İnsan kendine yetebilir mi?
Eğer yalnız olmaya alışıksa gayet yetebilir ama değilse zaman alır.
İmkansız değil, yapılabilir şeyler.
Zor olan kalabalığın içinde yalnız kalmaya zorlanmak, kendine yetebilmeye zorlanmak.
Ben Akşın, sadece Akşın. Kalaba...
Her şeyin güzel gitmesi beni korkutuyor çünkü hayat güldürdüğü kadar ağlatıyor. Şimdi çok güldüm ama ağlamaktan korkuyorum. Bu güzel günlerin altında kalmak deli gibi korkutuyor beni.
Elimde kitabımla odamda oturuyorum şuan neden bilmiyorum bir anda sorgulamaya başladım her şeyi. Kendi kendimin canını sıkıyorum şuan başka bir şey değil.
Ayracı sayfaların arasına bırakıp koltuktan kalktım. Aynanın karşısına geçince bu gün güzel gözükmek istediğimi fark ettim. Enerjim düşünce genelde kendime özenip boş boş vakit geçiriyorum ve bu cidden iyi geliyor.
Dolaba yaklaşıp kapakları araladım. Gördüğüm kareli elbise ile anında kararımı vermiş oldum.
Aslında çok fazla elbise tercih etmem ama bu gün giymek istemiştim. Yazın giyilebilecek tarzda bir elbise olmasına rağmen aldırış etmedim çünkü ev zaten çok sıcak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üstüme hırkayı da geçirip aşağı indim, belki Leyla hanım ile vakit geçiririz.
Sakince merdivenlerden inerken eve giren Barlas'ı gördüm. Beni fark edince bakışları uzun süre üzerimde oyalandı. Gözlerinde gördüğüm beğeni kendimi iyi hissettirirken gülümsedim.
"Hoşgeldin."
"Hoşbuldum, Leyla teyze nerede?"
"Bilmiyorum bende onu arayacaktım."
Başını salladı. Konuşurken zaten yan yana gelmiştik. Önce gözlerime bakıp tekrar üzerimi süzdü.
"Yakışmış, çok yakışmış."
Kocaman gülümsememi sağladı.
"Teşekkür ederim."
Üzerini süzdüm. Siyah bir pantolon ve siyah bir gömlek vardı.
"Sende oldukça iyisin."
Bana cevap vereceği sırada başka bir ses duyuldu.
"Çocuklar?"
Barlas arkamda olan Leyla hanıma bakarken bende arkamı döndüm. Dönerken biraz geriye kaymış olmalıyım ki şuan sırtım Barlas'ın göğsündeydi.
Arada ne kadar kumaş parçaları olsada sıcaklığını hissedebiliyordum ve bu inanılmaz derece içimde hareketlenmeye sebep oluyordu. Kalbim yine hızlıydı zaten o çevremdeyken yavaş olsa şaşarım.
Oradan ayrılmam gerektiğini düşnüp hareketlendim. Mutfağa geçip buz dolabını açtım. Kapak kısmında olan su şişesini alıp birde büyük su bardağı çıkarttım kendime.
Koca bardaktaki soğuk suyu tek yudumda içtim. Şişeyi geri dolaba koymak için döndüğümde karşımda Leyla hanımı gördüm. Korkuyla yerimde sıçradım.
Baş parmağımı üst damağıma yaslarken Leyla hanımın pişkin bakışlarını fark ettim. Tek kaşım kalkarken sorar gibi baktım.
"Çok güzel olmuşsun. Barlas'ta beğenmiş."
Eliyle ağzını kapatıp kıkırdadı. Leyla hanım ciddi misiniz?
"Şey, öylemiymiş."
"Yüzüne şöyledi ya, sende onu hoş buldun."
Yüzüm kızarıyor. Yanıma gelip elimi tuttu. Mutfak masasının sandalyesini çekip beni oturttu çaprazımda olan sandalyeye de kendi oturdu.
"Dışarıdan bir göz olarak yorum yapıyorum ve çok güzel gözüküyorsunuz. Aranızda bir şey mi var."
"Ne, hayır, hiç bir şey yok aramızda."
Tebessüm edip masanın üzerinde olan elimi tuttu.
"Üzerinde tatlı bir heyecan var, bir şey yoksa bile olması yakındır. Sanki ondan etkileniyor gibisin."
Diyecek bir şey bulamadığım için bir süre sessizce bekledik.
"Bir anne olarak kızımın aşk hayatını ilk bana anlatmasını çok isterim. Elimden geldiğince destek olup doğruyu, yanlışı gösteririm."
Leyla hanımın bana ilgi göstermesi içimdeki büyümeyen Akşın'a ışık tutuyor. Benimle böyle sakin ve güzel konuşması ona karşı açık olmam gerektiğini düşündürüyor.
"Daha önce aşk hayatıma dahil olacak hiç bir şey yaşamadım. İlgimi çekmiyordu öyle şeyler. Birinden hoşlandığımı nasıl anlarım gerçekten bilmiyorum."
"Onun yanındayken, onunla muhattap olduğumda kalbim hızlanıyor. Bana iltifat etmeside hoşuma gidiyor, yanımdayken gülmeside ama ondan hoşlandığımı sanmıyorum. Bu garip tepkilerin hepsi yeni bir ortama girdiğim ve hala uyum sağlama sürecinde olduğumdan kaynaklı bence zamanla her şey eski haline dönecek."
Leyla hanım masanın üzerinde duran meyve tabağından bir mandalina aldı ve onu soyarken konuşmaya başladı.
"Babanla ilk tanıştığımda bende böyle hissediyordum. Etkileniyor ama bir türlü kabul etmiyordum."
Mandalinayı ortadan ayırıp yarısını bana verdi.
"Kabullenmem de çok uzun sürdü. Ben seninde vakit kaybetmeni istemem. Bu zamana kadar birisine karşı bir şey hissetmeme sebebin belkide habersizce onu beklediğin içindir."
"Sanmıyorum, bana böyle şeyler peri masalı gibi geliyor ve ben masallara inanmam."
Gülümsedi.
"Genç Leyla karşımda duruyor sanki. Baban sayesinde inandım bende bir çok şeye. Barlas çok iyi bir çocuktur, değer kıymet bilir, güvenilir."
Gerçekten teşekkürler Leyla hanım kafamı karıştırdınız.
