TEN IS

H22. Zwarte Vlek

Matthy Pov

Ik voel een steek in mijn hoofd en hoor het gepiep van de wekker. Ik wil mijn ogen niet eens open doen. 'Zet uit please' mompel ik schor. Ik voel beweging over me heen. De wekker word uit gezet en een warmte bron komt boven op me liggen. Ik kreun pijnlijk doordat hij zijn hele gewicht op me laat vallen. 'Mat...' hoor ik een schorre stem. 'We moeten weg...' zegt hij op een manier die me totaal niet motiveert om ook maar een beetje te bewegen. 'Nee' mompel ik en ik draai mijn hoofd in het kussen. Hoe ik gister weer in dit bed ben gekomen is me ook een raadsel. Ik weet alleen zeker dat het Milo's bed is, en dat Milo naast me, of eerder op me, ligt. Verder ben ik het even kwijt, maar ik lig er dus dan is het goed. 'We kunnen ook later gaan' mompel ik. 'Maar ik moet de Posts maken en vanmiddag weer...' even zucht hij. 'Vanmiddag weer op de club zijn' maakt hij zijn zin af. 'Ik help je met de post.' Zeg ik als commentaar. Een diepe zucht van hem volgt. 'Oké dan' zegt hij en ik hoor hem wat pakken. 'Wat zeg ik dan tegen hun?' Vraagt hij dan. 'Zeg... ja geen idee, zeg gewoon dat we later zijn boeie' zeg ik. Ik hoor Milo's vingers zachtjes tikken op zijn scherm en dan zijn telefoon weer neerleggen. Ik voel dat Milo nu volledig op me komt liggen, en zijn armen om mijn lichaam slaat. Zijn hoofd legt hij op mijn borst. Niet dat ik het erg vind. Alles behalve, en op dit moment heb ik totaal geen energie om daar ook verder over na te denken.

Wanneer ik weer wakker word lukt het me wel om mijn ogen te openen. Ik kijk naar beneden en zie Milo daar nogsteeds liggen. Zijn handen liggen naast mijn lichaam. Ik glimlach zacht. Zo is hij net weer de kleine Milo van vroeger. De Milo die ik leerde kennen toen ik al lang bezig was met de moeilijke dingen in het leven, en hij nog zo onbezonnen was, en zijn leven nog bestond uit School, een beetje tennissen en Fifa spelen. Je zou zeggen dat hij nu hij ook ouder is geworden, hij ook wel de volwassen problemen zou krijgen. Maar nee, Milo is degene die me aan de grond houdt wanneer ik teveel in mijn gedachten zweef. Milo is degene die me laat zien dat ik me nergens zorgen over hoef te maken, wanneer ik alles weer teveel overdenk. Milo is gewoon simpel gebleven, helemaal wanneer hij weer in Gouda is, thuis, op de club. Nog een reden waarom ik hier eigenlijk niet weg zou willen. Ik wil niet weg van deze simpele dagen, waar niemand naar me toe komt voor foto's, waar niemand begint over werk, waar alles bestaat uit zon, tennis en gezelligheid en waar Milo me er van overtuigd dat er niets is om me zorgen over te maken.

Milo POV

Ik til mijn hoofd op. Matthy ligt met zijn ogen open naar het plafond te staren. Zodra hij voelt dat ik beweeg kijkt hij omlaag. 'Hey' zeg ik met een kleine glimlach. 'Hey' zegt hij op de zelfde manier. 'Hoe voel je je vanochtend?' Vraag ik. 'Hmm, kater...' zegt hij afwezig. Ik zucht. 'Ik ook' zeg ik en ik kom naast hem liggen. 'Ik heb echt zo veel te veel gedronken gister... het is een grote zwarte vlek' lacht hij zacht. Ik pers mijn lippen op elkaar. Kutzooi. Hij weet het waarschijnlijk niet meer. Onze zoen. Hij is het gewoon vergeten. Het is een wonder dat ik het nog wel weet, daar niet van, maar het feit dat ik het wel weet en hij niet... wat moet ik nu? Het zeggen? Maar straks staat hij er helemaal niet achter? Straks vind hij het super ongemakkelijk. Straks schaamt hij zich dat het is gebeurd, en weet ik daarmee ook meteen dat het onmogelijk is dat het ooit nog eens gebeurd. Nee, laat ik het maar niet zeggen.

Ik pak mijn telefoon en kijk even mijn appjes. Raoul reageert met een duimpje op mijn bericht dat we later zijn. Ik zie ook appjes van Robbie privé naar mij.

Robbert van de Graaf:

- Dus Mat is nogsteeds bij jou?

Ik lees het eerste appje en draai gelijk onopvallend mijn scherm. Matthy zit op zijn eigen telefoon te kijken, dus waarschijnlijk ziet hij het toch niet, maar alsnog. Ik lees zijn appjes verder.

- Nog geneukt? Of iets anders?

- Aangezien er dus best wat drank in zat...

- Wij hebben het in ieder geval wel leuk :)

- *Foto*

Ik kijk even naar de foto waar hij en Koen ergens in een straatje in Parijs staan. Koen kust Robbie half op zijn mond, half op zijn wang, terwijl Robbie breed glimlacht. Iets wat me nog jaloerser maakt op wat zij hebben, en ik niet.

Erg walgelijk, maar fijn dat jullie het -
leuk hebben

Niet geneukt. Wel gezoend... maar - 
probleem: Mat is volledig vergeten dat het is gebeurd en ik ben bang dat hij het nu hij het achteraf hoort misschien wel heel erg spijt heeft daarvan. Dus ik durf het niet te zeggen want hij vind het sowieso verschrikkelijk...

Hij was ook dronken dus misschien wilde  -
hij eigenlijk wel helemaal niet

Hij gaat vandaag ook weer naar huis. Niet  -
dat ik dat wil ofzo hoor maar... ik durf nu al helemaal niet meer hem nog eens uit te nodigen

Ik stop mijn telefoon weer weg. Matthy kijkt op en glimlacht lief naar me. Ik glimlach terug. 'Ik ga douchen en ontbijt maken' zeg ik. De drang om hem nu een kus te geven is nu nog zoveel groter dan alle vorige dagen. Ik heb geproefd van wat het kan zijn. Wat wij kunnen zijn. De domste keuze ooit. Nu weet ik exact wat ik mis.
Matthy knikt. 'Is goed' zegt hij. 'Als je iets wil lenen van kleding mag hoor, pak maar' zeg ik en ik loop de kamer uit. Ik weet het niet. Ik weet niet of ik goed heb gedaan aan het feit dat ik hem heb gezoend, en hij mij. Aan de ene kant is het exact wat ik wilde... aan de andere kant is het exact wat ik nu nogsteeds wil, en dus niet meer heb.

Hoofdstukjeeeee

Ja jammer Matthy is die hele zoen gewoon vergeten... wat nu?

Fijne dag nog iedereen!

Oh en als je een nieuw boek (dat al compleet en af is) wil lezen: ik heb vandaag een nieuw boek geüpload. 'Noodgeval'. Dus als je nog een boekje zoekt dan is dat mijn Tip van Flip (Fashooy)

Nou Joejoe

Stay Juned

Love jullieeeee xxxxxx