~<***>~
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Chapter IX: God calling
~<***>~
Дасал болсон номын сан, дотор нь буйдан дээр тухлан суух өсвөр насны хөвгүүд...
Удалгүй хаалга чийртэй дуу хадаан нээгдэв.
Нүд нь цайж цагаарсан, алхах хөвөх нь үл мэдэгдэм агаарт хөндийрсөн дэрвэгэр цайвар язгууртны хувцастай охин... жихүүцмээр биш гэж үү!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Гэвч хөвгүүд түүнийг хүн гэмээн огт анзаарсангүй гагцгүй дөчөөд хором зогсож байж л сая нэг толгой өнгийн харав.
Тэгээд үл мэдэгчээ сандралдсан аа охиноос гарахын эцэсгүй бүдүүн баргил хоолойг сонсмогцоо учрыг тунгааж эхлэв.
Хүн байтугай нэгнийг ч юм чинээхэн боддоггүй гэхдээ хамгийн их хайр хүндэтгэлийг хүлээгч бурхан гэгч нь энэ ажээ.
"Эзэн чинь дуудаж байна. Галт шувуу зөвхөн торон дотроо л байдаг юм шүү."
Өөр үг үл хэлнэ... өрөө аниргүй охин энэ удаад мэдэгдэхүйц агаарт хөвж үзэгдэнэ.
Буйдангийн тэн дунд сууж байсан тас хар үстэй охин бурхны эзэмдэн удирдах охиныг хүчтэй алгадаж орхив.
Агаарт хөвөх охин өнөөх охины аясаар шал руу налуудан хүчтэйхэн унана.
Хаалганы гаднаас шагайн зогссон муур дуу муутай гийнасаар эзнээ очин долоох аж.
"Явмаар байна уу... эзэн рүүгээ" жаяагийн зэвүүцэл дүүрэн дуунд сая нэг өрөө амь орох мэт дуу орох ч хүйтэн аура өрөөг бүчнэ.
"Өөр сонголт байгаа гэж үү эцэст нь тэр биднийг дахиад л олчих хойно зугтаж гүйгээд хэрэг байна уу?" Цөхрөнгөө барж буй хүний хоолойгоор хисын олон бодлоо гаргаж хаях гэсэн мэт урт гэгчийн санаа алдсаар өчих нь тэр.
"Тэгвэл ачаагаа бэлд хөвгүүдээ... тэгээд диваажин төрхтэй тамдаа үхчихгүйхэн намайг хүлээж байгаарай би удахгүй очно оо" эхний өгүүлбэрээ чангахан хэлчхээд дараагийн хэсэг үгсээ аядуу тайван ч зэвүүцсэн аясаар хэлэх аядсаар хаалгаар хар муураа дагуулсаар гарав.
***
Хөвгүүд ачаагаа бэлдэж дуусаад цаг орчмын өмнөөс огт үзэгдээгүй охины өрөөг чиглэв.
Цайвар цагаан ханын цаастай ганц ор шүүгээнээс өөрцгүй өрөөнд хөвгүүд орж дуу шуу болон тоглож наадах тун дуртай.
Гэвч энэ удаад хөвгүүд барайсан царайтай орох бөгөөд үүнээс гадна өрөө угтаа ийм байсан мэт хов хоосон боловч орон дээр хар цагаанаас өөр өнгөгүй долоон хөвгүүнтэй хамт авхуулсан охины зураг үлджээ.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Зургийг аван эргүүлбэл охины цэвэрхэн гаргацтай бичиг угтах нь тэр.
"Худал үнэн, нүцгэн үнэн... аль аль нь өвтгөнө.
Үнэн өвтгөж итгэл тасарвал гар гараасаа хөтлөөд нэрийг минь хэлээрэй"
-Number Zero
🔹to be continued🔹
~<***>~
YOU ARE READING
unaddressed nursing home
Short StoryДөч нилээн гарч явна уу гэмээр настай эмэгтэй өөдөөсөө харах гүн хар урт үстэй давжаахан охин руу харан инээгээд "манай асрамжийн газар тавтай морил" гэх нь тэр. Харин охин хариу дугарахын оронд толгой дохиод л өнгөрөв. Асрамжийн талаар тайлбар хийж...
