Bones & All

22.

Jimin's pov:

Έχει ένα δίωρο που αποφάσισαν ο Tae με τον Yoongi να μου μάθουν πόκερ και χάνω σαν να μην υπάρχει αύριο. Δεν ξέρω γιατί είμαι τόσο άχρηστος, μου είχε φανεί αρκετά εύκολο όταν το εξηγούσαν. Ξεφυσάω ρολλάρωντας τα μάτια μου όταν βλέπω ότι πάλι έχασα.

- Έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι, λέω γελώντας ειρωνικά.

- Εσύ; Να εκνευρίζεσαι; Ποτέ... απαντάει ο Tae και θέλω να τον χτυπήσω.

- Τουλάχιστον εγώ δεν κλέβω.

Μορφάζω με το που συνειδητοποιώ τι είπα. Το επόμενο βήμα είναι να πάρω τηλέφωνο την μαμά μου να με υπαρασπιστεί και να πω καθρεφτάκι και ο μπαμπάς μου είναι αστυνόμος.

- Κανένας μας δεν κλέβει, απλά δεν το έχεις, λέει ο Yoongi και γελάω αφήνωντας κάτω τα χαρτιά μου.

- Κοίτα τώρα όμως...έχω Full House. Κέρδισα έτσι;

- Εγώ είμαι εκτός, αναστενάζει ο Tae αφήνωντας και αυτός κάτω τα χαρτιά του.

- Πόσο με στεναχωρεί που θα στο χαλάσω... λέει ο Yoongi και το χαμόγελο μου πέφτει.

- Τι;

- Έχω κέντα χρώμα μωρό μου.

Γουρλώνω τα μάτια μου όταν μου δείχνει τα φύλλα του. 6 με Βαλέ, μαύρα. Κοιτάω πάλι τα δικά μου. 2 εφτάρια και 3 δεκάρια. Α καλά

- Ρε μαλακα

Ο Tae προσπαθεί να συγκρατήσει το γέλιο του και ο Yoongi με κοιτάει με ένα σπαστικό χαμόγελο.

- Αυτήν την φορά το έχω, λέω και τελικά ο Tae αρχίζει να γελάει.

Τον αγριοκοιτάζω και μαζεύω τα φύλλα μας για να μοιράσω.

- Πάω λίγο τουαλέτα και έρχομαι, λέει ο Yoongi καθώς σηκώνεται από την καρέκλα και γνέφουμε.

- Jimin τα πας καλά μαζί του ε;

- Ναι μια χαρα, νομίζω...βασικά δεν ξέρω άστο, λέω ανακατεύοντας την τράπουλα.

- Τι ρε;

- Νομίζω πως αρχίζω...δεν ξέρω μου αρέσει πάρα πολύ, λέω κρύβοντας το πρόσωπο μου με τα χέρια μου και χαμογελάει.

- Ε είναι καλό αυτό.

- Δεν ξέρω θα φανεί. Απλά με προβληματίζουν κάποια πράγματα...

- Τι εννοείς;

- Θα σου πω όταν μείνουμε μόνοι μας.

- Γιατί τώρα τι είμαστε;

- Είσαι βλάκας; Είναι ένα δωμάτιο μακριά.

Θέλω να μιλήσω στον Tae για την αντίδραση του Yoongi τις προάλλες. Στην τελική μπορεί να μην ήταν τίποτα και απλά εγώ να το υπερανέλυσα εκείνη την στιγμή στο κεφάλι μου. Αλήθεια μου αρέσει πολύ. Με κάνει να χαμογελάω και να νιώθω ασφάλεια και νομίζω πως όσο περνάνε οι μέρες και περνάω περισσότερο χρόνο μαζί του έχω αρχίσει να νιώθω πιο πολλά πράγματα. Πράγματα που δεν έχω νιώσει ξανά, ούτε με τον Jackson και ναι ξέρω πως αυτό είναι καλό και ελπίζω να ισχύει και για αυτόν το ίδιο αλλά παράλληλα φοβάμαι. Δεν θέλω να χαλάσω κάτι ούτε να πληγωθώ και δεν ξέρω πως να αφεθώ στο 100%.