SON KORUMA ||GAY||

|15|OLMUYOR

Ufak bir sessizliğin ardından..aniden sesini yükselterek dikkatimi ona vermemi sağladı..

"Ne için geldik buraya ? Evcilik oynamaya falan mı? "

Gözlerim kapalı hafifçe gülümserken..

"Sen pansiyona evcilik oynamaya mı geliyorsun? "

Hazır cevap biri olduğundan durmamıştı bile

"Yoo ...tek gecelik ilişkiler için..Ama genelde oteller oluyor..bu tarz beş kuruşluk pansiyonlara değil "

Çok ciddi söylemişti bunu bana...ben onunla tanıştığımdan beridir başkasına bakmamıştı gözlerim..fakat o spor olsun diye yatıyordu önüne gelenle.

"Pardon alışık biri için.. fazla ucuz bir yer...ama hatıraları daha fazla.. size kıyasla bu yerin"

Ceketini yavaşca cikartıp astı..

"Ne hatırasından bahsediyorsun ? "

Hafifçe dikildim..

"Sana ...bir zamanlar sevgiliydik desem inanır mısın? "

Yüzünü o kadar buruşturmuştu ki ..sanırsın kabız olmuştu..

"Karşında çocuk mu varda kandırmaya çalışıyorsun....bu nasıl yalan "

Omzumu silktim.

"Sana dair her şeyi biliyorum ben.."

"Casus birisi olarak normal değil mi? "
Dedi.. sözlerimi bitirmeden..
Sinirlenmemeye çalışıyordum..

"Mesela belinde küçük bir doğum lekesi var...genelde kitap okurken sayfaları sol elinle çevirme alışkanlığın var..Gergin ve stresli olduğun zamanlar genelde ağlarsın....daha önce bir kez eline silah ald-"

Hızla yanıma gelip ağzımı kapattı..
Dokunuyordu bana..

"S-sen bunları nerden biliyorsun??!! "

Yüzüne dik dik bakıp

"Casus olsam bu bilgilerin bende ne işe yarayacağını düşünürdüm.."

Gözleri fal taşı gibi açılıp benden ani bir hareketle uzaklaştı.
.
.
Birden dolaba yumruk atmasıyla irkildim..

"Noldu lan ? "

Çenesini sıkıyordu..arkası dönüktü...

"Aptal biri tarafından burda nedensizce tutuluyor olmam delirtiyor beni ...beni tanıyormuş gibi davranma.!!"

Uflayarak ayağa kalktım..arkasından yaklaşıp kafamı omuz girintisine koyup

Kollarımı uzatıp ellerimle duvara dayadım.

"Senin en küçük parçanı bile biliyorum ben ...casusun olacak son kişi bile değilim "

Yumruğunu sıktığı için..olurda bana dönüp vurur diye birkaç adım geri çekildimm.

"Sürekli bir şeyler biliyormuş gibi konuşuyorsun...ama...en önemli olan hayatım hakkında en ufak bir fikir bile bilmiyorsun! "

Kafasını dolaba yaslayıp mırıldandı.

"Seni tanımıyorum...bilmiyorum...ama bunları nerden bildiği düşünmek istemiyorum..rahatsız edici"

Rahatsız edici değil aslında...sadece bazı şeyleri kabul etmek için fazla aniydi bu dediklerim.

"Eğer düşünmessen çok şey kaybedeceksin"

Kafasını bana cevirip ..

"Yeterince çok şey kaybettim ben ! "

Masaya doğru yaslanıp ellerimi cebime koydum... başımı eğip..

"İkimiz çok da farklı değiliz... emin ol ...ne yaşadıysan tamamen aynısını bende yaşadım..."

Bana dönüp güldü

"İşte burda saçmalıklarını belli ediyorsun...sırf birkaç özelliğimi biliyorsun diye nasıl benim hakkımda bu kadar emin olabiliyorsun ?.. sandığın gibi bir ilişkimiz olmadı bizim "

Oldu...kralı bile oldu..ah...o kadar sene önce...senin benden uzaklaştığın o an neler oldu bir bilsem...her şey düzelecek de...şimdi kendini bile tamamen bilmeyen bir adamın beni tanımamasıyla yüzleşmek zorunda kalıyorum..

.
.

"Buraya neden geldik biliyor musun? "

Dudaklarını ısırıp kafasını başka tarafa çevirdi.

"Neden ? "

Ayağa kalkıp ona doğru yavaş adımlarla yaklaşırken ...

"Çünkü ilk seninle yakınlaştığımız yerdi burası "

Benden birkaç adım geriye gitti.

"Ne? "

"Her canın sıkıldığında...babanın..amcanın seni kolay kolay bulamayacaği bu yere gelir..birlikte vakit geçirirdik "

Yüzüme bakıp

"Tamamen uydurma ! "

Yanıma yaklaşıp yakamdan tuttu..

"Yeterince fazla yalan söylemedin mi ??Daha ne kadar fazla ikna etmeye çalışacaksın..Düş yakamdan !! "

Beni sarsarken..tuttuğum sol elini .. tişörtümü kaldırıp ....kurşun izinin olduğu yere dokundurdum..

"O...ilk ve son kez aldığın silahın kurşununuyla yapmıştın bunu...seninle olan anılarımızın...ve hala silahtan çekinmenin sebebi bu ...".

Kurşun izine bakıp yutkundu.

"B-Bu kadar çabuk beni kandıramazsın"

Boynundan tutup kafasını yüzüme yaklaştırdım..

"Beni kendinden her uzaklaştırdığında canım ne kadar acıyor biliyor musun?"

Elini sürtünerek kalbime getirdim...

"Sen her beni hatırlamadığında...ağlıyasım geliyor...kalbim buna dayanamayacak gibi atıyor ...ama hala..hala inanmıyorsun bana "

Dişlerimi sıkıp yüzüne gelen saçını düzelltim.

"Varlığın bile beni derinden etkilerken...benim için öylesine bir insan değilsin ...sana olan sevgimi unutuysan da tekrar hatırlatabilirim...."

Yavaşca gözünden öptüm..

"Sonuçta...kalp unutmaz... değil mi? "

.
.
Elini hızla vücudumdan çekip elini arkasına aldı...

"S-saçmlamayı kes...bir torba bok parçasından başka birşey değilsin benim için "

Bu tarz kelimeleri görmezden gelmek zor gelmiyordu...ama hala ısrar ediyordu..

Çok acınası hissediyorum..
.
.
.
..
Arkamı dönüp çift olan yatağın yanındaki kanepeye doğru yaklaştım..

"Sen..orda yat...ben uzanıyorum.."

Kanepeye oturup kafamı yastığa koydum..

Yavaş yavaş yatağa yaklaşıp yorganın içine girmeden..üzerine çıkıp arkasını bana dönüp yattı..
Mırıldanadak..

"Sana inanmak istesem de olmuyor.."
............................................................................
............................................................................
............................................................................