MAFIA!

11

lukas's pov

რაც საწყობიდან წამოვიყვანე იმის შემდეგ არ გაჩუმებულა, მისი ტირილის ხმა უკვე ზედმეტად გამაღიზიანებელია, ალბათ ჰგონია ასე შემეცოდება და გავუშვებ, მაგრამ არა ის ჩემია, მხოლოდ მას შემდეგ შეძლებს წასვლას როცა ეს მე მომინდება, გული მიგრძნობს დიდი ხანი მოუწევს მასიამოვნოს, კარგი სათამაშო ჩანს თითქოს მეამიტი, მაგრამ მხოლოდ მე ვიცი სინამდვილეში როგორი ბოზიცაა, ყველა ქალი ერთნაირია თავიდან თავს გაცოდებენ მეამიტი და უსუსურები ჩანან ხოლო როცა შეგიყვარდებიან მაშინვე გტოვებენ. ცხრამეტის ვიყავი როდესაც პირველად შემიყვარდა, ლამაზი გოგონა იყო ქერა თმითა და ცისფერი თვალებით, მაღალი კარგი ტანი ჰქონდა. პატარა და გამოუცდელი ვიყავი, ვერ ვხედავდი მის ნამდვილ სახეს, სიყვარულის გამო ვიყავი დაბრმავებული. როცა გიყვარს ყველაფერს აკეთებ ოღონდ მისი ნაკლი არ დაინახო, ჩემს ცხოვრების სიყვარულსაც ჰქონდა ნაკლი, მარტივად შეეძლო ნებისმიერისთვის გადაეშალა ფეხები. სიგიჟემდე ვიყავი მასზე შეყვარებული, ყოველდღე ვნახულობდი, უამრავ ფულს ვახარჯავდი და უზრუნველად ვაცხოვრებდი. მე დებილს კი მეგონა ისიც იგივეს გრძნობდა ჩემს მიმართ, ამიტომ უსიტყვოდ ვენდობოდი. მეგობრები მეუბნებოდნენ რომ მატყუებდა და ჩემგან მხოლოდ ფული უნდოდა, მე რათქმაუნდა არ ვუჯერებდი, ვეუბნებოდი რომ ცდებოდნენ და ჩემი შეყვარებული სხვანაირი იყო. მაშინაც კი არ დავიჯერე როდესაც ჩემმა საუკეთესო მეგობარმა მითხრა, რომ მასი კოცნა სცადა ამის გამო საშინლად ვეჩხუბე, ყველაფერი მას დავაბრალე, ვუმტკიცებდი რომ ამანდა ჩემი ერთგული იყო და ვუყვარდი. ამის გამო დანტე ძალიან გაბრაზდა და სამუდამოდ წავიდა ჩემგან, მე მისი შეჩერება და ბოდიშის მოხდაც კი არ მიცდია, ძალიანვბრაზობდი მეგონა მეგობარმა მიღალატა. დროთა განმავლობაში ბევრ ადამიანთან გამიფუჭდა ურთიერთობა იმ ბოზის გამო, მე კი მისი ისევ ბრმად მჯეროდა. ერთ დღესაც საქმის გამო საზღვარგარეთ ორი კვირით მომიწია წასვლა, თავს ძალიან ცუდად ვგრძნობდი, არ მინდოდა ჩემი შეყვარებული ამდენი ხნით მარტო დამეტოვებინა, ამიტომ შევძელი და დათქმულ დროზე რამდენიმე დღით ადრე ჩამოვედი. მინდოდა ამანდასთვის სიურპრიზი გამეკეთებია, ამიტომ ვარდების თაიგული ჩემი გემოვნებით შევარჩიე და მის გაუფრთხილებლად მივედი სახლში, ჩუმად შევაღე კარი მისაღებში არავინ იყო არც სამზარეულოში ნელ-ნელა საძინებლისაკენ დავიძარი, რაც უფრო ვუახლოვდებოდი მეტად მძაფრდებოდა კვნესის ხმები, მარტივი გასაგები იყო საიდან ისმოდა ეს ხმა. ამანდას საძინებელს ჩუმად მივუახლოვდი კარი ნელა შევაღე და ნეტავ არც კი მენახა, ტანსაცმელი იატაკზე იყო მიმოფანტული, ჩემს ცხოვრების სიყვარულს კი ვიღაც ნაბიჭვარი ხმარობდა. პირველად ვიგრძენი ზიზღი არა მათ მიმართ, არამედ ჩემი თავი შემზიზღდა ეს არსება რომ ოდესმე მიყვარდა. ყველა ჩემი საქციელი ვინანე, ამ ბოზის გამო საუკეთესო მეგობარი დავკარგე. მე ხომ ყველა მისი ნაკლის მიუხედავად მიყვარდა, არასდროს არაფერს ვაკლებდი და მუდამ ვიცავდი მე ხომ მას ვენდობოდი, რატომ გამიკეთა ეს? ვერ დავაკმაყოფილე საკმარისი ფული ვერ მივეცი? რა გავაკეთე არასწორად იმის გარდა რომ ბრმად ვენდობოდი, საშინლად გაბრაზებული ვიყავი, ჩემს თავს ვერ ვაკონტროლებდი, ბოღმამ გონება დამიბინდა, ის ნაბიჭვარი ლოგინიდან გადმოვათრიე და მთელი ძალით დავუწყე ცემა. სახეში ვურტყავდი და მთელ ჩემს ზიზღს ვანთხევდი, ამანდას შეშინებული სახის დანახვისას გული მერეოდა, მაგრამ მას ვერ მივეკარე მაგდენი გამბედაობა არ მეყო. მინდოდა გამეგუდა, მაგრამ ყველაფრის მიუხედავად მაინც მიყვარდა. ჩემს თავზე ვბრაზობდი, მეგობრებისთვის უნდა დამეჯერებია და ეჭვი შემეტანა მის ერთგულებაში. ყველანაირ ბრაზს იმ საწყალ ბიჭზე ვანთხევდი, ვერ ვაცნობიერებდი რას ვაკეთებდი იმდენად დამაბრმავა ბრაზმა და ზიზღმა გამეტებით ვურტყავდი და ამანდას გულისამრევ ქვითინს არც კი ვუსმენდი...და ცხრამეტი წლის ასაკში გავხდი მკვლელი. ამდენი წლის შემდეგ მხოლოდ ერთ რამეს ვნანობ ის ბიჭი კი არა ამანდა უნდა მომეკლა, იმ ბოზისთვის უნდა მომესწრაფებია სიცოცხლე, მაგრამ ვერ შევძელი, როდესაც მივხვდი რომ ბიჭი აღარ სუნთქავდა ლაჩარივით გამოვიქეცი, ამანდას კი სიცოცხლის უფლება მივეცი. სწორედ იმ დღეს დავიფიცე, რომ აღარასდროს არ შემიყვარდება, გოგონებს კი მხოლოდ გასართობად გამოვიყენებ. მართლაც ვასრულებ ჩემს სიტყვას, გოგონებს თავს ვაყვარებ ერთიორი სექსის შემდეგ კი მათი ცხოვრებიდან ვქრები, ისე თითქოს არც არასდროს არ ვყოფილვარ მათთან. ველოდები სანამ არ გამომიტყდებიან სიყვარულში, შემდეგ კი ისე ვტოვებ ვერც კი იაზრებენ რა მოხდა. ძალიან მაგარი შეგრძნებაა როცა იცი, რომ ადამიანს შენს ჭკუაზე ატრიალებ, შეგიძლია უსაზღვროდ დიდი ბედნიერება მიანიჭო ან ისე გაანადგურო ცხოვრების გაგრძელებაც ვეღარ შეძლოს. ძალიან მარტივია გოგონების მართვა, ყველა თითქმის ერთნაირები არიან. ვინმეს ცხოვრებაში გამოჩნდები თავიდან ფაქიზად ექცევი, როცა დაგიახლოვდება მის გრძნობებზე თამაშს იწყებ, საბოლოოდ კი როდესაც დარწმუნდება იმაში რომ ყველაფერი კარგადაა, გრანდიოზულ დარტყმას აყენებ და ქრები. თავიდან დეპრესიაში ვარდებიან, მთელი დღე სახლში ზიან და ტირიან, შემდეგ გარეთ გამოდიან ცხოვრების ხალისი უბრუნდებათ ახალ ბიჭს პოულობენ, მაგრამ შენ ისევ მათ გულში ხარ ვერ ივიწყებენ შენთან ერთად გატარებულ ბედნიერ წუთებს, მაშინაც კი როცა სხვასთან აქვთ სექსი ისევ შენი შეხებები ენატრებათ,ამდროს კი იცი კიდევ ერთი ადამიანი არის შენზე თავდავიწყებით შეყვარებული.ახლა უკვე ვხვდები რატომ მღალატობდა ამანდა, ისიც ადრენალინის მოზღვავებას განიცდიდა როდესაც ბევრს უყვარდა.

