Fleva. Wat vakantie wel niet met je doet

Deel 21

De volgende weken blijf ik misselijk. Ik braak standaard elke ochtend, en soms ook overdag. Ik merk dat ik het toch wel vervelend vind. Gelukkig kan ik wel nog goed eten, en blijft bijna alles wel goed binnen.

Vandaag is de dag van de echo. gelukkig mochten we om 0800. Hierdoor zouden we nog op tijd op werk zijn. We kunnen natuurlijk moeilijk ons allebei afmelden, en dan met welke reden? Zwanger van ons kindje. Ik denk dat ze dan van haar stoel afgevallen zou zijn. rond 5 voor 8 zitten we dan ook gespannen in de wachtkamer van het ziekenhuis. Wolfs wilt zijn arm om me heen slaan maar ik weiger het, wat als we toch iemand tegen komen fluister ik naar Wolfs. Hij haalt zijn schouders op. Dat zal wel mee vallen, ik kijk hem boos aan. Hoe kan hij zo makkelijk doen, hij weet toch wat er op het spel staat.

Een paar minuten over 8 worden we opgehaald voor onze afspraak. Dit keer hebben we een jongere arts. Ze begint met een paar vragen hoe ik me voel, of ik bloed verloren heb, over de misselijkheid en of ik elke dag foliumzuur slik. Ik wil gewoon dat ze opschiet, ik wil mijn kleine zien. Wolfs legt zijn hand op mijn bovenbeen, dit vind ik nu wel fijn. Ik merk toch wel dat ik me gespannen voel. Na alle vragen wat een eeuwigheid lijkt te duren mag ik eindelijk gaan liggen en begint de echo.

Wolfs heeft mijn hand vast, als de arts begint met de echo. Al snel horen we het hartje lopen, De verloskundige laat alles zien en rekent uit dat ik nu ongeveer 8 weken zwanger ben, dit betekent dat we op de vakantie zwanger geraakt zijn. Wat ze nu kan zien is de baby gezond. over 4 weken mogen we weer terug komen voor de 12 weken echo, dan kunnen ze toch wat meer zien zegt de arts. Wolfs en ik knikken en maken bij de Bali een nieuwe afspraak. We lopen enthousiast naar de auto toe. Vlak voor we instappen tilt Wolfs me op en zoent me achter een muurtje waar niemand ons kan zien, ik zoen hem vol passie terug terwijl ik door zijn hoofd woel. Als we stoppen kijkt hij me aan. Eef jij gaat zo'n goede moeder worden zegt hij trots. Ik glimlach naar hem, en jij de beste vader ooit.

Als we eenmaal kantoor binnen lopen hebben we beide moeite om onze enthousiasme te verbergen, maar we hebben in de auto besloten het nog tegen niemand te zeggen. Het is natuurlijk nog zo pril, er kan nog van alles mis gaan. Al zijn we positief en gaan we daar niet van uit. Op kantoor aangekomen pakken we gelijk een bakje koffie en loggen in, en gaan aan het werk.

Gelukkig heeft niemand vandaag iets door gehad volgens mij zeg ik tegen Wolfs als we terug in de auto zitten. Hij glimlacht naar me en zegt nou gelukkig niet. Maar wanneer wil je dat we het Fleur gaan vertellen vraagt hij. Ik kijk hem aan en zeg. Dat mag jij van mij kiezen, maar ze weet volgens mij niet eens van onze relatie. We lachen er allebei om. Nee ze zal ze shock van haar leven hebben zegt Wolfs lachend. We parkeren de auto aan ik zie Fleur voor de deur staan. Als je het over de duivel heb zeg ik lachend terwijl ik naar Fleur wijs. Hij begint ook te lachen. Agh vind je hert te vroeg als we het vanavond zeggen vraagt hij me. Ik vind het zo lief dat hij altijd alles in overleg doet. Alleen als jij dat ook wilt zeg ik tegen hem.

He Fleur zeggen we dan ook als we richting de ingang lopen. Ze kijkt ons aan en geeft ons een knuffel. Zo ik hoorde jullie nooit meer dus ik dacht ik kom even kijken of jullie nog in leven zijn zegt ze lachend. Grapjas eet je gezellig mee zegt Wolfs lachend, dat aanbod sla ik niet af zegt ze en we lopen met zijn drieën naar binnen toe.