"Bana büyü mü yaptınız!"
.
Hayatını kurtardığı adam tarafından kaçırılan Lale.
Hayatını kurtaran genç kıza takıntılı aşık olan Demir.
.
"Cehennemin dibine de gitsen gelir seni bulurum!"
.
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Sertçe yutkunup kendime gelmeye çalıştım. Titreyen ellerime ayaklarımda dahil olmuştu. Dış kapının gürültülü sesi kulaklarımı doldurdu. Silah sesine gelmişlerdi. Ne olacaktı şimdi? Demir ölecek ardından ablam abim ve ben mi?
Midem burkuldu.
Hemen yerimden atılıp düşmek üzere olan Demiri tuttum. Yavaşça yere oturunca etrafıma bakıp bir şey aradım. Portmantoda bir çeker alıp tekrar Demirin yanına diz çöktüm.
Titreyen elimle karnındaki yaraya bastirdim. Sanki o acıyı kendim çekiyormuşum gibi içimde ince bir sızı belirdi. Gözlerimi yaradan kaldırıp Demire baktığımda onun benim yüzüme baktığını fark ettim. Alnı terlemişti.
"Demir Bey!" Kapıda yüksek sesler gelmeye başlamıştı. Üst üste zil ve kapı sesi kulaklarımı doldurdu. Gözlerim doldu ağlamamak için dudaklarımı dişledim
"Gidemem." Diye mırıldandım. Kan bulaşan elimin tersiyle gözlerimden akan yaşı sildim
"Ne demek gidemem kalk arka kapısı vardır buranın çıkalım." Başımı salladım.
"Bu halde bırakıp gidemem..."
"Ağlama." Diye fısıldadı Demir zar zor araladığı gözlerinin arasında bana bakarken
Abim kolumu tutup kaldırınca hızla kolumu elinden çektim.
"Ne farkın kaldı onlardan! Sen katil olacaksın abi!" Diye bağırdım. Elimle demiri gösterdim
"Ölürse bizi de öldürürler!" Tekrar Demirin yanına diz çöküp ceketi bastırdım. Bir yandan da cebimden telefonu çıkardım.
"Ambulansı aramalıyım.' Diye fısıldadım korku karışmış sesimle.
"Arama." Demirin kısık sesini duyunca yüzüne baktım.
"Ne...ama niye yaralısın."
"Aliyi ara. O halleder." Diye fısıldadı tekrar. Onların evindeyken kaydettikleri numarayı tuslayip kulağıma götürdüm. 2.kez çalacakken açıldı.
"Lale?"
"Ali...Ali Demir vuruldu."
"Ne!" Diye bağırdı.
"Bir şey yap nolur çok kan kaybediyor."
"Tamam." Dedi ve yüzüme kapattı. Dışarıdan sesler gelmeye devam ederken Demir yüzüme baktı
"Kapıyı aç." Başımı salladım
"Olmaz..abimi-"
"Aç." Ayağa kalktığımda abim kolumu tuttu
"Gidiyoruz. Yardım da çağırdın yeterli." Gözlerim kapının önünde şok olmuş bir şekilde demire bakan ablama kaydı
"Biz bu evden çıkamayız abi. Sen ablamı al yukarıya cık. Bir odaya girin bekleyin nolur." Abim kolumu bırakmadı.
"Gidiyoruz dedim!" Kolumu elinden çekip Demire baktım.
"Abimleri ele vermeyeceksin değil mi?" Diye sordum korkuyla. Gözleriyle kapıyı gösterdi.
"Kapıyı aç." Onun ne demek istediğini anlayınca hemen yerimden kareketlenip kapiyi açtım. Bir sürü adamla karşı karşıya kalınca korkuyla bir adım geriye gittim. Gözleri kısa bir an bana uğrayıp yerde oturan demire kaydı. Beni itip içeriye girmeye başladıkları anda,
"Size girin diyen oldu mu!" Dedi Demir yüksek tutmaya çalıştığı sert sesiyle.
"Ama efendim-"
"Dışarıya çıkın!" Adamlar birbirlerine baktıkları anda. Demir yorgunca gözlerini kapatıp açtı
"Son kez söylüyorum çıkın!" Giren adamlar dışarıya çıkınca ben tekrar Demirin yanına diz çöküp ceketi bastirdim.
"Demir nolur ölme." Diye fısıldadım.
"Bir şey olmayacak." Diye yanıtladı aynı sessizlikle. Gözlerim ardı ardına yaş dökerken içimden yaşaması için dualar ettim. Demir Ölürse bizde ölürdük...
"Ben...ben bilmiyorum napmam lazım... Demir-" elim ayağıma dolanmış gibi ne konuşabiliyordum nede düşünebiliyordum.
"Sakin ol." Diye mırıldandı kısık sesiyle. Sadece bir kaç dakika sonra dışarıda büyük bir fren sesi duyuldu. Ve aynı dakikanın içinde açık olan kapıda Sedat, Saffet, Ali ve Kaan göründü ve yanlarında iki adam daha. Ellerinde cantalarla eve girdiler.
"Abi!" Sedat hemen diz çöktü.
"Abi noldu sana!"
"Bir şey yok beni odama çıkarın."bir kaç saniye içinde Demiri kaldırıp yukarıya çıkardılar. Yüreğim ağzımda korkuyla kapanan kapının arkasından bakarken odadan Sedat çıktı.
Bir an bana bakıp hızla merdivenleri inmeye başladı. Aklıma gelen şeyle boğazıma yumru oturdu. Hızla koşarak arkasından ilerledim. Sedat aşağıya iner inmez koridorda gördüğü abimin üzerine yürümeye başladı
"Sedat dur lütfen!" Sedat hızla abimi duvara yaslayıp belinden çıkardığı silahı abimin başına yasladi.
"Sen kim olduğunu zannediyorsun lan!" Diye kükredi nefretle
"Abiyim." Dedi abim korkusuzca Sedatin yüzüne bakarken. Koşarak yanlarina gidip aralarına girmeye çalıştım. Sedatin elini çekmeye çalıştım ama izin vermedi
"Sizi insan gibi kardeşinizi görün diye getirdik. Karşılığı bu mu olacaktı lan!"
"Sedat nolur dur..." Gözleri bana kaydı.
"Hersey senin yüzünden zaten. Karşımıza çıktığın güne lanet olsun." Kaşlarım çatılırken ağzıma gelen tüm kötü sözleri durdurdum. Şuan silah onun elindeydi.
"Lale sen karışma." Dedi abim sessizce.
"Şimdi son duanı et!" Dedi Sedat kararlılıkla abimin gözlerine bakarken.
