Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 62~

-baya uzun bir bölüm oldu, yorumlarınızı bekliyorumm^^ ꒰⁠⑅⁠ᵕ⁠༚⁠ᵕ⁠꒱⁠˖⁠♡

1 hafta sonra..

Baba.

Kimine göre kutsal olan bu kelime, artık aklıma gelince bile midem bulanıyordu.

Bu kadar kolay mıydı kendi canından olanı terk etmek?

Ama biliyordum, konu kendi canından olmak değildi. Üvey babamla aramızda kan bağı yoktu ama beni terk etmişti, Cihangir beyle Ecrin arasında da kan bağı yoktu ama onların kızıydı.

Belki de sorun bendeydi, sevilmeyecek bir insandım ben.

Onların gözünde bir insan değildim ben, bir kız çocuğu değildim.

Onların gözünde hastalıklı biriydim. Buydum, bu kadardım, bundan ibarettim.

Oysa ki benim kalbim hastalıklı değildi, sevebilirdim onları. Kalbim büyüktü, hepsine sevgimi verebilirdim.

Ama onların benim sevgime ihtiyaçları yoktu.

Adım sesleri duymamla başımı kaldırmadım. Tahtadan uzun sandalye gibi bir şeyde uzanıyordum. Gözlerim ağlamaktan şişmişti ve acıyordu.

Bu süreçte doktorun her gün benimle gelmiş ve en fazla bir saat olmak suretiyle konuşmuştu, ama dinlememiştim. Sonuçta artık bir suçluydum ve hapise girecektim.

"Ayza." Dedi neredeyse bie haftadır duyduğum o iğrenç polisin sesi.  Parmaklıklar açıldı ve yanıma adımladı. İsteyip istemediğimi düşünmeden kolumdan sertçe tutup oturmamı sağladı. Bakışlarım ona kaydı ağırca.

"Gördün mü bücür? Sana artık bir insanmışsın gibi davranmıyorlar! Kendini as bence!" Diyerek kahkaha attı Demon. Dedikleri canımı yakarken baygın bakışlarımı polise dikmiştim.

"Bu kağıdı imzala." Diyerek önüme çöpmüşüm gibi kağıt kalemi attı. Dişlerimi sıkarken sol elimi yumruk haline getirdim, diğer elimle kalemi aldım.

Bu benim sorgu odasında söylediklerimdi. Adımın altına B harfi yazıp etrafını karalamıştım. Kağıdı uzatmamı bekleyen polise göz ucuyla baktım ve kağıt kalemi önüne fırlattım, tıpkı çöpmüş gibi.

Gözleri öfkeyle dolarken büyük iki adımda yanıma gelip sertçe tokat atacakken atmadı, çünkü bu resmi olarak bir suç olurdu. Doktorum bana birkaç kez vurduklarını öğrenince onları sertçe uyarmış ve bana da suç olduğunu söylemişti. Gözlerimden yaşlar akarken sebebi tamamen kendime yediremememdi.

"Sürtük katil!" Diyerek kağıdı aldı ve demirleri kilitleyerek gitti.

Bir haftadır buradaydım, mahkeme günüydü bugün.

Beni bu denli yıkan şey, Akar'ların bana bir avukat bile tutmamış olduğunu öğrenmekti.

Evet, gerçekten bana bunu bile çok görmüşlerdi.

Devlet avukatı gelmiş birkaç şey gevelemiş ve gitmişti.

"Ne kadarda acınası durumdasın bücür.." Diyerek kahkaha attı Demon. Titreyen ellerimle kulaklarımı sıkıca kapattım. Günlerdir ağzımı bıçak açmıyordu, zorunda olmadığım sürece konuşmuyordum.