Karanlığa Gömülen Hayaller -tamamlandı

Bölüm 63~

(Nehir Akar temsili)

«★»

DURUŞMADAN BİR HAFTA ÖNCE..

"Anne! Asil montumu almış vermiyor ya!" Diye yakınarak salona daldı Adar. Arkasından gevşekçe sırıtan Asil ise üstünde ki montunu gösterdi annesine. "Nasıl ama, bana daha çok yakışmış, değil mi?" Diye sorması ile Adar abisinin kafasına yastık fırlattı.

"Anne ama ya!" Diye sızlandığında Giray köşede tırnaklarını yerken hepsine tip tip bakmaya başladı. Zaten günlerdir yaptığı tek şey onları bakışları ile rahatsız etmekti.

"Oğlum! Yeme tırnaklarını! Hem sen tırnaklarını yeme diye aldığım ojeyi sürüyor musun?" Diye sorması ile Giray yüzünü buruşturdu.

"Cidden.. biraz önce karakoldan geldik farkında mısınız? Benim ablam şu an nezarethane de. Ama ablamın bir abisi arkadaşları ile sinemaya giderken, diğeri kıytırık montunun peşine düşmüş. Hiç mi içiniz acımıyor ya sizin?" Diye sordu dolu gözleriyle tükürürcesine. Yediremiyordu olanları kendisine. İçine attıkça içinde çığ gibi büyüyordu bu yaşananlar.

"Giray! Şu kıza ablam diyip diyip durma! Ne o senin ablan, ne de Asil ve Adar onun abisi! Kes artık şu zırvalıklarını!" Demesi ile Giray'ın her an ağlamak için hazır olan gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı bile.

"Ya ben anlamıyorum sizi ya! Tamam anladık sevmiyorsun, ama o da bir insan ya! Hiç mi sızlamıyor için? Hasta o, isteyerek yapmadı ki bunları! Nasıl böyle vicdansız insanlar olabiliyorsunuz ya?" Diye sordu sinirden titreyen sesiyle.

"Giray, çok olmaya başladın abiciğim. Hadi, ikile, odana." Diye gevşekçe alay eden Adar abisine döndü Giray. "Ya.. ya sen nasıl bir insansın?" Diye sordu genç çocuk titreyen sesiyle. Adar, kardeşinin dediği ile kaşlarını çattı.

"Ne diyorsun sen Giray? Düzgün konuş abinle!" Dedi Nehir Akar. Asil ise sessizce olanları izliyordu. Arada kalmıştı, Ayza'yı bir seviyor bir sevmiyordu. Sonuçta o hastaydı ve sağı dolu belli olmazdı, bu onu boğmasından ve kardeşine suç atmasından belliydi. Aynı zamanda da onun masum olduğunu düşünüyordu. İkilemde kalmıştı ve ister istemez annesinden de etkileniyordu.

"Anne saçmalamayın ya! Kız neler yaşadı farkında mısınız siz? 6 yaşından beri hastanede! Ki, ben o yaşta tımarhane ne demek onu bilmiyordum!" Dediğinde ağzından bir hıçkırık kaçtı. "Kimse sevmemiş ki onu! Ne üvey babası sevmiş, ne üvey annesi! Bir kere arkadaşı bile olmamış onun! Etrafında ki insanlar onun hiçbir sözüne inanmayıp her zaman deli dedi, 6 yaşında ki kız çocuğu ya bunları yaşayan!" Dediğinde kalbine bir ağrı saplandı Giray Akar'ın. O diğerlerine göre hep daha çok empati kurardı. Kendini ablasının yerine koyduğunda canı o kadar yanıyordu ki, durup dururken bile ağlamak istiyordu. Bunları yaşarken ben böyle hissediyorsam o neler hissediyordur diyerek daha kötü oluyordu.