"Bana büyü mü yaptınız!"
.
Hayatını kurtardığı adam tarafından kaçırılan Lale.
Hayatını kurtaran genç kıza takıntılı aşık olan Demir.
.
"Cehennemin dibine de gitsen gelir seni bulurum!"
.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Hiçbir yere gitmiyoruz artık buradayız!" bu cümle defalarca beynimde yankılandı. Ne demekti bu? bunun hala derdi neydi?
"Anlamadım. Ne demek bu?"
"Sen Bir kereden anlamıyor musun? Sana illa tek tek hecelemem mi lazım!" kaşlarımı çatılırken dik dik yüzüne baktım
"Sen benim ne demek istediğimi anladın, buraya gelirken bana söz vermiştin, bir alakan olmadığını anladığımda götüreceğim seni demiştin!"
"Odana git-"
"Orası benim odam değil!" diye bağırdım.
"Ne bu yaşadığımız eve nede bu hayata aidim ben! biz ne yapıyoruz burada ya!kaç gündür yaşadıklarım psikolojimi bozdu artık. Madem sen Götürmeyeceksin ben kendim giderim. Bir şekilde otobüsle giderim otostop çekerim ama yine de giderim." Demir sakince ellerini cebine bıraktı
"Hiçbir halt yiyemezsin. Duydun mu beni, şimdi çık odana uyu. Sabah okulun var." yüzüm nasıl bir hal almıştı bilmiyorum ama inanamaz gözlerle ona baktım
"Sen benimle dalga mı geçiyorsun!"
"Biraz daha bağırarak konuşmaya devam edersen bu gecenin sonu hiç iyi bitmeyecek odana!" diye bastırdı
"Bana açıklama yapmak zorundasın!"
"Ben sana hiçbir şey yapmak zorunda değilim."
"Senin karşında çocuk mu var, beni evimden aldın, memleketimden aldın buraya getirdin. En başından beri büyü deyip saçma sapan konuşuyordun. Şimdi de bir alakam olmadığını öğrendin işte!" Gözlerim ne zaman yaşlarını akıtmıştı bilmiyorum ama iğne gibi batıyordu. Burnumu çekip sakin olmak istiyordum ama mümkün değildi.
"Niye bırakmıyorsun, söz vermiştin. Hani sen sözünde dururdun!" normal bir zamanda olsa onun yüzüne böyle dik dik konuşamazdım ama sabrım taşmıştı. Götürmüyorum da ne demekti! Demirin sabrı kalmamış gibi kaşları daha da çatıldı
"Ben gitmek istemiyorum çünkü."
"Tamam." dedim başımı salladım
"Tamam sen kal. Istediğin kadar kal, ama ben niye kalıyorum? ben evime gitmek istiyorum, ablama ve abime gitmek istiyorum. Burada seninle kalmak istemiyorum." Demir arkasını döndü ve kendine bir içki doldurdu. Onun bu rahat tavırları beni iyice çileden çıkarıyordu.
İçkisini başına dikti. Daha sonra göz ucuyla bana baktı
"Gitmene izin vermiyorum Lale. Hiçbir yere gidemezsin."
"Ama niye!" diye bağırdım
"Hiç bir alakam olmadığını öğrendin işte niye gitmiyorum!"
"Çünkü benim keyfim öyle istiyor." sinirden tüm vücudum titriyordu.
O anda jeton düşmüştü. Bu adam beni kaçırdığı ilk gün sana bağlandım demişti. Bir nevi büyüyle sana aşık oldum demişti işte!
Şimdi de büyüyle bir alakasının olmadığını öğrenmişti...
Sertçe yutkundum, kalbim korkudan o kadar hızlı atıyordu ki. Mafya kılıklı birinin normal birine aşık olması ne demekti...
İçimdeki tüm karmaşaya rağmen hiç bir şey anlamamış gibi başımı kaldırdım ve dik dik ona baktım.
