Dwie ptaszyny przysiadły na skraju rynsztoku
Z dala od zgiełku ludzkich nieszczęść
__________________________________________
Z takim wyczuciem, acz subtelnym
Jak człowiekowi Boże przeznaczenie może zostać zadane
Tak jak pokochać można prawdziwie i z sentymentem
Nie porzuciwszy nigdy
Nie zaznawszy krzywdy
Nie rozstaje się z instrumentem ani na moment
Oddycha każdym chwytem danego utworu
Zatraca smutki w Libiamo ne' lieti calici Giuseppe Verdiego
Rozważa czułe w Lento con gran espressione
Wzdychając intymnie do maestrii dźwięków z osobna
Do kunsztu tegoż świata
CZYTASZ
MAKI SŁOWIKI | POPPIES PHILOMELS (ukończone)
PoetryTomik poezji i prozy Ilustracje wykorzystane do dzieła nie są mojego autorstwa!
