Hayatı Tesbih Yapmışım | Karışan Bebekler

14

Nasıl özlediniz mi beni?

Bakıyorumda sınır ilk kez bu kadar hızlı geçildi. E tabii yazar bombayı ortaya atıp gidince rşeşfşslfsğflsş :)

O zaman sınırı arttırmamda sorun yoktur heralde. Nasıl olsa geçersiniz siz :)

Ee o zaman kaos dolu bölümğmğzden sonraki herşeyin açığa çıktığı bölüme geçebiliriz.

İyi okumalarr.

-----

Sıçrayarak uyandım. Karşımda gözleri dolu olan annem. Odamdaki L koltukta oturan abi tayfası ve kamer, çalışma masasının sandalyesinde oturan ezra ve yatağın diğer tarafında oturan babam.

Yüzüm ıslaktı saçlarım terden yüzüme yapışmıştı ve nefes nefese kalmıştım. Rüyam aklıma gelince gözyaşlarım hızlandı. Annemin de gözünden bir damla düşünce hızla bana sarıldı.

Hıçkırarak ağlamaya başlamıştım artık. Annem saçlarımı okşuyor sırtımı sıvazlıyordu.

Geldiğimden beri bir aydan fazla olmuştu ve hiç ağlamamış bebeklerin karışmasını çok normal bulmuş gibi davranmıştım. Şimdi ise gördüğüm bu kabus patlama noktam olmuştu.

Böyle tam yarım saat ağlamıştım. Herkesin yüzünde hüzünlü bir ifade vardı.

Ağlayışlarım yavaş yavaş iç çekişlere dönünce annem benden hafifçe ayrılıp yüzüme baktı. Onunda gözleri kızarıktı.

"Noldu güzel kızım? Ne gördün rüyanda, ne seni bu kadar ağlattı, söyle annene" titreyen sesimle konuştum.

"Rüya değil kabustu. Sabahleyin kamer beni uyandurmaya gelmişti. Bana soğuk bir şekilde felan konuştu. Yemek odasına indiğimde babam ve sen hariç diğerleri soğuk bir şekilde bakıyorlardı. Nefret vardı gözlerinde. Okulda da moralim bozulmuştu sonra okulun yarısında okuldan kaçıp uçuruma gittim saatlerce orda kaldıktan sonra eve geldim. Akşam abimler işten gelince onlara biraz tatlılık yaptım ama öyle bir laf attılar ki ağlaya ağlaya bayıldım. Uyandığımda yine bir rüyaydaydım. Aşağı indiğimde tekrar aynı bakışları görünce bayıldım ve uyandım."

Rüya içinde rüya görmüştüm. Pardon! Kabus içinde kabus!

"Oy güzel kızım yok öyle bir şey bak abinlerde yeğeninde ikizinde bizde seni çok seviyoruz. Asla böyle bir şey olmaz. Sakın böyle bir şey düşünme."

Abimler gelip hepsi beraber sarıldı. Aile sarılması yapmıştık.

Yüzümde ki tebessümle konuştum.

"Teşekkür ederim yanımda olduğunuz için. Sizi çok seviyorum"

"A-aa ne teşekkürü kızım biz senin aileniz tabii ki yanında olacağız. Ayrıca biz de seni seviyoruz."
Babamın konuşmasıyla hepsi onayladı.

"Öyleyse hadi sıpalar odalarınıza ben kızımla birlikte uyuyacağım" diyen annemle hepsi odadan çıkmıştı. Yana kayarak anneme de yer açtım. O da yanıma yatıp bana sarıldı. Kollarımı beline dolayıp başımı göğsüne dayadım.

Annem yavaş yavaş saçlarımı okşarken uykum tekrardan gelmişti.

-----

"Bu gün okuldan çıkışta bir şeyler yapalım mı ?" diyen ezraya baktım. Her gün okuldan sonra bir şey yapıyorduk zaten.

"Benim için farketmez" dedi batur.

"Aslında çok güzel olur. Hem benim aklımda da bir şeyler var" dedi erez abim. Evet artık onlara abi diyordum hatta ereze bile. Gerçi ereze çok abi diyesim gelmiyordu o benim için arkadaş gibiydi.