"Ben şimdi bu evden çıkıp gideceğim. Sen de bana engel olmayacaksın. Duydun mu beni." Demir elindeki bardağı sertçe bıraktı
"Denesene bir gitmeyi! Dene Bakalım gidebilecek misin?"
Hızla arkamı dönüp kapıyı açtım, sinirden ne aklımı kullanabiliyordun ne de başka bir şey yapabiliyordum. Kafayı yiyecektim. Demir gerçekten bana karşı bir şeyler hissediyordu. Bu nasıl mümkün olabilirdi ki!
Bana birde!
Benim gibi birine!
Herşey saçmalıktan ibaretti...
Evden çıktıktan sonra bahçe kapısına gelince korumaların ikisi de önümü kapattılar.
"Bir sorun mu var Lale Hanım."
"Evet var çekilin önümden!"
"Olmaz Demir beyin izni olmadan bu evden çıkamazsınız."
"Tamam siz gidin bir sorun bakalım izin veriyor mu."dedim belki ikiside içeriye girer bende o arada giderdim. Biri telefonunu çıkarıp aradı
"Demir bey Lale hanım gitmek istediğini ve izninizin olduğunu söyledi-" Adamın bakışları değişti
"Tamamdır Demir bey." Telefonu kapattı
"Lütfen eve dönün Lale hanım."
"Kardeşim anlamıyor musunuz, açın kapıyı gideceğim. Onun size ne dediği umurumda değil."
"Lale Hanım lütfen zorluk çıkarmayın."
"Hanım deyip durma! Ben senden küçüğüm!" diye bağırdım adama. Hayatımda ilk kez bir büyüğüme saygısızlık ediyordum.
Demiri saymazsak....ama o hak ediyordu.
Gerçekten Kafayı yiyecektim ben nasıl bir şeyin içine düşmüştüm!
Kapıdan bu şekilde çıkmayacağımı anlayınca tekrar eve döndüm. Demir koltukta oturmuş başını arkaya atmıştı.
Gidemeyeceğim den o kadar emindi ki gözlerini kapatmıştı. Onu böyle görünce daha da sinirlendim. Öfkeyle fiskosun üzerinde duran biblo'yu onun ayaklarının önüne doğru attım.
Biblo büyük bir sesle parçalara ayrılırken, Demir gözlerini bile açmamıştı
"Eğer dışarıdaki adamlara beni bırakmalarını söylemezsen bu evde taş üstüne taş bırakmam. Duydun mu beni, kapıyı pencereyi indiririm!" Gözlerini açmadan kayıtsızca nefes verirken güler gibi bir ses çıkardı
"Yukarıdan başla o zaman, ben biraz salonda uyuyacağım." Öfkeyle dişlerimi sıktım.
"Ne kadar gamsız bir insansın sen!Normal bir şey söylüyorum sanki!"
"Benim hayatımda herşey anormal, dediklerinin hiç biri beni etkilemiyor. Bugün kapı pencere indirirsin yarın başka bir eve gideriz yarın o evide indirirsin başka bir eve gideriz yani benden kaçış yok. Sen yorulduğunla kalırsın." Ağzım açık kalırken ne söylersem söyleyeyim hiç bir anlamının olmadığını fark ettim.
Dönüp hızla merdivenleri çıkmaya başladım. Cebimdeki telefonla polise ulaşabilirdim, merdivenlerin yarısındayken Demirin sesi beni durdurdu.
"Eğer o telefonla abine, ablana ya da polisi aramaya kalkarsan," Yüzümü ona çevirdiğimde gözlerini açmış bana bakıyor olduğunu gördüm.
"Abini de ablanı da öldürürüm." Kanımın vücudumda çekildiğini hissettim. Sertçe yutkundum.
"Hayır hiç bir şey yapamazsın." Dedim ama buna ben bile inanmıyordum. Onun bu akşam bağlı adama ne yaptığını kendi gözlerimle görmüştüm.
"Bir an bile düşünmem. Yaparım."
⏳️
Evet bölüm kısaydı ama dün iki bölüm attım değil mi skhshshzj