როგორც იქნა მივაღწიე სახლამდე, ძალიან დავიღალე თან ერთი სული მაქვს იზაბელასთან თამაში დავიწყო, ვგრძნობ კარგად გავერთობი. მიყვარს მისნაირი ფაქიზი გოგონები უფრო მარტივია მათი მართვა, არაფრის დამალვა არ შეუძლიათ, ყველა გრძნობა სახეზე აწერიათ. რამდენიმე საათის წინ, როდესაც იზაბელამ თვალებში შემომხედა აშკარად დავინახე დიდი ლტოლვა და ინტერესი ჩემს მიმართ, ეს კარგია მეტად გამიმარტივდება საქმე. აქამდე გოგონებს მხოლოდ ვიყენებდი შემდეგ კი ვანადგურებდი, ახლა რატომღაც ძალიან მინდა ეს პატარა სხეული ვაწამო! მინდა ტკივილი მივაყენო! მინდა მისი ყვირილისგან ჩამწყდარი ხმა მესმოდეს, როცა მთელი ძალით გავჟიმავ, მაგრამ არ ვიჩქარებ ეს ყველაფერი ნელა და მტანჯველად მოხდება. მისი წამების ხერხებს ვგეგმავდი როდესაც სლუკუნის ხმა მომესმა, ამის დედაც ახლა ისევ თავიდან უნდა დაიწყოს? რატომ არის ასეთი გამაღიზიანებელი, ხომ შეიძლება ბოლოსდაბოლოს გაჩუნდეს. მანქანიდან გადავედი, უკანა კარები გამოვაღე და ვუბრძანე გადმოსულიყო, მაგრამ როგორც ჩანს მალე გაითიშება, არაფერი გაუგონია. მობეზრებით ავიყვანე ხელში და სახლში შევიყვანე, მეორე სართულზე ერთ-ერთ მოუწესრიგებელ ოთახში, მთელი ძალით დავანარცხე ლოგინზე არც კი განძრეულა, ეტყობა გონება დაკარგა, მაგრამ მე მის დახმარებას არ ვაპირებ, გამოიძინოს და ცოტახანს დაისვენოს, გადახარშოს რა სიტუაციაშია რადგან შემდეგ საფიქრად დრო ნამდვილად არ ექნება, მეც ხომ უნდა მასიამოვნოს. 

----------------------------------------------------------
დღეს წერის ხასიათზე ვარ, უკვე მესამეს ვდებ.