Bebeğim

91 11 13
                                    

Suga ve namjoon'un zoruyla hastanedeneydim. Siyiha maske ve şapkam vardı. Gözlerim jimininarïyirdu. Ona nasıl bakıcaktım. Bilmiyorum. Kim bilir ne haldedir. Katları gezmeye başladım. Her yerde onu arïykrdum. Acaba nolmuştu. Jin iyi miydi? Bilmiyorum. Artık ne yapacagımı bilmiyorum. Bütün kapılar aynıydı. Ben nhangisine gideceğim bilmiyorum. Ama jiminin olduğu kapıyı istiyorum. Ona bu kısa sürede nasıl bağlandım bende bilmiyorum.

Ve orda jimin orda bitmiş gibiydi. Yaşayan ölü gibiydi. Ama bu haliyle bile mükemmeldi. Gidip bir yere oturmam gerekti. Tam beklediği odanın karşısındaki odanın kapïsïnın yanında duran sandalyeden birine oturdum. Arkası bana dönüktü. Camadan içeri bakıyordu. Yanında iki kişi vardı. İkiside bizim okuldandı. Ve sevgililer diye biliyorum sadece birinin adını biliyorum.Felix diğerinin adını bilmiyorum.
İkisi bir şey konuşuyorlardı. Sonra jimine döndüler.
"Jimin hadi yemek yiyelim bak iki gündür bir şey yemiyorsun. Senin sağlığın önemli hem Jin huyungun seni bu halde görse iyi der miydi?"
Jimin onalara dönmüştü. İşte o zaman gözlerini gördüm. O gözler ....
"Ben Jini bïrakamam."

Felix"Jimin eğer biz yemek getirirsek yemek yiyecek misiniz?"

Jimin"Bilmiyorum. Siz gidin yiyin. Ben yiyemem."

Felix "Biz hemen gidip yemek alıp gelecegiz. Seninle beraber burda yiyeceğiz sende bizle yiyeceksin. Hemen geliriz."

Jimin kafasını sallayıp. Geri cama döndü. Felix ve sevgilisi körüdordan uzkalaştılar. Şu an onun yanında olmak isterdim. Yükünü benim omzuma koyabilirdi.
Jimin duvardan tutunmaya başladı. Nefes alamıyor gibiydi. Bana doğru döndü. Gözleri kapalï yaşlar birbirini takip ediyordu. Azından bir hıckırık çıktı. Acı çektigi belliydi. Birden yere düştü. Dizlerinin üstüne kim bilir ne kadar acı mıştır. Gitmek istiyordum. Ama jimin beni görürse sinirlenirdi. Ve durumu daha kötü olurdu böyle bir şeyi istemiyordum. Kafasını tutuyordu. Ellerrni her zaman dokunmak istedigim sarı saçlarının arasına geçirmişti. Nefes almakta zorlanıyor ve deli gibi ağlıyordu. Nerde kalmıstı bunlar. Körüdara baktım. Siyahlar içinde koşan biri harç Felix ve o çocuk yoktu.
Jimine doğru baktım. Bayılmıştı. Bebeğim
Aya kalktım Jimin'in yanına gidecektim. Bana kızmasınumrumda bile değildi. Körüdorda doktor hemşire bile yoktu .
Birden yanına biri geldi . O siyahlı adam.
niye Jimin'in yanına geldi. Ona sarıldı.
"Geç kaldım. Bebeğim özür dilerim."
Azından bu sözler döküldü. Ona bebeğim dedi.

Jimin'i kucagına aldı. Doktor diye bagırmaya başladı. Oda ağlıyordu. Jimin'i tanıyordu. Ona bebeğim diyecek kadar hemde tanıyordu. O kimdi? Jimine bebeğim diyordu. Vücudumu gereksiz bir sınır kapladı. Aklım çok karıştı kimdi bu çocuk?

Kim bu çocuk.????

Tahmin eden vardır her halde?

Size bir süre burda olmayacağımı söylemiştim. Ama çok uzun bir süre değil. Bir iki hafta en fazla .
Ama tam belli değil hataya gidersem bir müdet burda olmayacagım. Ama eğer gitmezsem. Sizinleyim.

Ben; Kitaplarıma hiç yorum gelmiyor.
@BilinkTsunsoku
sope_jhseok
@sevimlirisi
JustNamjinSope
@loosiescraes
@dilarahoseo;
Just cool don't panic darling
Sizi çok seviyorum yaptınız her yorum için teşekkür ederim (⁠◍⁠•⁠ᴗ⁠•⁠◍⁠)⁠❤(⁠◍⁠•⁠ᴗ⁠•⁠◍⁠)⁠❤

Geç kalan aşk "JİKOOK NAMJİN, SOPE"Onde histórias criam vida. Descubra agora