Bones & All

42.

Τον κοιτάζω να διαλέγει μήλα με τόση προσήλωση και χαμογελάω αχνά. Κάποτε είχα διαβάσει σε ένα άρθρο ότι υπάρχει κάτι πολύ όμορφο και οικείο στο να πηγαίνεις για ψώνια με κάποιον. Θέλω να μου δείξει τι τρώει για πρωινό και πως προτιμάει τα αυγά του. Να μου δώσει να κρατήσω όλα τα πράγματα που τον κάνουν χαρούμενο, να περάσουμε από κάποιους διαδρόμους χωρίς να πάρουμε τίποτα, παρά μόνο να ρίξουμε μια ματιά, και να μου πει πόσο αδιάφοροι του είναι ώστε να ξέρω τι να μην του πάρω ποτέ. Θέλω να μου πει ποια μπαχαρικά του έλεγε η γιαγιά και η μητέρα του να χρησιμοποιεί όταν μαγειρεύει και ποια καθαριστικά ξέρει πως κάνουν την καλύτερη δουλειά. Θέλω να μοιραστώ μαζί του ό,τι ξέρει και να μάθω τι του αρέσει πιο πολύ.

- Τι κοιτάς; ρωτάει με ύφος ζυγίζοντας την σακούλα στα χέρια του.

- Που ήξερες ότι σε κοιτάω;

- Νιώθω το βλέμμα σου πάνω μου, λέει γυρίζοντας προς το μέρος μου.

Κάνει δύο βήματα και έρχεται ακριβώς μπροστά μου δίνοντας μου την σακούλα και αφήνωντας ένα απαλό φιλί στο μέτωπο μου. Παίρνω το καλάθι μας και πάμε στον επόμενο διάδρομο.

- Ποιο είναι το αγαπημένο σου πρωινό; τον ρωτάω ενώ σκύβω για να πάρω ένα πακέτο μακαρόνια.

- Γιατί θα μου το φτιάξεις;

- Μπορεί

Γελάει και παίρνει μία έκφραση σαν να το σκέφτεται.

- Μου αρέσουν οι αυγόφετες, λέει τελικά και μορφάζω.

- Τις σιχαίνομαι

- Και δεν ντράπηκες να μου το πεις αυτό.

- Δεν μου αρέσει η μυρωδιά του αυγού.

- Τότε δεν τις φτιάχνεις σωστά.

- Δεν τις φτιάχνω γενικά, λέω πηγαίνοντας στον διάδρομο με τα απορρυπαντικά.

Με ακολουθεί και τραβάει το καλάθι από τα χέρια μου.

- Το κρατάς εσύ τόση ώρα, λέει αδιάφορα βλέποντας την έκφραση μου.

Χαμογελάω στραβά και βάζω μέσα το μαλακτικό που χρησιμοποιούμε με τον Tae από τότε που μετακομίσαμε εδώ.

- Κεχριμπάρι και ορχιδέα; ρωτάει παρατηρώντας το.

- Θυμίζει καραμέλα, απαντάω και γνέφει.

- Θες κάτι άλλο;

- Νομίζω πως όχι... λέω σκανάροντας τον χώρο με το βλέμμα μου.