun için değilse bunu neden almış olabilirsin ki?"  soruma karşılık gözlerini kaçırdı ve ağzını eliyle kapattı. bir süre sonra arkasını dönüp boğuk bir sesle mırıldandı. "olur."

bacaklarıma kısa bir bakış attım, vücut tüylerinden hoşlanmıyordum bu yüzden ekstrem bir durum olmadıkça bacaklarımı da traşlıyordum. ajax'ın birkaç kere gay gözleriyle bacaklarımı kestiğini görmüştüm. bunu gizli saklı da yapmıyordu. bacaklarımın çoğu kızdan iyi olduğunu, eteğin güzel duracağını biliyordum işte. elime güvenmesem böyle bir teklifte bulunmazdım.

pantolonumu çıkarıp bir kenara bıraktıktan sonra fermuarını açıp eteği giyindim. belime tam oturmuştu. aynadan alt vücuduma baktığımda yüzümde memnun bir ifade vardı, yalnız koyu renk çoraplarım işi bozuyordu. bu yüzden çoraplarımı çıkarıp pantolonumun yanına bıraktım. "giydim." dedim sonunda. önümü dönmüştüm şimdi kazuha'ya. kafasını çevirip bana baktı ve dudaklarını birbirine bastırdı. daha fazla beklemeden gözlerini bacaklarıma çevirmişti. dudakları hafif aralandı, ağzını bir şey diyecekmiş gibi açıp ardından kapattı. yutkunduğunda vücudumun ısındığını hissetmiştim. "yakışmış." dedi sonunda. beni utandırmıştı, eh sizi her bakımdan etkileyen biri size öyle bir çeşit tanrıçaymışsınız gibi baksa siz de utanırdınız. "çok yakışmış."

bana doğru adımladığında benim de yüzümü al basmıştı sonunda. önümde durup ellerini belime yerleştirdi. dudağımın içlerini dişliyordum. yüzüne baktığımda afallamıştım. çok güzel bakıyordu, efsunluydu sanki gözleri. güldüm, sanki hiç ağlamamışım gibi, sanki hiç ağlamayacakmışım gibi kıkırdadım. onun bana yalnızca bakarak özel hissettirdiği o birkaç saniyeye kısılmıştım. dudaklarını dişlerimin üzerinde hissettim, gülümsememi öpüyordu. elleri ise tişörtümün içerisinde belimi sarmıştı. sanırım bugün bu rolü tamamen ona teslim edebilirdim.