Bölüm şarkısı • Kolpa ~ Nasıl öğrendin unutmayı ~ •
O son olaydan sonra okul sakin geçmişti. Gerçekten kendi öz kardeşini tanımamazlıktan gelmesi ve kötü davranması çok koymuştu bana.
Buraya geldiğim ilk günü düşündüm gerçekten hiçbir şey anlamamıştım. Şimdi herşeyi daha iyi anlıyorum.
Benim İlayda gibi yalancı olduğumu düşünüyorlardı. DNA testi pozitif çıkmıştı ama İlayda'nın da pozitif çıkmış. O zaman teste oynama yapmışlar ve zaten mental çöküşte olan ailem gidip direkt ona inanmışlar İki yıl sonra onun gerçek Arya olmadığı ortaya çıkıyor ve ailenin kimseye güveni kalmıyor beni de yalancı, dolandırıcı,düzenbaz fln sanıyorlar herhalde
ne güzel(!)
Hayır abi herşeyi geçtim ismini de Arya yapmazsın be İlayda.
Şu an okulun çatısında oturuyorum öyle. Yok arkadaş benim çatılara zaafım fln var heralde her yerde karşıma çıkıyorlar. Ama ne yapıyım çok sessiz ve manzara çok güzle kelimenin tam anlamıyla huzur.
Şu an benim yerimde başka bir kız olsa net ağlayıp depresyona falan girerdi. Ama ben kararlıyım kendimi kanıtlayacağım ve mutlu olacağım. Annem de bunu isterdi. Annem de ailemizin dağılmamasını, hep birlikte mutlu olmamızı isterdi. Biliyorum isterdi. Hissediyorum bana güveniyor. Kalbimi, gururumu, herşeyimi bir kenara bırakıp ailem için mücadele etmeliydim.
Babam sevdiklerine karşı çok iyi olsa da sevmediklerine karşı bir o kadar da kötü olabiliyordu.
Çok kırıcı konuşuyordu ve bana tokat atmıştı. Düşünmek istemiyordum çünkü düşünürsem işin içinden asla çıkamazdım ve bu da kalbime kötü dönerdi.
Atakan abim.
Nerede bilmiyordum bile.
Ama internette yurtdışında olduğu yazıyordu. Ama eminim ki o buraya gelirse benim gerçek Arya olduğumu bilirdi. Hatta görür görmez anlardı. Onu çok özledim. Bir kere sesini duysam, onu görsem bile yeterdi.
Ediz abim
"Biz senin abin değiliz, biz senin hiçbir şeyin değiliz" demişti bana. Ne demek hiçbir şeyin değiliz. Çok koymuştu. Düşündükçe kalbim sıkışıyordu. Oysa ben hiç böyle hayal etmemiştim o bana miniğim diyerek sarılacaktı. "İğrenç bir insansın" demek yerine...
O tiz ses
yine saatim ötmeye başlamıştı. Umursamadım.
Poyraz abim.
Aslında en çok onun yaptığı koymuştu.O yaralarımı sarmak yerine tuz basmıştı. Tamam belki canım acımıştı yalan yok ama emin olun
o an hissettiğim hayal kırıklığı daha baskındı. Çok daha baskın...
Ya Baran abim
O o doktormuş doktor olmuş. Ama benim kalp hastalığım olduğunu biliyor. Çünkü ben o zaman da ilaç kullanıyordum sanırım tam hatırlamasam da kullanıyordum herhalde.
Ama o doktor ve benim hastalığımı biliyor ise niye hiçbir şey yapmıyor. Neden beni iyileştiremese bile sormuyor sanki bilmiyormuş gibi davranıyor
Ya neyse şimdi günahını almayalım belki de ben yanlış hatırlıyorumdur. Çünkü Baran abim asla böyle birşey yapmaz bu hastalığın ne kadar ciddi ve kötü olduğunu en iyi o biliyordur.
Demir abim
O çok başka o benim arkadaşım ,sırdaşım olacaktı. Bana kötü davrananlardan koruyacaktı. O bana hep destek olacaktı. Ona kırgın değilim çok öfkeliyim. Aslında hepsine çok öfkeliyim beni nasıl tanımazlar ya ilk görüşte tanımaları gerekti oysa.
