SUSKUN KALP

7.BÖLÜM

Helöööö! Yeni bir gün ile merhabalaar efeniim🌺
Bu bölüme de Oylarınızı verirseniz beni çooook sevinirimm❤️
Neysee hadi bölüme geçeliiim♡♡

İYİ OKUMALAR...🌼

İnsan umudunu her kaybettiğinde 'neden bunlar benim başıma geliyor' Diye söylenirlerdi ama ben, 'Neden o hasan pisliği beni döverken acıdan ölmedim' Diye yakınırdım. Aynı şimdide olduğu gibi...

Karşımda 18 yıllık hayatımı zindana çeviren, etmediği eziyeti koymayan, korkulu rüyalarımın yani kabuslarımın baş karakteri Hasan duruyordu!

Daha dakikalar önce beni dövdüğünün videosunu zevkle çeken adam şuan tam karşımdaydı, hayal miydi acaba?

Bir adım geri gittim, o da bir adım yaklaştı. İki adım geri gittim iki adım yakınlaştı.

"Demek yine karşılaştık Eflal" dedi ismime bastırarak, dudaklarında iğrenç bir sırıtma olduştuğunda kafamı iki yana sallayarak arkaya dönüp kaçmaya başladım.

Küçüklükten gelen bir şeyle çok hızlı koştuğum için peşimden gelse de yakalayamıyordu. Bu kovalamaca benim ayağım bir taşa takılıp kolumun üzerine düşmem ile son bulmuştu. Kalbim yerinden fırlayacakmış gibi atarken bana yetişmek üzereydi. Kalkmaya çalıştım ama bedenimin altında kalan kolum çok acıyordu, diğer elimle yerden destek alarak ayağa kalktım ve tekrar koşmaya baş.. hayır başlamadım, tam koşmak için adım atmışken kolumdan yakalayıp kendine çekti.

Bedenim onun pis bedenine yaslanırken kollarını sıkıca belime sararak kendine daha çok bastırdı. Çığlık atmak, yardım çağırmak için bağırmak istedim ama yapamadım.

Ellerimi göğsüne koyup onu itmeye çalıştım ama milim yerinden kıpırdamadı.
Gözlerimden yaşlar bir bir akarken kollarının arasından çıkmaya çalışıyordum,

Beni çekiştirerek sahilin kenarındaki arabanı yanına götürmeye çalışırken kolunu ısırdım, acıyla inleyip yüzüme sağlam bir tokat başım sağa doğru düştü. Çok acımıştı ve kızaracağına emindim.

Beni siyah arabaya zorla bindirdiğinde gücüm ona yetmediği için ona karşı koyamıyordum.
Arabanın kapısını kilitledi ve o iğrenç sesiyle konuştu,

"Rahat dur, eğer rahat durup beni dinlersen seni bırakırım." Dediğinde çırpınışlarım durdu, "İşte böyle, şimdi söyleyeceklerimi iyi dinle ve karar ver" dedi. Ne kararından bahsediyordu bu adam? Kaşlarımı çatıp ona bakmaya devam ettiğimde yutkundum.

"Ya benimle gelirsin, ya da tek hareketim ile aileni yok ederim. Şimdi karar sırası sende" arabanın kilitlerini geri açtığında yeniden konuştu, "İstersen gidebilirsin, kapıların kilitlerini açtım. Ama gidersen yeni kavuştuğun ailen yok olur" Sözleri içime öküz gibi otururken titremekten damarlarımda ki kanlar çalkalanmıştı resmen.

Ne yapacaktım ben şimdi? Gitmelimiydim? Onunla mı kalmaıydım? Nasıl bir teklifti bu böyle?..

Kafamda sorular kuş gibi uçuşurken her sonucu biçip tartıyordum.

Şunu biliyordum ki hasan dediğini yapan bir adamdı ve bana bunu dediyse yapardı ve benim yüzümden sözde  aileme zarar gelsin istemiyordum.. Her ne kadar canımı yakmalarına rağmen...

Çaresizce kafamı ağırca salladım, başka çarem yoktu ki kendim için başka insanların canını riske atamazdım.

Hasan pisliği memnunca gülümsedi ama bu gülümseme sinsice bir gülümsemeydi. Eliyle öndeki şoförüne işaret verdiğinde arabayı çalıştırdı ve daha hiç görmediğim yabancı yerlere sürmeye başladı.