Unicode ver .......
( အပိုင်း ~ 6 )
"အဲ့ဒီလောက်လေးကိုများ အဲ့ဒီလောက်လေး မုန့်ခွ့ံတာလေးပဲကို ရင်ထဲတင်းကြပ်စရာလားလို့ ။ ဟင့် အရင္ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ စိတ်စွဲနေတာပဲ နေမယ်"
သူရင်ဘတ်လေးသူထုလို့ ငိုတော့မယောင် ညီးညူနေတဲ့ ဝမ်ရိပေါ်ဟာ ခလေးငယ္ မုန့်စားချင်ပြီး မစားရလို့ ကျီကြနေတဲ့ ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေလေသည္။
ဘုန်း! ဘုန်း!
သူ့ရင်ဘတ်သူ ထုကြည့်ပေမဲ့ တင်းကြပ္တာက လျော့မသွားတာမို့ ဝမ္ရိပေါ်ခင်မျာ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်း မသိဖြစ်နေလေသည်။
"ဟင့် အဲ့လောက်လေးကို သဝန်တိုစရာလားလို့ ဟင့်! ရင်ဘတ်စုတ် တင်းကြပ်မနေနဲ့! ကဲဟာ!"
ခွမ်း!
နဂိုကတည်းက စိတ်ရှည်သူမဟုတ်တာမို့ သူ့ရင်ထဲက အစိုင်အခဲတွေ ပျောက်လုပျောက်ညား ဘေးနားက ပန်းအိုးကို ခွဲပြစ္လိုက်လေသည်။
"ကြင်ယာတော်! ဘာဖြစ်တာလဲဗျ! ကြင်ယာတော်!"
" ငါ့ရင်ဘတ်က တင်းကြပ်နေတယ် ဟောက်ရွမ်း ဟင့် ငါမကြိုက်ဘူး ဒီလိုခံစားချက်ကို ငါမကြိုက်ဘူး"
"မဟုတ်သေးဘူး မင်းသားလေး ကျွန်တော့်ကို တံခါးဖွင့်ပေးပါ။ ကျွန်တော် ဝင်လာပါရစေ"
ဒုန်း! ဒုန်း! ဒုန်း!
ရွယ်ယမ်အပါအဝင်အားလုံးကလည်း သူတို့ရဲ့ ကြင်ယာတော်ကို စိတ်ပူတာကြောင့္ အပြင်ဘက်ကနေ သူအော်ငါအော်နဲ့ ဆူညံနေကြလေသည္။
"ဘာတွေ ဆူညံနေတာလဲ!!"
"ဧ ဧကရာဇ် ဧကရာဇ်ကို ဂါရဝပြုပါတယ္ဗျ"
"ဧကရာဇ်ကို ဂါရဝပြုပါတယ္ဗျ/ရှင့်"
သူကြင်ယာတော်ဆောင္ရောက်တော့ မြင်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် သူမေးနေပေမဲ့ အားလုံးက သူ့ကို ဂါရဝပြုဖို့ပဲ စိတ်အားထက်သန်နေတာကြောင့် ရှောင်းက ဒေါသတစ္ကြီးနဲ့~~~~~
"ငါမေးနေတယ်လေ! ဘာတွေ ဆူညံနေတာလဲ! ကြင်ယာတော်ဘယ်မှာလဲ!"
"ကြင် ကြင္ယာတော္ ရှိပါတယ် ဧကရာဇ် ဒါပေမဲ့ ဒါ~~~~~"
YOU ARE READING
My Precious ( ကိုယ့္ရဲ့ အဖိုးတန်လေး)
Fanfictionညနက်ဘုရင် Mafia Bossတစ်ယောက် ဝတ္ထုရာဇဝင်ထဲက ကြာပန်းဖြူနေရာလေးရောက်သွားသောအခါ~~~
