10 yıl sonra
"Ezrabenim dosyalarım nerede?"
"Esra tatile gidiyoruz işe değil"
Merdivenlerden inip kafasına vurdum. "Gerizekalı siz tatile gidiyorsunuz ben oradaki işlerimi halletmek için gidiyorum"
Kafasına vurmam karşılık yüzüme yastık attığında ayağımda ki terliği çıkarıp ona attım. Eğilerek terlikten kurtuldu. Ona sinirle bakıp diğer terliği attığımda götüne vurmuştu.
Zaferle gülümsedim. O da bana terliğini attığında salondan kaçarak kurtuldum.
"Neredeyse 26 yaşına gelmişsiniz hâlâ çocuk gibisiniz" diyen anneme güldüm.
Yanağından öpüp mutfaktan çıktım.
Merdivenlerin başına geldiğimde konuştum.
"Çocuklaaar geliyor musunuz artık!?"
E siz şimdi soruyorsunuz ne oluyor diye. Hemen anlatayım.
Ezra ve ben artık 26 yaşındaydık. O piknik gününde çok şükür hiç birimize bir şey olmamıştı.
Sadece frenler bozulduğundan babam yavaş yavaş gazı bırakıp el frenini çekmişti. Sonra arabayı bırakıp başka arabayla eve dönmüştük.
Babamın soğukkanlılığı sayesinde kurtulmuştuk. Üzerinden 10 yıl geçmişti. Biz 16 yaşındayken annem ve yengemler hamile olmuştu.
Evet üçü birden. Annemin üçüzleri, serra yengemin ikizleri, arzu yengemin bir oğlu ondan sonra ikizleri olmuştu.
Bizim üçüzlerin ismi, ediz, gediz, beliz di. İki erkek bir kız.
Serra yengemin ikizler kuzey ve güney, iki erkek.
Arzu yengemin oğlu kubilay, ikizleri batı ve doğu. Beliz aralarında ki tek kızdı.
Ha aramızda kimse evlenmemişti. Ne abi tayfası, ne kuzen tayfası, hayatımızı hep birbirimize adamış beraber büyümüş beraber yaşlanmıştık.
Ben ve ezra işletme okuyup şirketlerin başına geçmiştik. Gerçi ben daha çok işçiydim. O biraz daha rahattı. İşlerle daha çok ben ilgilensemde ezrayı da rahat bırakmıyordum.
Erez konservatuar, barın hukuk, boran ve batur tıp okumuş bartu ve kamer de öğretmen olmuştu.
Şimdi ise ispanyada ki şirketlerimizi kontrole gidecektim, bizimkilerde gelmek isteyince biraz tatil yapacaktık. İspanya en gitmek istediğim ülkeydi. Çok merak ederdim.
Ha salak dörtlüye gelirsek onları da biraz süründürüp affetmiştim. Neden derseniz, fani dünya herkes bir gün ölecek. Ezranın yaptığı şaka ve o fren tutmama olayı aklımda birşeyleri uyandırmıştı. Her an ölebilirdik, yarına çıkacağımızın garantisi var mıydı?
Bir saat sonra yaşayacağıma garanti var mıydı? Onlardan birine küs olarak ölseydim veya onlardan biri ölseydi hayatım boyunca pişman yaşardım. Keşke derdim.
Bu yüzden her anımızı dolu dolu geçiriyorduk.
Biz genç tayfa büyümüştük. Artık sıra bizden sonraki genç tayfaya geçmişti.
"Ediz, gediz, beliz! Hadisenize!"
"Geldik abla geldik" dedi ediz.
"Sonunda çocuklar. Abi siz hazır mısınız? Çıkalım mı artık"
"Sakin ol güzelim geldik." Saçlarımdan öpüp kapıyı açtı ateş abim.
Bu on yılda birbirimize bolca vakit ayırmıştık. Onlarla yaşamaktan mutluydum. Ailemi çok seviyordum.
Annemler gelmeyecekti. Annemlerle vedalaşıp arabalara bindik. Havalimanına geldiğimizde kuzenler çoktan gelmişti. Ha arzu yengelerde mardinden istanbula taşınmışlardı.
"Kuzey, Güney, Doğu, Batı, Kubi özlemediniz mi esra ablanızı" hepsi gelip sarıldığında bende gülerek karşılık verdim.
Kuzey, Güney, Doğu, Batı, Kubilay, Ediz, Gediz, Beliz bir tarafa geçmiş beraber bir şey konuşuyorlardı.
Geleceğin genç tayfası belli oluyordu.
Onlara gülüp bizimkilere döndüm. Ezra beni kolunun altına aldığında hem bizimkilere hemde etrafta göz gezdiriyordum.
Sahi biz ne ara büyümüştük? Ne ara iş sahibi olmuştuk. Daha dün 16 yaşındaydık.
O yaşlarımızda çok güzel anılar biriktirmiştik. Dolu dolu yaşamıştık. İçimizde keşke yoktu.
Kollarımı açtım abi ve kuzen tayfasına hepsi bana gülüp gelip sarıldılar. Kocaman bir sevgi yumağı oluşturduk.
Gözlerimi huzurla kapattım. Bizim hikayemiz de bu kadardı işte.
Biz kocaman insanlar hiç evlenmemiş, büyüsek bile hep çocuk ruhlu kalmıştık.
Ve biz hep mutlu olup hiç ayrılmamıştık.
-----
Allahım şuanda duygusal bir kekim.
Çocuklarımm, canım karakterlerim. Şimdi ben bunları daha yazmayacakmıydum. Off çok mutlu ama mutsuzum.
Bitti, sonunda final yaptım ve yeni kitaplara yelken açıyorum.
Bir seneye yakın oldu bu kitaba başlayalı ve kitabım bitti.
Bir şey söylemiyorum, sanra ki bölümde bol bol konuşacağım, lütfen veda bölümünü atlamayın, rica ediyorum.
Sizleri seviyorum, final hayırlı uğurlu olsun. E hadi geçelim veda bölümüne.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayatı Tesbih Yapmışım | Karışan Bebekler
Teen Fiction"Ben Esra Berra Yıldırım. Kusura bakın tanıştığımıza memnun olmadım" Esra sıradan olmayan hayatını hiç bir şeyi umursamayarak yaşıyordu. Ta ki bebeklerin karıştığını öğrenene kadar. Gerçek ailesinin hayatına girmesiyle renkli olan hayatı daha çok ca...
