Het Indianen Meisje

8. Haatdragende opmerkingen

In de twee uur dat we onderweg zijn, heb ik niet meer dan vijf zinnen met Wematin gewisseld. Niet omdat hij en ik niks te bespreken hebben, maar omdat hij het te druk heeft met het zijn van de leider. Mensen rijden met allerlei vragen naar hem toe en hij is min of meer verplicht om vooraan te rijden. Hij heeft me wel gevraagd of ik bij hem wilde komen rijden, maar Dazzle voelt er niks voor om voor de groep te rijden. Ze is verschrikkelijk eigenwijs en loopt liever een beetje achter de rest aan. Met haar energie loopt ze telkens een stukje harder naar voren om daarna het tempo weer wat terug te laten zakken. De net niet regelmatige tred is vermoeiend, maar het houdt mijn aandacht erbij. Het zorgt er helaas ook voor dat ik niet echt makkelijk in contact kom met één van de indianen.

Af en toe houdt Wematin zijn paard, waarvan ik erachter ben gekomen dat hij Baleno heet, in en komt naar me toe om te vragen of alles nog goed gaat. Na een bevestigend antwoord rijdt hij dan weer naar voren om bijvoorbeeld met één van de verkenners in gesprek te gaan.

Voor de zoveelste keer kijk ik om me heen, de frisse groene grasvlakte lijkt ons toe te lachen en de douw heeft alle stengels opgericht; er zijn nauwelijks sporen in te zien. De lichte glooiing in het landschap onttrekt en toont om beurten het bos aan de rechterkant, terwijl aan de linkerkant niks anders te zien is dan een enorme weidse vlakte.

De groep indianen voor me zijn met ongeveer twintig man, dan heb je nog de ''hekkensluiters'': drie indianen die nog een stuk achter me rijden en in een discussie verwikkeld zijn die voor mij niet te volgen is. Het valt me op dat er niet heel veel ouderen zijn. Er zijn twee jongens van ongeveer mijn leeftijd, verder zijn het vooral mannen van Wematins leeftijd. De ervaringen van vannacht worden daardoor alleen maar indrukwekkender; de precisie, moed en vaardigheden die deze jonge mensen getoond hebben, zijn bewonderingswaardig.

Ik schrik op uit mijn overpeinzingen omdat de twee jongere jongens hun paarden wat laten vertragen, waardoor ze wat dichter in mijn buurt komen rijden. Dazzle reageert even onrustig, maar na een kleine correctie loopt ze rustig verder. Zonder dat ze me aankijken of me direct aanspreken, beginnen ze binnen gehoorsafstand een nieuw gesprek. In het Engels! Dat versta ik ten minste!

Met een schuin oog hou ik ze in de gaten. Eén van de jongens is de persoon die me tijdens mijn vlucht eigenlijk in de gaten had moeten houden, de ander heb ik niet bewust op de openplek gezien. Misschien moest hij bij de paarden de wacht houden?

'Het was een drukke nacht. Dat had ik niet verwacht na de aankondiging van Wematin gisteren.' De jongen die me in de gaten had moeten houden zit op een lichtbruine mustang, er ligt een rode deken over de rug van het dier waar de jongen bovenop zit en een halster met een touw aan beide kanten is genoeg om het paard te laten gehoorzamen. De jongen zelf heeft losse haren die tot aan halverwege rug hangen, ik kan zijn gezicht niet goed zien, maar ik herinner me de arrogante blik op zijn gezicht nog. Ook nu klinkt zijn stem niet sympathiek, alsof zijn vriend moeite heeft moeten doen om hem over te halen wat meer in mijn buurt te komen. Ik weet nog niet of ze een aanknooppunt willen vinden of me ergens mee willen confronteren.

'Dat klopt, maar toen ik de rook van dat vuur boven de bomen uit zag kringelen, wist ik al dat er dingen te gebeuren stonden. Dat we én blanken zouden vinden én in een gevecht met de Ute terecht zouden komen, was wel een verrassing.' De tweede jongen klinkt veel vriendelijker, hij heeft bijna even lange haren als de ander en als hij een vluchtige blik opzij werpt, vang ik een glimp op van een open, lachend gezicht. Hij zit op een donkergrijs paard dat, gelijk aan het postuur van zijn berijder, lange benen en grote ogen heeft.

'Ik vind dat ze een mooi paardje heeft, vind je ook niet, Tse?'

De jongen die blijkbaar Tse heet, geeft een matig enthousiaste reactie, wat me des te meer doet vermoeden dat de ander hem heeft moeten overhalen om sociaal te doen.