SUSKUN KALP

8.BÖLÜM

Bu kitapta olan tüm olay ve kurgular en ince ayrıntısına kadar hayal ürünüdür.

İYİ OKUMALAR...🌼

Küçükken her canım yandığında annem acıyan yerlerimi öperdi geçmesi için ve ben gerçekten de geçtiğini hissederdim. O zamanlar küçüktüm, annemin her sözünü aklıma kazır hiç unutmazdım.

Bir zamanlar "Eğer canını yakarlarsa sakın gücünü yitirme, her zaman dik dur. Omuzların hep dik, çenen hava da olsun. Asla pes etme, her zaman mücadele et ve bir şeyin peşini asla bırakma o zaman kazanan sen olursun ve canın daha az yanar. Bu sözlerimi unutma tamam mı? Ne zaman canını yakarlarsa bu sözlerimi aklına getir canım kızım.."

O zamanlar neden böyle konuştuğunu anlamazdım ama şimdi anlıyorum, bir süre sonra yanımda olamayacağını biliyordu ve ben şimdi onu yanımda o kadar çok istiyordum ki...

Huzurlu kollarının arasına gireyim beni sıkıca sarmalasın, korusun istiyordum...

Gözlerimi Başımdaki o keskin ağrı ile açarken yüzümü buruşturdum acıyla. Bulanık gördüğüm için gözlerimi kırpıştırdığımda etrafı daha net görüyordum.

Yabancı bir yatak odasındaydım. Oda... yatak...
Aklıma gelenlerle bulunduğum yataktan hızla doğruldum. Burası dünkü geldiğim odaydı! Kaşlarımı çatarak daha derin düşündüğümde gözümden bir damla yaş düştü. Beni sıkıştırması..
Çırpınışlarım... iğne... vücudumda dolaşan elleri ve dudakları...

Üzerime baktığımda sadece siyah iç çamaşırlarımla olduğumu gördüm...

Ağzımdan bir hıçkırık koptuğunda kendimi o kadar berbat ve iğrenç hissediyordum ki kendimi öldürmek istiyordum.
Aklıma tüm gece bana yaptıkları aklıma geldi ve daha çok ağlamaya başladım. Aslında gece bilincimi kaybettiğimi sanıyordum ama her şeyi çok net hatırlıyordum, vurduğu iğne beni bayıltmıyor sadece hareketsiz bırakıyordu. Bunun için ona karşı kendimi korumak için hiçbir şey yapmamıştım.

Bana yaptıklarının hepsini ince detayına kadar hatırlıyor olduğum için aklımı yitirmek istiyordum.

Küçükken de yine bir defa hasan pisliği beni taciz edecekti ama ben yanımda gördüğüm vazoyu kafasında patlattığım için bunu başaramamıştı. Ama şimdi bunu tekrar yapması ve benim hiçbir şey yapamamam...

Tüm geceyi hatırlamam ile ağlamam şiddetlenirken sadece hıçkırıklarımın sesi çıkıyordu.

Canım çok yanıyordu, sanki kalbim sökülüyormuş gibiydi. Nefes alamadığımı hissediyordum, ciğerlerim işlevini yitirmişti sanki. Ellerimi boğazıma götürdüm, boğazımı parçalamak koca bir nefes almak istiyordum.

Buradan acilen gitmem lazımdı, yoksa daha başıma bir sürü şeyler gelebilirdi. Evet evet, hemen kaçmam gerekti!

Yataktan hızla kalktım, acele etmem lazımdı. Sonra aklıma sadece iç çamaşırlarımla olduğum aklıma geldi. Etrafa bakındım kenarda kocaman aynalı elbise dolabını gördüğümde umutla kapaklarını açtım.

Renkli renkli kadın kıyafetleri bulduğumda aralarından benim için uygun olanları seçtim, ne kadar seçmek denirse tabi..
Elime gelen siyah kapşonlu ve gri eşofmanla rahat bir şeyler bulduğum için ufakta olsa sevinmiştim.