YARININ KIRIKLIĞI /Ara Verildi

23. Bölüm

Bölüm şarkısı~
• Caddelerde Rüzgar •

Satır arası yorumlarını unutmayalım lütfen hatta boşverin satır arası yorumunu falan siz direkt yorum yapınn!

Siz yorum yapınca bana bir yazma isteği geliyir ki anlatamam.
NOT- Asla siz yorum yapın diye yazılmış bir şey değil aslaa! Hshdhdnd

Ha bir de kurban bayramı özel bölüm yapayım mı yoksa aynı hikaye akışına devam mı edelim? Çabuk karar verin de ona göre yazam anca yetişir. Ben azcık üşengeç birisiyim de hehehehe
______________________________
___________________
__________
______
___
_

Her yerim ağrıyordu. Göğsümde büyük bir ağırlık vardı. Gözlerimi yavaşça araladım ilk gördüğüm şey ise endişeli gözleriyle bana bakan bir Akındı.Akın mı? Akın Ne alaka amk?

Bakışlarımıve etrafta gezdirdiğimde Bulutgil dahil herkes buradaydı Toprak bile.

Kendime geldiğimde doğrulmak için hareketlendim yardım etmeye çalışsalar da kendim doğruldum.

Kendi kendisine yetmeyi öğrenen bir kıza kimse yardım edemezdi.

Toprak ileriye atılıp hızla söze girdi. Ne oluyordu? "Arya bak dinle beni, biliyorum hazmedemiyorsun yapılanları ama dur ne olur dur
-ne diye herkes yalvarıyo bu ne be! -

Zor bir ameliyattan çıktın öyle ki kaldıramadın ve komaya girdin kendini yormaman lazım çok çok dikkat etmen gerek herkes  için söylüyorum bir süre şu olayı kapatın ve iyileşme sürecine odaklanın dediğim gibi en ufak bir duygu değişimini daha kaldıramayabilirsin biraz daha dikkat lütfen" Dedi ve odadan çıktı kendimi tutmam lazımdı iyice iyileşmeli ve öyle konuşmalıydım haklıydı.

Toprak gittikten sonra Akın'a döndüm "Senin ne işin var burada? Hayatımı daha fazla nasıl mahvedebilirsin" bağırmamıştım ama bağırsam daha az etkili olurdu.
" Arya ben-"
derken başımı tekrar cama çevirerek "Git" dedimdaha fazla konuşmaya mecalim yoktu çünkü.

Akın çıktıktan sonra Bulut geldi yanıma oturdu. "Sarılmak ister misin?" demesiyle gözlerimi ona çevirdim tek bir bakışınmla ne istediğimi anladı ve kollarını bana sardı. Sarılması ile ne kadar dolduğumu hissettim ve gözlerimden yaşlar bir bir akmaya başladı. Ağzımdan küçük bir hıçkırık çıktığında kendimi daha fazla tutamadım ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

Ne kadar öyle ağladım bilmiyorum ama gözlerimi daha fazla açık tutamadım ve kendimi uykuya bıraktım. Ağlamak çok iyi gelmişti.

Gözlerimi açtığımda karşımda tekrar önceki kadro vardı bu Akın da kovuyoruz kovuyoruz gitmiyor
-oynuyorum oynuyorum bitmiyor reklamı geldi aklıma aww-
Tekrar önüme gelen yemekle göz devirme isteğimi bir kenara bırakıp kalkmaya çalıştım.
-önceki bölümde Onur'un getirdiği yemeğe atıfta bulundum. Unutanlar için yani-

Yanıma gelip yardım ettiler. Kimin yardım ettiğine bakmadım umurumda da değildi şu an umurumda olan tek şey çok fazla çişim olduğuydu ağğğğ.

Aynaya baktığımda gördüm görüntü kelimenin tam anlamıyla bir yıkımdı. Saçlarım birbirine girmiş kuş yuvası gibi olmuşken yüzüm çökmüştü gözlerim ise ruhsuzca bakıyordu bomboş.

Fazla oyalanmadan çıktım. Acıktığımın daha yeni farkına varıyordum. Oturup yemeğimi yemeye başladım 4 aydır falan yemek yemiyordum galiba. Harbi 4 ay nasıl komada kalmıştım ben. Benim bildiğim 1 ayın üzerine çıkılmadığıydı. Sorsa mıydım  acaba
çakma doktor Baran'a. Normalde onlarla gerekmedikçe konuşmama kararı almıştım ama bu gerekliydi çünkü merak etmiştim.