Het Indianen Meisje

9. Comfortabel is anders

Voor de zoveelste keer op rij probeer ik een comfortabele houding te vinden en dat is nog best ingewikkeld als je op een paard zit. De afgelopen uren zijn slopend geweest. Inmiddels begint het alweer bijna te schemeren. De hele dag hebben we gereden en we hebben één keer pauze gehouden om de paarden te laten rusten. Ik was dankbaar voor dat moment en ondanks dat ik licht slaap en altijd op mijn hoede ben, toen zelf ook kort ingedut. Maar lang de tijd kregen we niet, na twintig minuten moesten we weer verder.

De hele dag op een paard zitten is vermoeiend, maar de vermoeidheid is niet mijn grootste probleem. Nee, het grootste probleem is de pijn. De afgelopen uren is de schurende pijn aan de binnenkant van mijn benen steeds intenser geworden. Het brandt en het voelt alsof ik zitblaren heb. Met elke stap die Dazzle zet, bewegen mijn benen en met elke beweging van mijn benen schieten de steken door mijn lichaam. Ik hou mezelf telkens voor dat we bijna gaan rusten en dat ik dan even de privacy kan opzoeken om te controleren of mijn huid gewoon geïrriteerd is, of dat mijn benen open zijn gegaan door het vele paardrijden van de afgelopen dagen. Toen ik nog bij de cowboys was, had ik dit gevoel namelijk ook, maar minder intens, het is nu alleen maar erger geworden.

Toch heb ik mijn best gedaan om mijn pijn te verbergen, ik mag niet zeuren. Ik kijk om me heen, voor me rijden zoveel indianen die gewond zijn van de strijd en toch verlaat niet één klacht hun mond en verstoord niet één kreet de stilte waarin we rijden. Allemaal hebben ze hun gezicht in een plooi, hoe ernstig hun verwondingen en hoe bebloed hun verbanden ook zijn. En dus pers ik al twee uur lang mijn lippen op elkaar en probeer de pijn te verbijten. Ik heb vanmiddag nog een tijdje met Sik'is gepraat en ik vind hem een sympathieke jongen, hij is heel filosofisch en lijkt elke kant van een verhaal te willen belichten. Tijdens de pauze, werd hij geroepen door een van de andere indianen -het blijkt dat hij gespecialiseerd is in de leer van de paarden- omdat het niet goed ging met één van de paarden en daarna heb ik hem niet meer gezien.

Nu rijd ik net achter de grote groep en voor de hekkensluiters. Het is een beetje eenzaam, maar dat vind ik niet erg. Op die manier hoef ik geen gesprek gaande te houden terwijl ik me eigenlijk miserabel voel. Wel geeft het me de tijd om na te denken. Te veel tijd.

Waar is Jim? Ik kan het niet laten om over mijn schouder te kijken, de prairie achter ons lijkt leeg. Het lange gras wuift mee in de wind en kleine groene struikjes staan overal verspreid over het landschap. Nauwelijks hoog genoeg om een klein hert achter te verstoppen, laat staan een volwassen man met een paard. Hier en daar staat een grote boom met een lange schaduw door de ondergaande zon. Zie ik daar nou een paard met ruiter staan? Nee, het is mijn verbeelding die me parten speelt. Ik knijp mijn ogen kort dicht, zelfs als hij er niet is, achtervolgt hij me.

Een felle steek schiet weer door mijn been heen en overstemt het altijd aanwezige gezeur. Tranen springen in mijn ogen door de heftigheid van de pijn.

'Heeft mijn zuster pijn?'

Ik schrik me rot als ik opeens de stem van Wematin naast me hoor. Snel probeer ik mijn tranen weg te knipperen, maar als ik opzij kijk, weet ik dat dat nutteloos is. Met een bezorgde blik kijkt het opperhoofd me onderzoekend aan.

'Is het een pijn vanbinnen, of van buiten?' Met die woorden laat hij zijn ogen over me heen glijden.

'Er is niks. Echt niet.' Mijn stem verraad me.

'Waar zit de pijn?'

Ik klem mijn kiezen op elkaar. 'Ik heb een beetje last van mijn benen. Meer niet. Ik denk dat als we straks even stoppen en ik even rust heb, het daarna weer beter gaat.' Ik durf niet te zeggen dat het zoveel pijn doet, dat ik hoop dat ik de komende dagen geen paard meer hoef te zien.

'Ik geloof je niet. We stoppen als we daar bij die bomen zijn gekomen. Dan laten we er even naar kijken, wie weet kan de pijn verlicht worden.' Hij werpt me een blik toe die geen tegenspraak duldt en ik knik voorzichtig.