In the gritty underworld of organized crime, where loyalty is prized and trust is rare, a forbidden romance blossoms between Amelia, a struggling artist, and Sebastian Moretti, the enigmatic mafia boss. When their paths collide after Amelia witnesse...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Tahimik lang akong nag aantay sa lobby area ng gym na 'to habang inaantay na makalabas ng banyo si Sebastian. Naiinip na nga ako dahil halos mag iisang oras na siyang nasa loob. Ano bang ginagawa non?
Sila Fernan naman busy na sa pag aayos ng mga baril don sa dulo, kaya wala akong makausap dito. I don't even bring my phone para man lang sana malibang ako. Nakapagpalit na nga rin ako lahat lahat ng damit samantalang siya hindi parin tapos. Katukin ko na kaya?
Bumuntong hininga ako bago ko naisipan na tumayo para puntahan na ang boss ko.
As I stood still on the entrance of the bathroom, ay sya namang biglang pagbukas nito.
Lumabas si Sebastian doon.
Napaatras pa nga ako ng bahagya dahil masyado nyang kinakain ang space ko. He look so fresh, since katatapos nya lang maligo. May puting bimpo pa nga na nakapalibot sa batok nya at bahagya pang tumutulo ang basa nyang buhok. Nakasuot na rin sya ngayon ng dirty white shirt at blue faded jeans ng lumabas siya ng banyo.
"Sorry to make you wait. Nag antay ka ba sakin?" pagtatanong nya at tsaka mabilis na naglakad papalayo.
Agaran naman akong sumunod sa likod nya.
"Ahm...hindi naman sakto lang. Nagpahinga lang ako habang wala ka pa." paliwanag ko.
Sinabayan ko na siya sa paglalakad at aksidente kong nabangga ang braso nya dahil sa sobrang pagmamadali.
Huminga lang sya ng malalim, pero di na ako pinansin.
He seems a bit off. Tuwing nadidikit ako o tinatry ko man lang na lumapit sa kanya, bigla bigla na lang itong lalayo ng ilang pulgada sa akin.
May problema ba? I mean...may nagawa ba akong mali?
Siya kaya 'tong pina iyak ako kanina. Kung tutuusin nga dapat ako ang magsungit sa kanya pero mukhang kabaligtaran pa ang nangyayari.
Tss!
Dinala na ako ngayon ni Sebastian sa likod ng gym building at hindi ko inaasahan na may isang malawak na fire range area pala doon. The lot area is spacious and the distinct smell of gunpowder fills my nose lalo pa nung tuluyan na akong makapasok.
Unang makikita mo don ay kabikabilang shooting lanes na typically may pulang bilog na marka sa bawat stations na nandoon, at the same time may mga nakaharang na bullet proof glass partition sa bawat concrete walls nito.
Nabanggit rin kase ni Sebastian na tuturuan nya ako ng basic fire arms training na posible ko daw magamit sa mission ko kung nagkataon.
Okay lang naman iyon para sakin. I'm actually a fan of guns. They just look so damn cool right?
Nakita ko rin na nandidito sa loob sila Fernan at iba pa nyang kasamahan nag aayos ng mga ammunition.
Tumigil kami sa harap mismo ng wooden table na merong mga nakahiwalay na parts ng baril sa ibabaw nito.
