i think i've seen this film before and i didn't like the ending
-
taehyung
jungkook?
jungkook
efendim
taehyung
kahve?
jungkook
hyung?
taehyung
efendim
jungkook
kendin demleyebilirsin?
taehyung
neden suratıma bakmıyorsun
jungkook
bakıyorum ya
gülümsedim hatta
taehyung
yalan söyleme
geldiğim yirmi sekiz dakika oldu
geldiğim andan beri sana bakıyorum
içeriye ilk girdiğimde de yanına geldim selam vermek için
işim var deyip dergilerin olduğun yere gittin
geldikten sonra da hiç bakmadın bana
kahve de yapmadın
jungkook
senden başka kimse içmiyor
taehyung
tamam
görüldü (18.30)
jungkook
nereye gidiyorsun (18.37)
taehyung
eve
jungkook
daha çıkmama yarım saat var
taehyung
biliyorum
mingyuda kalacaksın zaten
neden bekliyorum ki
jungkook
sence şu an böyle davranması gereken kişi sen misin
taehyung
anlamadım
jungkook
sırf seninle ilgilenmedim diye kalkıp gidiyorsun
asıl çocuk olan sesin
hyung gerçekten bak
yanlış bir şey söylediysem özür dilerim ama
dün olan şey
ne anlamamı bekliyorsun ki
empati kursana
benim eski sevgilim böyle bir şey yapsaydı sana
ne düşünürdün
taehyung
jungkook sana olan şeyi anlattım
anlattım değil mi
yalan söylemiyorum inanıp inanmamak sana kalmış
eunbiyle bir alakam kalmadı
geçti gitti işte
üstelik aylar oldu
jungkook
onun için öyle değil demek ki
taehyung
gerçekten ne onun düşündüğü umurumda değil
senin de olmasa iyi olur
şarjım az telefonu kapatmam gerek
görüşürüz
gerçi sen bu gece de gelmeyecektin
gelmek istediğin zaman görüşürüz
-
parmaklarım arasında sıkıştırdığım anahtarlara bakarken gerçekten kötü hissediyordum.
saat çoktan gece yarısı olmuştu. ilkbahar serinliği yüzünden üşüyen bedenime sardığım kollarımla öylece duruyordum. içeriye girmem gerekiyordu. içeriye girmem, yine taehyung'un uzun tişörtlerinden birini giymem ve kocaman yatakta onun göğsüne sığınmam gerekiyordu.
işten çıktıktan sonra evin ilerisinde bulunan parkta oturup acaba çok mu abarttım diye düşünmüştüm saatlerce. fazla mı üstüne gitmiştim? belki de bu kadar hassas davranmamam gerekiyordu, farkındaydım ama elimde değildi. son iki ayda günlük rutinimden tutun, hayatımı yaşayış tarzıma kadar neredeyse her şey değişmişti. monoton bir hayatı benimseyen biri olarak bunlara alışmam başlı başına zorken karşıma çıkan ilk engelde tökezlememem işten bile değildi.
