"Bana büyü mü yaptınız!"
.
Hayatını kurtardığı adam tarafından kaçırılan Lale.
Hayatını kurtaran genç kıza takıntılı aşık olan Demir.
.
"Cehennemin dibine de gitsen gelir seni bulurum!"
.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kolum Demirin elindeydi çekmeye çalıştım ama asla izin vermedi. Ismi gibi demir gibi tutuyordu resmen. Arabaya kadar beni çekiştirdi.Arabanın kapısını açıp
"Bin." dedi otoriter sesiyle. Başımı sağa sola salladım.
"Hayır binmek istemiyorum! nereye götürüyorsunuz beni, lütfen bırakın. Ben söz verdiğim gibi kimseye bir şey söylemiyorum söylemem de-"
"Lafımı ikiletmeyi sevmem. Bin!"
"Beni öldürmeye götüreceksin değil mi?" Gülümser gibi oldu
"Öldürmek mi? Seni öldürmek istesem şu an yaşıyor olur muydun?" dudaklarım titrerken gözyaşlarım yanaklarıma aktı.
"Ko...korkuyorum ne olur.....Ne olur beni götürmeyin. O günden kimseye bahsetmedim, bahsetmem de. Ne olur bırakın!" Tahammülü kalmamış gibi kaşları derinden çatılmıştı
"Şu sizli bizli konuşmayı kes artık!" diye bağırınca korkudan irkildim. Ne diyecektim ki! Ne bir sohbetimiz vardı! Ne bir muhatabımız! Nede samimiyetimiz! Sen ben nasıl diyecektim ki!
"Bu 3 oluyor. Sinirlenmeye başlıyorum." Yenimi başlıyordu. Korkudan dizlerim titrerken elimi elinden çekmeye çalıştım.
"Gelmeyeceğim, bana işkence edip sonra öldüreceksiniz. Siz çetesiniz biliyorum." kaşları mümkünmüş gibi daha da çatıldı
"Laftan anla-."
"Gelemem Hem arkadaşım burada, beni görmezse endişelenebilir. size sözüm söz kimseye o günden bahsetmeyeceğim zaten. Ne olur beni bırakın-"
"İlla zorla yaptıracaksın değil mi!" deyip beni arabaya bindirdi. Daha sonra kendi tarafını açıp bindi
"Seni arabaya sokmam bu kadar kolay işte. Sana insan gibi bin diyorum! Niye binmiyorsun!" diye bağırırken arabayı çalıştırdı. Korkuyla sırtımı koltuğa dayadım ve ellerimi birbirine geçirdim.
"Ne...nereye gidiyoruz. Geç kalamam abim ve ablam çok merak eder."
"İşimiz var, işimiz de bayağı uzun sürecek."
" Nasıl yani?"
"Gittiğimiz de konuşunca anlarsın." etrafıma baktığımda havanın tamamen karardığını fark ettim. Bir saate evde olmam gerekiyordu, bu adamdan korkuyordum o yüzden bir şey sormaya çekiniyordum.
Araba neredeyse bir saattir yoldaydı tırnaklarımı elime geçirdim. Endişe midemi bulandırmaya başlamıştı.
Karanlıkta gördüğüm kadarıyla istanbul'un hiç bilmediğim yerindeydim. tek tük villaların olduğu bir yerdeydik.
"Ş... şey..." diye mırıldandım
"Çok var mı?" Cevap vermedi sorduğum soruyu bir dakika bile geçmemiştik araba durdu. Demir kendi tarafındaki kapısını açıp çıkınca benim tarafıma geçip kapıyı açtı
