Het Grote Nutteloze Boek

Life..

Hier heb ik alle vragen die ik ooit van mensen heb gekregen over het leven en alles wat daarom heen bestaat of niet-bestaat.

Wat vind je van zelfmoord?
Net zo egocentrisch als van mensen verwachten in leven te blijven door jouw bestaan, maar niet erg doordacht, want er is hoop zolang er leven is. Zelfmoord is geen radicale oplossing voor je problemen en ik hoop dat mensen dat zich op een dag realiseren, want het leven wordt beter.
"Being is strange,
but wonderful,
too"

Wat vind je van oorlog?
Hoe kun je met opzet het leven ruïneren van mensen die jou noch kennen, noch iets hebben aangedaan? Het is zo dom dat we niet hebben geleerd van het verleden en dezelfde fouten maken. 
Uiteindelijk levert oorlog niets op maar beide fysieke als mentale pijn, verlies en dood — want uiteindelijk is de dood de prijs die je betaalt voor iedere wapenwedloop ooit.

Geloof je in God?
Ik ben katholiek.

Wat is jouw levensquote?
'REFUGEES ARE HUMAN BEINGS' is niet echt diep of zo maar laat wel zien wat ik altijd roep. Of, 'blessed are the weird ones, for they teach us to see the world from a different perspective'. 

Wat vind je van homo's?
Ik vind het irritant dat het nodig is om die vraag te stellen; het zou vanzelfsprekend moeten zijn dat ze bij de gemeenschap horen en er geen (negatief) verschil is tussen homoseksuele en heteroseksuele mensen.
"Gay" is vaak gezien als een scheldwoord, maar eigenlijk is het net zo normaal als "hetero".

Heb je wel eens iemand gepest?
Natuurlijk niet! Ik ben echt niet het persoon die voor mijn eigen fucking onzekerheid iemand ander's onzekerheid vergroot tot op een hoog niveau. Ik snap niet waar mensen de drang vandaan halen andermans leven op emotionele wijze te verwoesten.
Ik kan me herinneren dat ik in 2014 voor de klas moest staan en dat iemand riep: 'wie wil dat Marisa van een gebouw springt, zegt 1.'
Iedereen zei 1.
Ik kan me herinneren dat ik verloren in het klaslokaal stond en niet wist waar ik moest zitten, want ik mócht nergens zitten.
Ik kan me herinneren dat ik niet wist wat ik moest doen en dat eenzaamheid al mijn geluk onderdrukte en dat iedereen me haatte — nadat ik voor fucking een vriendin opkwam.

Denk je dat ik, ooit, in mijn hele leven, iemand dat zou aan doen?
Denk na voordat je retorische vragen stelt.

Geloof je in geesten?
Nee, maar eigenlijk heb ik net zoveel respect voor mensen die in geesten geloven als voor mensen die in een God geloven.

Waar geloof je dan wel in? :/
De mensheid — want ergens zit er toch iets goeds in iedereen.

Wat is de zin van het leven?
Geen stress hebben en fucking enjoyen totdat het niet meer kan.