TEN IS

H40. Confrontatie

Milo Pov

Met een warmte bron tegen me aan word ik wakker, maar dit keer niet in mijn kinderbedje in Gouda. Nee, dit keer gewoon in mijn eigen huis. Ik heb dan ook even moeite ermee om me te realiseren wie of wat die warmte bron is. Tot ik mijn ogen open en ik nog geen 2 millimeter van mijn neus af blonde plukken haar volledig in de war op het kussen zie. Matthy heeft zich volledig in mijn greep gerold en ligt als een soort bolletje in mijn armen. Ik verstevig de grip en druk een kus op zijn achterhoofd terwijl ik me nog even lekker onder de dekens nestel. Het is de, bijna nodige, airco die er voor zorgt dat dit mogelijk is. In Gouda werd ik elke ochtend half bezweet wakker. De zolderkamer was de verzamel plek voor alle warmte in het huis en het feit dat we dicht tegen elkaar in mijn kleine één persoons bed lagen hielp ook niet bepaald mee. Echter liggen we nu volledig onder de dekens, en is de extra warmte die ik van Matthy krijg alleen maar een geschenk uit de hemel.

Ik hoor hem in zijn slaap zachte kreun geluidjes maken die me even terug brengen naar gisteravond. De avond waarin ik zijn lichaam voor het eerst oprecht mocht bewonderen op een manier waar ik altijd van had gedroomd. Natuurlijk hebben we eergister al een douche beurt gedeeld, maar dat was niets in vergelijking met gisteravond. Ik sluit mijn ogen en grijns nog eens breed als ik er aan terug denk. De geluiden die hij maakte, hoe hij genoot van elke aanraking en de bevrediging die hij mij gaf. Het was verre van 'de perfecte eerste keer', vooral met 2 jongens voor wie deze setting nogal onwennig is, maar ik had het niet anders gewild. Ik wil het ook nooit meer anders. Hij is degene die ik voor de rest van mijn leven in mijn bed wil hebben.

Helaas is het daar nu niet de tijd voor, en na 5 minuten genieten en het vergeten van de realiteit, gaat mijn wekker af. Matthy beweegt wat onrustig en ik voel zijn lichaam omdraaien, waarmee ik hem dan ook los laat. Ik zet mijn wekker uit en kijk dan terug richting het gezicht van de jongen naast me. 'Hey' zeg ik schor. 'Hmhey' mompelt hij. Hij hijst zichzelf een beetje omhoog, terwijl ik juist weer ga liggen en mijn ogen sluit. Hoe Matthy het toch elke keer doet, is mij een raadsel, maar na een paar seconden stilte voel ik zijn handen op mijn middel en schud hij me een beetje heen en weer. 'Kom Miel, we moeten weer aan het werk' giechelt hij zachtjes met die verdomd mooie hese ochtendstem van hem. Ik schud mijn hoofd en trek de dekens over me heen. 'Nog eventjes' mompel ik. 'Nee, kom, wil je samen douchen?'. Die vraag is moeilijk af te slaan en langzaam laat ik de deken zakken. Grijnzend kijkt hij me aan, wetend dat ik dat aanbod niet af kan slaan. 'Goed dan' zucht ik en ik gooi de dekens af. Matthy staat op uit het bed en even laat ik mijn ogen over hem heen glijden. Ja, ik heb de goede keuze gemaakt om hiervoor uit bed te komen.

Gedoucht en wel zijn we onderweg naar het Kantoor. Ondanks dat het zo dichtbij is, zijn we toch met de auto gegaan. Matthy's auto om precies te zijn. De zwarte polo is al lichtelijk verwarmd door de ochtend zon, en zoals elke andere dag beloofd het vandaag weer een warme zomerse dag te worden. Toch is de sfeer in de auto niet enorm warm. Sinds we zijn ingestapt lijken we ons beide een beetje te beseffen dat we zometeen de confrontatie moeten aangaan met iedereen. Ondanks dat we het al hebben toegegeven aan iedereen. Het is meer: Hoe zien wij dit alles voor ons? Hoe willen we omgaan met deze relatie, die toch iets anders is dan mensen van ons verwachten? En zouden de anderen al bekoeld zijn van de grap die we hebben uitgehaald en die perongeluk iets langer door ging dan we zelf hadden bedacht. 'Zijn ze nog boos denk je?' Matthy vraagt het het alsof hij mijn gedachten kan ruiken. Ik zucht en haal mijn schouders op. 'Als ze een beetje redelijk zijn hebben ze ons al vergeven daarvoor en zijn ze blij voor ons, maar ja je kent ze hè' grap ik een beetje. Matthy glimlacht lichtjes, maar de zenuwen nemen op dit moment toch wel de overhand bij hem. Hij parkeert de auto in de garage onder het gebouw, en samen lopen we naar de lift. In de lift steek ik mijn hand uit. Matthys ogen blijven daar even steken en volgen dan langzaam een weg naar mijn gezicht, tot hij me aankijkt. Hij pakt mijn hand vast en ik knijp er even zacht in. 'Komt goed schatje' bemoedig ik hem, en mezelf ook deels. Hij knikt en hand in hand stappen we de lift uit, op weg naar de deur.

Zonder elkaar los te laten openen we de deur van het kantoor en stappen we naar binnen. 'Ah, daar zal je ze hebben, de nichten'. De stem is afkomstig van misschien we de grootste homo die ik ken: Robbie. 'Zegt er eentje wat' grinnik ik. Robbie staat op uit zijn stoel, en komt naar ons toe gelopen. Iets wat zenuwachtig staar ik hem aan. Wat zal hij zeggen? Gaat hij boos zijn? Gaat hij ons een heel verhaal vertellen over hoe bezorgd hij was? Robbie komt voor ons staan en grijnst dan. Hij slaat zijn armen om ons beide heen. 'Fucking hell wat ben ik blij dat jullie dan toch eindelijk aan elkaar hebben toegegeven zeg' zegt hij. In de knuffel kijk ik even over Robbie heen naar Matthy, die net zo'n grote glimlach op zijn gezicht heeft als ik. Misschien nog wel groter. 'Ik begreep er echt niks van toen je dat appje stuurde. Matthy keek zo ongelofelijk verliefd naar je elke keer, ik kon me niet voorstellen dat hij dat echt zou doen, maar ik was echt zo bang jonge'. Ik schiet in de lach, terwijl Matthy een beetje verbaast naar Robbie kijkt. 'Was het zo overduidelijk dan? Ik dacht toch dat ik het best goed had verborgen.' Zegt hij luchtig. Robbie schud zijn hoofd. 'Je had jezelf eens moeten zien'.