"Bir anda bir nefes söner miydi? Alınan kararlar, verilen sözler ne kadar da mahvedebilir bir hayatı.
Yaptığınız seçimlerin bedelini her daim ödersiniz, zira sıra bendeydi. Peki ben nasıl bir bedel ödeyecektim?"
Nehir ARMAN & Karahan EVLİYAOĞLU...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎶Nilüfer - Ta Uzak Yollardan
İlerlediği yol adeta ona dikenli yoldu. Her ilerlediğinde kalbine birer birer dikenler batıyordu. Göz yaşları ise onun kanıydı. Seçimini yapmış abisini geride bırakmıştı. Ve bu saatten sonra da geri dönüş yoktu.
Kapıdan çıktığı an ilerlemeye başladığından beri abisi hiçbir şey demedi. Durdurmamıştı onu. Adamlarına da herhangi bir şey dememişti. Bu sebepten kimse ona dokunmuyordu. Sadece izliyorlardı.
Nehir, yavaşça evi arkasında bırakarak ilerledi. Artık saflar belirlenmişti. Bu yüzden oyunun hamleleri yeniden yazılmalıydı.
Aşkı, Karahan'ı seçmişti. Hayatında ilk defa kendisi için bir şey yapmıştı. Kendi mutluluğu için abisini geride bırakmayı göze almıştı. Kendi hayatı içindi bütün bunlar. Bu yüzden yüreği ferah, pişmanlık izleri gözükmüyordu. O, mutlu olmak istiyordu. Karahan'la bir geleceğinin olmasını istiyordu. Bunun içinde elinden gelen her şeyi yapacaktı.
Buradan çıkıp eve ulaşabildiği zaman direkt onun yanına gidecek, aşkını haykıracaktı. Zaten oldukça gereksiz zaman kaybetmişlerdi. Zaman her zaman aleyhimize işlerdi. Bu işleyişte ise bize düşen mutlu olmak için her şeyi yapmaktı.
Gecenin karanlığında ana yola çıkmayı başarabilmişti. Fakat ne gelen ne giden vardı. Geldiği yöne doğru yürümeye başladı. İçindeki yangını, soğuyan hava bile soğutmamıştı. Bu yangın bedeni kasıp kavuruyordu. Yangının sebebi ise her şeydi. Aşk, öfke ve korku bu üç büyük duygu yangının temel yapı taşıydı.
Issız karanlık yolda elinden geldiğince ilerlemeye çalışıyordu. Abisi öyle bir yere getirmişti ki kuş uçmaz kervan geçmezdi. Zaten onu ikna edememişti. Onu engelleyemediğinden gergindi. Çünkü bu saatten sonra abisi durmazdı. Diğer taraftan aşirette durmayacaktı.
Nehir, canının yanmaması için Karahan'ı terk etmişti. Ama ne var ki abisi buna değmemişti. Kör olmuştu. Görmüyordu. Aklında saçma sapan bir intikam vardı. Gözlerini kan bürümüştü. Ne ara bu kadar kan dökmeye alıştığını anlamıyordu. Abisi ona yabancı biri gibi geliyordu.
Ne acı yıllardır beraber büyüdüğünüz abiniz aslında hiç tanıdığınız gibi değildi. Tamamen bambaşkaydı. Ailesinin iyiliğini düşünen böyle bir şey yapar mıydı? Hala kendini haklı görmesi şaşırtıcıydı.
Nehir, yürüdükçe aklına doluyordu bütün yaşadıkları. Her şeyden habersiz şehir dışında işlerini halletmeye çalışan bir kızdı o. Daha sonra aile evine geri dönmüş her şeyin aynı seyirde devam edeceğine inan bir kızdı. Mutluydu o. Ailesiyle, işiyle mutluydu. Fakat bir gecede bütün düzen değişmişti. Hayatı tepetaklak olmuştu. Suzan, kendisi ve abisi hayatın farklı köşelerine savrulmuştu.
