H μάχη του έρωτα

Κεφαλαιο 3

Ήμουν καθισμένη ακομα στην συρταργιερα εκει που με άφησε.Δεν μπορει να το εκανε αυτο.Ημουν τοσο νευριασμενη μαζι του που τόλμησε να πει κατι τετοιο αλλα παράλληλα ήμουν και τοσο ερεθισμένη που ήμουν κατα μπερδεμένη απο την όλη κατάσταση.Τοτε ανοίγει ξανα η πορτα και μπαίνει μεσα ο Tyler.
Όταν τον ειδα η αληθεια ειναι ότι ντράπηκα γιατι ήμουν εκει που με άφησε και δεύτερον η μπλούζα του ηταν μαζεμένη στην μεση μου με αποτέλεσμα να φαίνεται το εσώρουχο μου.
Εκείνος με κοίταξε και γέλασε.
-μην ενόχλησε μωρό ήρθα να πάρω θα κλειδιά απο την μηχανή και θα φύγω.Οποτε μπορείς να μείνεις εδω και να περάσεις καλα με τον εαυτό σου καθώς θα φάνταζεσε να σου τα κανω εγω"λεει και πέρνει κατι κλειδιά.
-λες πάντα τόσες μαλακιες"λεω και πηδάω απο το συρτάρι.
-απλα ειπα ενα ενδεχόμενο"λεει και παει να βγει απο το δωμάτιο.
-περίμενε"φωνάζω και ξαφνιάζομαι με τον εαυτό μου καθώς δεν ξερω γιατι τ εκανα. Γυρίζει να με κοιτάξει καο έρχεται προς το μέρος μου.ΒαΖει το χέρι του στη μεση μου και με τραβάει απότομα επάνω του.
-ξερω ότι θες να ειμαι εγω που θα στα κανει κι όχι μια απλή φαντασίωση αλλα εχω μάθημα"λεει και παει προς την πορτα
-για αυτο σε θελω αν μπορείς να με πας γιατι θα αργήσω αν παω μόνη μου"λεω και δείχνει να το σκέφτεται.
-καλα αλλα σε 5 αν δεν εισαι κατω έφυγα"λεει
-οκ ερχομαι"λεω και κλείνει την πορτα πίσω του. Περνω το σορτσακι μου απο την καρέκλα και το φοράω όπως και την μπλούζα μου.Κοιταζομαι στον καθρέφτη και βλέπω ότι εχει μια τεράστια τρύπα."δεν μπορω να παω ετσι"σκέφτομαι και βλέπω ενα πουκάμισο του Tyler στην καρέκλα.Το πιάνω στα χέρια μου βγάζω την μπλούζα μου και το φοράω. Σήκωσα τα μανίκια και βαζω της αρβύλες μου.Περνω την τσάντα μου και την περναω απο στον ώμο μου και κατεβαίνω τρέχοντας την σκάλα.
Στο σαλόνι βρίσκω την Μiriam να καθετε και να τρώει κατι μαζι με τον Jc
-που ειναι ο Tyler"την ρωταω αγχωμένη.
-μόλις έφυγε"λεει και με κοιταει χωρις να καταλαβενει τι γίνετε.
-γαμωτο"λεω και βγαινω απο το σπίτι και τον βλέπω να κάθεται πάνω σε μια μηχανή
-άργησες"λεει και βάζει θα γυαλιά ηλίου του
-συγνωμη.Με την μηχανή θα παμε"λεω και τον κοιτάζω διστακτικά.
-ναι.αν δεν θες μπορείς να πας με τα πόδια.. Φοράς το πουκάμισο μου"λεει και παω και ανεβαίνω πίσω του.
-ναι προχωρά τωρα"λεω και βάζει μπρος.Ειχα ξανα ανεβεί σε μηχανή παλιά αλλα εδω ηταν διαφορετικά.Εβαλα τα χέρια μου στην μεση του και εκείνος σφίχτηκε.Σταματαμε σε ενα φανάρι και βάζει το ποδι του κανω και γυρνάει να με κοιτάξει.
-και γιατι παρακαλω φόρεσες το πουκάμισο μου χωρις να μου το πεις κιόλας"λεει
-η μπλούζα μου χάλασε και επρεπε να φορέσω κατι.Θα το πλένω και θα στο δώσω πίσω αν αυτο ειναι το πρόβλημα σου"λεω και εκείνος γέλασε.Δεκα λεπτά αργότερα σταματάει την μηχανή του μπροστα στην σχολή και όλοι μας κοιτάζουν.Κατεβαινει απο και κατεβαίνω και εγω.
-ευχαριστώ με έσωσες πραγματικα"λεω και παω προς το κτήριο.
-η ευχαρίστηση δικιά μου μωρο"λεει και γελάω.Μπαινω στην αίθουσα και το μάθημα πάλι καλα δεν εχει αρχίσει ακομα.Βγαζω τα πράγματα μου και περιμενω να μπει ο καθηγητής.