Geç kalan aşk "JİKOOK NAMJİN, SOPE"

Hepsi sizin yüzünüzden

O başka bir dünyadaydı.
"Acil kana ihtiyacımız var. 0H+Eğer gerekli kan bulunmazsa. O zaman hastayı kaybedeceğiz. Kardeşi var mı? İki tüp kan lazım. Maalesef hastanemizde bu kan bitti. Acil lazım."
Jimin Jin hala hayatta olduğunu biliyordu gitmemişti. Ama gidebilirdi.
"Kardeşi var ama o BH+"
Doktor yürümeye başladı.
"Peki bulduğunuz da bana ulaşın. Şu an gidip kan bulmam gerek."
Doktor hızlı bir şekilde uzaklaşmıştı.
Ne yapacaktım şimdi ben?
"Jimin benim kanım Jin ile uyuşuyor.Ben vermek istiyorum eğer sende kabul edersen."
Kabul?edersem? Kabul etmeyip ne yapacaktım. Burda arkadaşımdı söz konusu.
"Hadi Felix lütfen gidip doktoru bulalım."
Onunla beraber bir de yanındaki arkadaşıyla.koş koşa doktoru bulmaya gittik...

📌📌📌📌📌
Ne yapacağımı bilmiyordum.Kocaman bir boşluktayım.
Ne yapacağım? İnanın hiç bilmiyorum. Abim iyi mi hayır? Abim şu an hiç iyi değil. O ölücek bunu biliyorum.
Şu an jimin yüzünden okula doğuru gidiyordum. Raporu vermem gerekmiş.Benim abim ölüyor ben burda yok yazılmayalım diye okula gidiyordum.
Jimin beni buraya zorla göndermişti. Biliyorum benim için di benim iyiligim içindi kafam biraz da olsun dagılsın diye ama olmuyor işte. Hiç bir şey işe yaramıyor. Hem ne yapabilirdim ki? Abim inatar etmeye çalıştı.ve başardı. Ben onu korkuyamadım.jimin o çok çok iyi biri.her zaman yanımızda. Abim her zaman bana senin abin olmayı hakermiyorum diyordu.Güçsüz olduğunu beni koruyamadıgını söylüyordu. ama ben onu hep böyle sevmiştim. O benim için çok değerli. O benim mutluluğum.
Okula girmiştim. Merdüvenleri hızlı hızlı çıkıyordum. Bir an önce hastaneye gitmek istiyordum. Abim orda ne halde ben bilmiyorum.
Büdürün odasına girdim...

📌📌📌📌📌Suga...
Dersteydik ama ben odaklanamıyordum. Dün ne yapmıştık bende bilmiyorum. Evet kötü bir şeydi. Jungkook ben ve namjoon dün oturup konuştuk. Jungkook baya bir üzülmüştü. İnsanlara kötü davrandıgı için. Ama benim babam hiç üzümüyor. Hiç kimsenin duygusunu önemsemiyor. Kimseye saygı göstermiyor. Sadece işi önemliydi onun için ben babamla hiç sohbet etmedim. Annem zaten? O beni hiç sevmedi. Ben hiç Sevilmedim. Hep sokak kedileriyle arkadaş oldum. Ben de sevgiziz büyüdüm. Ama bu pekte umrumda değil. O kadar igreç bir ailede büyümeme rağmen çok iyi bir çocuktum. Ama sonra ben değiştim. Hepsi o oruspu denen babam yüzündendi. Değiştim ve hiç olmak istemeyecegim babama dönmüştüm. O beni hiç sevmedi. Ben onu sevmedim.
O insanlar masumdu. Ama biz değil.
Düşüncelrimi bölen sürtük İngilizce hocasıydı.
"Suga ders dinle dikkatini derse ver!"

"Siz ve sizin dersiniz dikkatimi çekmiyor."

Hoca söyledigim şeye sirlenmişti
"O zaman çık dışarı."
Aqqqq zaten ben de senin dersine kalmıştım. Ne güzel bana.
Hızla kendimi dersten attım. Kapıyı sert bir şekilde kapattım. müdür'ün odasından. O çıkmıştı. Derse geçte kalmıştı. Ve sanki o kötüydüydü.gözleri şişmiş ve gözleri hala suluydu. Halsizdi. Dün bu kadar etkilenmiş miydi ki? Baya kötüydü. Bayılacak kadar. Gözlerini zor aralıyordu.
Bana bakmıştı. Gözleri. Nasılda kin doluydu. Nefret.
İçimi yakıyordu. Bakışları beni yakıyordu. Nefret ile bakıyordu.
Hemen gözlerini benden ayırmış ve yürümeye başlamıştı.
Yanımdan geçerken şunuları dedi.

"Hepsi sizin yüzünüzden.Umarım hayatınız boyunca hiç mutlu olmazsınız"

Çok kısık bir şekilde demişti. Önümden geçip gitti. Ben ise oraya çivilendim. Kötüydüm. Ama neden? Nedenn?
Ahgh onun araksından gitmek istiyordum.ama neden?
Onunla konuşmak istiyordum.
Koşa koşa bahçeye çıktım. Arkasını dönmüş gidiyordu.
Yanına gidip kolunu tutum. Bunu neden yaptım bilmiyorum.
"Ne var!"
Ne diyecektim. Bilmiyorum. Of ne yapacaktım. İyi misin diye mi soracaktım. Ah kim olsa dekirirdi.
Ama ben yine de sormuştum.
"İyi misin?"
İlk te bana şaşkın bir şekilde baktı. Sonra hiç beklemedigim bir şey yaptı.gülmeye başladı. Sonra bana sinirle döndü ve yanagımda hissettigim acıyla yanıma döndüm. O bana vurmuştu. Hak etmiştim. Ama o bana vuramazdı.
Tekrar ona dödünmüm. Yine vurmyaya çalıştığında. Elini sert bir şekilde tutum. Bu sefer de diğer yanagımda bir acı hissettim. Aaagggg bu çocuk beni deli edecekti. Nerden geliyordu bu cesaret.
Ona döndüm ağlıyordu ard arda yaşlar dökülüyordu yanaklarından.
Sonra bana bagırmaya başladı.
"Sen ne kadar da bencil aptalın tekisin? Aptalsın? Sen duyguzuz piçin tekisin. Piçsin piç sen ve arkadaşların. Nasıl bir bikropsunuz? Yaaa nasıl vidansızsınız? Sen benim babamla dalga geçiyorsun? Ama benim babalarım bir tane. Sen babandan hic sevgi gördün mü?"
Hayır diyemedim.
"Dur bir dakka sevgi görsen böyle öküz olmazsın."
Elimden kurtulup. Nefretle baktı o gözler.
"Sen sen tam bi"
Devam edemeden gözleri kapandı. Kollarıma düştü.

Jin ne olucak bilmiyorum?sizce ne yapmalıyım?