Abstract Ka Kasi

Alexandra "Lexi" Williams

Lexi's POV

Finally!

Nalaman ko na rin kung saan nya tinatago yung susi nung secret room nya.
Sabi nya, may mumu daw dun kasi nga nandun yung ashes ng parents nya. Kaya naka-lock at very private.

Lance, Lance, Lance... Ako pa ba ang lolokohin mo? We're not 5-year old stupids anymore.

May something talaga sa room na yun. I really need to know the secret behind that door.

Hindi ako papayag na may tinatago ka saking secret. Mumu? Bakit heart yung design nung keychain sa susi na yun? Dapat skull... something like that ang design.

This is the perfect timing para buksan yun.
I need to double time hanggat naliligo pa sya. Ilalabas ko na ang aking ninja moves.

Now, I'm standing in front of this closed door. Kinakabahan ako na may halong excitement.
Arggh! I'm dying to know what's inside it.

At heto na, pinasok ko na ang susi sa doorknob at click-- kumagat at bumukas na nga!

I closed my eyes bago ako pumasok. So freaking nervous! Baka nga may mumu at nakatingin sakin.

Dahan-dahang dinilat ang aking mga mata.

Sobrang shocked! I became so numb. I can't even lift my foot.

Napa nganga na lang ako sa aking nakita...

Isang lifesize na painting. Portrait ko ito. Ito yung itsura ko nung debut ko. But wala akong matandaang ganitong angle na nagpakuha ako. Mas maganda pa ko sa painting na 'to kesa sa personal.

Does it mean,produkto lang ito ng kanyang isip? A portrait from photographic memory? It's not just talent nor passion para makagawa ng ganitong obra.

Mas matinding inspirasyon... Higit pa dun... It must be love. Right, that's the only explanation for this.

Biglang bumilis ang pag tibok ng puso ko. Biglang kumawala ang luha sa aking mga mata. Overwhelmed sa aking nakikita.

Kahit saan ko ibaling ang tingin ko, puro pictures, portrait ko ang nandito.
Naka display din yung portrait nya na regalo ko nung college at ako ang nag paint.

Natatandaan ko pa yun...Pagandahan kami ng portrait. Ipipinta namin ang isat isa and turned out na mas maganda ang ginawa ko. But this one, yung lifesize... This is the best! I must admit kahit ang pinaka maganda kong gawa at magagawa pa, can't match up this one.

Sa isang table, nandun ang lahat ng books na ginawa ko. At ang mga friendship letters na binigay ko.

Merong isang box... At ang laman ay mga sulat. Ang dami, will run out of time kung babasahin ko isa-isa. But curious talaga ako, so I picked the one na nasa ibabaw.

Lexi...
Kelan mo ba malalaman na mahal na mahal kita? Siguro kung nakapasok ka na sa mystery room ko na ito. Kaya nga nababasa mo na ito. So now, you probably know my feelings. I love you. I really do. I hope masabi ko yan sayo someday sa harap ng altar---