Bones & All

37.

Στο αμάξι καθώς γυρνούσα από την σχολή, μέχρι και που μίλησα με τον Tae, ανέβηκα τα σκαλιά, χτύπησα την πόρτα του Yoongi, τον είδα, μπήκα στο διαμέρισμα του και με αγκάλιασε δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι τι έκανα. Ήταν κακό, το ξέρω ότι ήταν λάθος και δεν ξέρω πως να το φτιάξω. Όμως εκείνη την στιγμή το ένιωθα τόσο σωστό. Δεν πρέπει να το κάνω, όμως πλέον συμβαίνει χωρίς να το ελέγξω. Με κάνει να νιώθω ασφάλεια. Νιώθω καλύτερα. Πολύ καλύτερα για την ακρίβεια, αλλά μετά νιώθω ενοχές.

Και έχω κουραστεί να νιώθω έτσι. Ενοχές για ό,τι κάνω, ό,τι φάω, ό,τι πω. Δεν ξέρω αν πρέπει να μιλήσω τώρα σε κάποιον. Δεν θέλω κιόλας...ούτε στον Namjoon, ούτε στην Jessica, ούτε στον Tae, ούτε στον Yoongi. Σε κανέναν.

- Πως πήγε η πρόβα; ακούω την φωνή του και ανοιγοκλείνω τα μάτια μου.

Τώρα κάνουμε ντουζ μαζί και καθώς πλένει το σώμα μου, νιώθω κάθε ανησυχία που είχα να εξαφανίζεται. Να κυλάει από πάνω μου και να χάνεται μαζί με το νερό. Οι σκέψεις μου δεν με τρελαίνουν και ξέρω ότι είμαι καλά. Νιώθω άνετα με τον εαυτό μου και είμαι ήρεμος. Τα χέρια του αγκαλιάζουν απαλά κάθε εκατοστό μου και σκέφτομαι ότι κανένας άλλος δεν με έχει ακουμπήσει με αυτόν τον τρόπο, ούτε με έχει κάνει να νιώσω έτσι.

- Αλήθεια σε αγαπάω... μονολογώ σιγά.

- Τι είπες; ρωτάει και κουνάω το κεφάλι μου.

- Ότι πήγε μια χαρά. Νομίζω θα βγει ωραία η παράσταση.

- Χαίρομαι, λέει ξεπλένοντας τα μαλλιά μου και κλείνω τα μάτια μου.

- Εσένα πως ήταν η μέρα σου;

- Αδιάφορη

- Ακόμα και τώρα; ρωτάω γυρνώντας να τον κοιτάξω.

Κουνάει αρνητικά το κεφάλι του και αφήνει ένα απαλό φιλί στα χείλη μου κάνοντας με να χαμογελάσω. Τεντώνομαι και παίρνω τις πετσέτες μας τυλίγοντας την μια γύρω από την μέση του και την άλλη γύρω από την δική μου. Πάω να βγω αλλά με τραβάει πάνω του και το σώμα μου κολλάει στο δικό του.

- Και εγώ αλήθεια σε αγαπάω, σχεδόν ψιθυρίζει και χαμογελάω.

Βγαίνουμε από το μπάνιο και πάμε προς το δωμάτιο του όταν σταματάει. Πρώτα με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω και μετά το βλέμμα του γυρνάει στο κομοδίνο δίπλα από το κρεβάτι του.

- Τι έπαθες;

- Θυμήθηκα ότι μου χρωστάς ένα στοίχημα.

- Και; ρωτάω σταυρώνοντας τα χέρια στο στήθος μου.