İYİ OKUMALAR..🌼
Ne yapacağımı bilemiyordum. tüm pislikler, kötülükler beni buluyordu tam kurtuldum diyecekken her şey yeni başlamış gibi hissetmeme neden oluyorlardı.
İnsanlar.
Neden gözümde sanki bir cehennem zebanileriymiş gibi korkunç geliyordu? Asıl korktuğum ise onlar beni de bu karanlığa çekmek istedikleriydi. O karanlığa mahkummuşum gibi görmeleriydi.
Bazen gerçekten o pisliğin beni dilsiz bıraktığı için onu parçalara ayırıp tek bir parçası bile kalmayana dek balta ile ezmek istiyordum.
Çünkü;Eğer konuşabilseydim onlara nefretimi haykırırdım. Adaleti sorgulardım yanlarına gidip. Çığlık atardım o darbelere karşı sessiz kalmamak için...
Şimdi ise her şeye sebep olan adam ve karısı tam karşımda duruyordu.
Bir adım geri adım attım, kafamı bu olanları kabul etmemek istercesine iki yana salladım.
Soluğum kesildi.
Nefes almaya çalıştım.
Kalbim durdu
Ama hâla yaşıyorum.
Gözlerimi kapattım belki tüm bunlar yalandır diye, tekrar açtım bunları düşünerek kendime umut veren benim vay halime.
Bir adım daha geri attım onlardan uzaklaşmak için.
"Kızım noldu? Nereye gidiyorsun? İyi misin bir tanem?"
Miray hanımın sesi kulaklarımda yankılanırken tek derdim buradan kaçıp gitmekti. Delicesine koşmak ve kendimi kaybetmek istiyordum.
Hasan'ın sırıttığını gördüğümde arkamı döndüm. Görmek istemiyordum onu ve onunla ilgili her şeyi.
"Yine deliriyor galiba" Bu sefer pusat abimin sesi yankılandı kulaklarımda.
Önüme Barbaros bey geçti, ellerini omuzlarıma koydu ve gözlerimin içine baktı,
"Canım iyisin değil mi? Tamam sakin ol bir tanem" dedi.
Onun gözlerine beni kurtarması için baktım belki beni anlar diye,
"Bak biliyorum o adamdan korkuyorsun ama Betül hanımları bekletmeyelim ve içeri geçelim. O adam sana hiçbir şey yapamaz tamammı? Ben buradayım" dedi yumuşacık ses tonuyla.
Dudaklarımı araladım ama sesimi bile çıkaramadan geri kapattım. Sık sık nefesler aldığımdan göğsüm hızlıca inip kalkıyordu.
"Şşhh tamam sakin, sakin. Şimdi derin nefesler al - ver. Al - ver."
Dediği gibi derin nefesler almaya çalışırken bu bende hiç işe yaramıyordu.
"Tamam o zaman şöyle yapalım şimdi içeri girelim ama sen benim yanıma otur olur mu?"
O beni kolumdan tutarak tekrar kapıdan tarafa döndürdüğünde hasan pisliği ile göz göze geldik. Yeşil gözleri alayla bana bakarken ağzında sinsi bir sırıtış vardı. Tabii bunları sadece ben görüyordum. Bu bakışları ve sırıtışının anlamını biliyordum...
Barbaros bey beni onlara doğru yürütürken bur yandan kulağıma fısılıldıyordu.
Tekrar kapının önünde gelirken abimler bana sorgulayarak bakıyorlardı. Onun yanında nefes alamıyordum ve şimdiden boğazım kızarmaya ve sıcaklamaya başlamıştım.
Neden buraya gelmişti ki? Acaba beni yine dövmek için mi gelmişti? Hem neden Betül hanımlara geliyordu?
"Tatlım, iyi misin?" Betül hanımın sesiyle ona baktım bana kaşları çatık bakıyordu.
أنت تقرأ
SUSKUN KALP
أدب نسائيO dilsizdi.. onun sesini elinden almışlardı.. Vücudu yara bere içindeydi... Peki ona kim yardım edecekti? Nasıl kurtulacaktı? Başına daha neler gelecekti? Belki herkes yaralanacaktı ama sonunda sevgi kazanaktı.. Bu dilsiz kızın hikayesi. Onun nasıl...