Ama Demir zaten onu çok hatırlamıyordum. Böyle yaparak kendinden uzaklaştırmıyordu aksine beni daha çok hırslandırıyordu. Hepsine çok kızgındım. Ama kırgınlığım daha ağır basıyordu işte anneme ihtiyacım vardı.
O sırada yanıma biri oturdu. İster istemez irkildim ve refleksle geriye çekildim. " Üzgünüm korkutmak istememiştim" dedi. Kafamı kaldırıp kim olduğuna baktım ve tabikide tanıyamadım. Daha okula bu gün gelmiştim. " Ben Akın. Aynı sınıftayız " Yuh! aynı sınıftamıydık. Tabi kafanı kaldırıp bakmazsan böyle olur diye konuşan iç sesimi susturup "Bende Arya" dedim. "Biliyorum" dedi. Bir dakika ya nereden biliyordu ismimi yoks- ay ben sınıfa ilk geldiğimde kendimi tanıtmıştım. Düşüncelerimi Akın'ın sorusuyla bastırdım ve bakışlarımı ona çevirdim.
"Ne yapıyorsun burada tek başına" diye sordu. Ne diyeceğimi bilemedim. Ona gerçekleri anlatamazdım. Henüz tanışmıştık ona güvenemezdim. " Hiç" dedim.
Ne diyemkoca hanım mı diyem ha gamzeğğ - öyle aklıma geldi sorgulamayın jxhdbddj-
" Bir derdin var ve bana güvenmediğin için anlatmak istemiyorsun değil mi?" dedi
Oha nasıl bildi triplerine girmeyeceğim tahmin edilebilirdi. Ay ayıp oldu çocuğa konuyu değiştirmem lazım. " Senin ne işin var burada okul biteli çok oldu"
Evet okul bitmişti ve onlar beni beklemeden, sormadan, arkalarına bakmadan gitmişlerdi. Sanki ben hiç yokmuşum gibi, beni hiç tanımamışlar gibi, arkalarında bıraktıkları yaralı kızı öylece bırakıp gitmişlerdi. Tamam sakin zaten eve gitmek istemiyordum. " Eve gidecektim seni gördüm öylece oturup ağlıyordun. Biraz seni izledim sen kalkmayınca yanına geleyim dedim." Dedi ve hemen ardından "Yanlış anlama sadece ister istemez dikkatimi çekti"
Son dediğini önemsemeden
" Buraya, yanıma geldiğine göre senin de bir derdin var"
Dedim kendimden emin bir şekilde. Bir süre yüzümü inceledi sonra başını gökyüzüne çevirdi ve "Evet" dedi. Sesi... Acı çekiyor gibiydi " Bir derdim var"
"Tutamıyorum artık içimde" dedi.
"Bana anlatabilirsin" desem "sen kimsin ki' der. " "Kimseye söylemem" desem
"Nereden bileyim" der. Ne desem olmuyo bu ne ya.
" Evet" dedi bir süre sonra "Biliyorum, kimseye anlatmazsın" ne! Nereden bilebilirdi ki "Ama bunları konuşmaya, birisine anlatmaya hazır değilim" dedi ve ayağa kalktı. " Belki başka zaman sen bana anlatırsın derdini" dedi ve gitti. Kısa bir süre sonra arabsına bindi ve gözden kayboldu...
______________________________
Helüüü!!!
Bölüm biraz kısa oldu ama duyguyu iyi geçiremediğimi düşündüğüm için biraz duygusal bir bölüm hazırlamak istedim.
Kitap nasıl gidiyor duşünceleriniz 👉👉👉
Bölümler genelde 1000 kelime oluyor ama sizce kısa mı yoksa uzun mu ona göre yazam 👉👉👉
VOCÊ ESTÁ LENDO
YARININ KIRIKLIĞI /Ara Verildi
Ficção Adolescente"Onları bekliyorsun biliyorum. Gözlerinin içine bakıp 'Korkma, biz buradayız' demelerini bekliyorsun. Sonra uzun uzun çektiğin acılardan söz etmek ve yüzünde utangaç bir kızarıklık oluşturan hikayelerinden bahsetmek istiyorsun. Onları uzun süredir...
