Fleva. Wat vakantie wel niet met je doet

Deel 19

Onderweg naar het bureau begin ik toch te zweten, ik ben erg zenuwachtig om hoe Wolfs zou reageren. Hoe ga ik het hem vertellen. Hopelijk vraagt hij niet gelijk wat er is. Maar zijn kennende vraagt hij het gelijk. Hij maakt zich altijd zorgen. Eenmaal ingeparkeerd is het al 11:30. De halve ochtend was ik weggeweest.
Op kantoor eenmaal aangekomen ga ik gelijk naar de kleedkamer om mijn spullen te pakken. Wolfs komt achter me aan en vraagt en. Ik zucht en wil het eigenlijk nog niet vertellen. Hee Eef gaat het een beetje zegt Marion als ze binnenkomt. Ja hoor het gaat goed zeg ik . We lopen met z'n drieën terug naar het bureau. Gelukkig gered denk ik dan ook. Ik schenk een kopje koffie in en log in het systeem. Wolfs hebben we nog wat vraag ik geïnteresseerd. Nee niet echt. Mechels roept me naar binnen. Wolfs wilt achter me aan komen. Nee Wolfs alleen Eva hoor ik haar zeggen. Ik glimlach naar Wolfs en loop naar binnen. Zo Eva ik was benieuwd of het wel goed met je gaat vanwege het ziekenhuis. Ooo Jaa hoor zeg ik snel, gelukkig niks bijzonders. Ben de laatste tijd niet zo lekker dus ik moest naar het ziekenhuis voor onderzoek. Zeg ik maar snel. Ze knikt alleen, maar gelukkig vraagt ze niet door. Weetje Eva ga anders lekker naar huis, rust even uit. Er is toch geen zaak en ik wil je weer fit hebben als het weer druk is.
Ik bedank haar. Ik ga eigenlijk nooit naar huis, maar ik kan Wolfs zo niet zien kijken heel de tijd. Zich zorgen maken. Zo kan ik even rustig na denken over wat ik nu moet. Hoe ga ik het hem ooit vertellen. Ga ik het hem nu vertellen of pas later?

Wolfs ik neem een vrije dag op ik zie je vanmiddag. Voordat hij nog iets kan zeggen loop ik al weg. Ik loop aardig snel zodat hij me niet gaat volgen. Ik ga nog even naar de drogist voor foliumzuur. Op advies van het ziekenhuis moet ik die gaan slikken. Ik zie een leuk rompertje met de tekst papa is de liefste. Zal ik die kopen bedenk ik me? Dan kan ik deze vanavond aan hem geven. Ik moet het hem vertellen. Hij heeft er recht op om het te weten. Ik besluit hem toch te kopen. Eenmaal thuis pak ik hem in. Het is pas 1230 als ik thuis ben dus ik besluit even te lunchen en daarna lekker te slapen. Rond half 5 schiet ik pas wakker. Ik ga snel douchen en naar beneden. Hij kan nu elk moment thuis komen. Ik voel de spanning stijgen. Eenmaal beneden zat ik een kopje thee, zet ik het cadeautje klaar en wacht ik op zijn komst.

De tijd lijkt wel stil te zijn. Wat duurt dit toch lang. Rond kwart over 5 hoor ik Wolfs van de trap af komen. Ik weet niet hoe ik hem dit moet vertellen. De paniek slaat toe. Ik spreek mezelf dan ook toe. Eva je kan dit, doe normaal.