Bones & All

20.

- Εσύ πως είσαι; ρωτάω τον Namjoon ενώ τον παρατηρώ να φτιάχνει κάτι χαρτιά στο γραφείο του.

- Καλά δουλειά, σπίτι, δουλειά.

- Δεν βγαίνεις έξω;

- Δεν προλαβαίνω και πολύ, μου απαντάει βγάζοντας την γλώσσα του.

Κουνάω το κεφάλι μου και με κοιτάει.

- Συγγνώμη που ακύρωσα το προηγούμενο ραντεβού, έπρεπε να καλύψω κενά στην σχολή...

- Δεν υπάρχει πρόβλημα, λέει χαρίζοντας μου ένα χαμόγελο.

Καθαρίζω τον λαιμό μου και βολεύομαι καλύτερα στην καρέκλα μου.

- Πριν λίγο καιρό πήγαμε με τον Tae και τον Yoongi στο κέντρο και φάγαμε διάφορα και ήταν πολύ ωραία, λέω με μία ανάσα.

- Λες φάγαμε...άρα συμμετείχες και εσύ;

- Ναι δοκίμασα και hot cheetos, δεν είχα ξαναφάει και μου έδωσε ο Yoongi και μετά ήξερε ένα πολύ καλό μέρος με corndogs οπότε πήγαμε εκεί και μου πήρε και εμένα ένα, ολόκληρο.

Γνέφει χαμογελώντας και σημειώνει κάτι στο χαρτί μπροστά του.

- Και πως ένιωσες γι'αυτό;

Το στομάχι μου σφίγγεται και τον κοιτάω στα μάτια.

- Τέλεια, ένιωσα τέλεια, λέω χαμογελώντας αχνά.

Ένιωσα απαίσια.

- Jimin θυμάσαι τι είχα πει ότι χρειάζομαι από εσένα; Θέλω να είσαι ειλικρινής, δεν περιμένω από την μια μέρα στην άλλη να είσαι τέλεια όπως λες. Οπότε πάμε ξανά, πως ένιωσες στα αλήθεια; ρωτάει ήρεμα και το χαμόγελο μου σβήνεται.

Δεν απαντάω για λίγο.

- Ε-νιωσα χάλια. Πέταξα στα σκουπίδια το corndog και δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι το ένα γαριδάκι που έφαγα γιατί ήταν κακό... Και μετά το βράδυ στο σπίτι ο Tae μου ετοίμασε έναν δίσκο με σαντουιτσάκια και ένα μήλο και δεν μπορούσα ούτε να τα κοιτάω και με εκνεύρισε αυτό και μετά ένιωθα τόσα πράγματα που δεν μπορούσα καν να τα διαχειριστώ.

Σταματάω για να πάρω ανάσα.

- Βασικά τα διαχειρίστηκα...άστο ότι ναναι, ξεφυσάω και φέρνω τις παλάμες μου στο πρόσωπο μου.

- Πάρε μία βαθιά ανάσα, λέει καθησυχαστικά και το κάνω.

- Συγγνώμη...

- Μην ζητάς συγγνώμη. Μίλα μου για αυτά τα συναισθήματα τότε και τι έκανες.

- Ένιωθα θυμό, πολύ θυμό και αγανάκτηση...νομίζω ξεκίνησε από όταν ήμασταν στο κέντρο. Με το που πέταξα το corndog ένιωσα υπέροχα και με είχα σιχαθεί για αυτό γιατί όταν πετάω κάτι χαίρομαι, νιώθω ότι έχω κάνει κάτι καλά, αλλά ξέρω ότι δεν θα έπρεπε να νιώθω έτσι. Μετά δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι το φαγητό. Όταν ο Tae έφερε τον δίσκο ένιωσα χειρότερα όταν συνειδητοποίησα ότι δεν θα προσπαθούσα να φάω. Δεν ήθελα να προσπαθήσω γιατί ήμουν σίγουρος ότι δεν μπορούσα και με είχε εκνευρίσει αυτό. Δεν καταλάβαινα και ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να τα σκέφτομαι όλα τόσο μηχανικά και να μου φαίνονται τα πάντα τόσο τεράστια ενώ σε άλλους δεν είναι τίποτα. Ένιωθα αδικημένος ενώ ε-εγώ μου το προκάλεσα όλο αυτό. Π-πεταξα τον δίσκο κάτω...και έσπασαν όλα σχεδόν, λέω και χαμηλώνω το κεφάλι μου.