Abisinin arkadaşına yaptığı sosyal medya akımından sonra hayatı değişeceğini kim bile bilirdi ki?
○●□■
Siz : Seni bir arkadaş bir dostum gibi sevdim...
Yusuf abi: Hayırdır Nazlı, ne diyorsun?
Siz: Sen oturmuş bana aşktan dem vuruyors...
Yıldızabastıktan sonra okuyabilir misiniz aşklarım♡
Sınır 150 vote 30 yorum...
Keyifli okumalar...
" Anne... Benim siyah olan, kalp desenli elbisem neredeee?" Diyerek üst kattan aşağıya seslendim. Benim bir hastalığım vardı. Aradığım şeyi asla bulamamak hastalığı.
" Ağzımda kızım. Ağzımın içinde gel al!" Annemin klasik cevapları. Ama haklı kadın. Aradığım hiçbirşeyi bulamıyorum ki ben. Sonra annem geliyor en az elli kere açıp baktığım yerden eşyamı gözüme soka soka çıkarıyor. Ondan sonra da yarım saat söyleniyordu.
Tabi yine klasikleşen olay yaşandı. Annem geldi buldu elbiseyi ve bana öldürücü bakışlarını atarak çıktı odadan.
Bugün eve Zeynep ve Melisayı davet etmiştim. Evde sıkılıyordum ve onlarla görüşmek oturmak istemiştim. Aslında dışarı çıkacaktık ama Zeynep regl olduğu için, ben gelmesem bir dahaki sefer gelirim demişti. Ve bizim içimize sinmediği bu seferlik evde oturmaya karar vermiştik.
Ve biz tüm bu planı yaptıktan sonra bilin bakalım annem ne dedi!? Bugün Yusuf geliyordu!!! Annem Yusuf ve Demir abinin bize geleceğini ve bahçede mangal yapacaklarını öğrendiğimde adeta gözümden kalp fışkıracaktı.
Kısa bir duş almıştım. Saat beşe geliyordu. Birazdan kızlar gelirlerdi. Abimler bahçede takılırlardı. Bizde evde kızlarla cips kola eşliğinde dedikodu yapardık. Tabi içeride Yusufun olduğunu bilmek konuya odaklanmamı biraz zorlayacaktı orası ayrı.
Saçlarımı fön çekip, düzleştirdim. Hafif yaz makyajı yaptıktan sonra annemin gözüme soktuğu elbiseyi üzerime geçirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonra aşağı indim. Annem ise televizyon seyrediyordu. Dizisinin son bölümünü dün akşam izlemesine rağmen şimdi de tekrarını izliyordu. Salona girdiğimde annemi gözü yaşlı gördüm.
" Anne ne oldu!" Telaş ve endişe ile annemin yüzünde dolandırdım bakışlarımı. " Öldü." Korkum bin kat arttı. " Kim ölmüş anne. Korkutma beni kurban olayım. Abime mi bir şey oldu?" Ellerim korkudan buz kesti.
" Tövbe de kız!" Bana anlık rahatlama gelse de hala tedirgindim. Annemin ise gözleri kıpkırmızıydı. Allahım yoksa? " Başroldeki kızın en iyi arkadaşı." Gözünden yaşlar akarken söylediği cümle buydu. Ciğerlerimdeki tüm nefesi dışarı bıraktım sanki.
" Ya Anne bir saattir bunun için mi ağlıyorsun?" Annem kaşlarını çattı. " Kız öldü diyorum kızım. Sen bunun için mi diyorsun!" Annem televizyon seyrederken gerçek ile kurguyu ayırt edemiyordu. " Anneciğim, kurban olduğum bu gerçek değil ki niye ağlıyorsun. Rol icabı ölüyor, gerçekten değil ki..." Annem bana 'Sen ne anlarsın' bakışı atarak yeniden televizyona döndü. Babam annemin bu saatlerde televizyon başında olacağını bildiğinden evde değildi. Çünkü annem dizi seyrederken dünya ile iletişimi kesiyordu.
