Yakamoz | Yarı Texting

yirmi yedi

Medya: Ege Can Sal•Başa Sar

Medya: Umut Yücel (Umut'un modeli, başrolden daha iyi ya ŞALDKWŞQĞAĞQĞĞQAĞ)

"Kapıldım olur olmaz düşüncelere
Belki zaman zaman bahanelere..."

26. Bölümü unutmayın, atlamadan okunmasın bölümler üst üste geldiği için ballarım💗

•••

Bugün maç vardı, ilk kez bir maçta takımımla olamayacaktım, ama vardır bir hâyır diyerekten kendimi motive ediyordum.

Önümde oturan Asya'nın saçlarını örerken bir yandan da düşünceliydim, Utku ile hiç konuşmamıştık, mesaj atmıştım ama görmemişti.

Belki uyumuştur diyerekten yine kendimi motive ediyordum, sonuçta Alara ile konuşmasına bir şey diyemezdim, çünkü şu an hiçbir şeyiydim.

Derin bir nefes aldım, bu düşüncelerden kurtulmak için, iyi ki bugün maçta yoktum. Ayrı bir hırsım olurdu.

Asya'nın saçını örmeyi bitirdiğimde bana döndü, "İyi misin canım benim?" Diye sormuştu.

"İyiyim, merak etme." Dedim gülümseyerek, ayağa kalkıp yanına oturdu ve bana sarıldı.

Annemin sözleri kulağımdaydı.

"Kızım, hata yapmanı geleceğini mahvetmeni istemiyorum, şu an birinden hoşlandığının farkındayım ama kendini düşün, kimse senden önemli değil."

Tekrar derin bir nefes aldım.

"Benim haklı olduğumu öğrendiğinde umarım çok geç olmaz ve kariyerin bitmez Sare, ben seni bunun için yetiştirmedim."

İç sesimi boğmak istedim o an ya da beynimi neden bu anları aklıma getiriyordu ki?

An demişken aklıma dün akşam gelmişti, ne konuştuklarını çok merak ediyordum.

İçimden bir ses, benim hakkımda olduğu söylüyordu tabii olmayada bilirdi.

Asya geri çekildiğinde, sarılmak bana iyi gelmişti ne olursa olsun kız kardeşlerim yanımdaydı.

Ne olursa olsun.

Hazırlandıktan sonra çıkmıştık, ben rahat bir eşofman takımı giymiştim ayağım sakat olduğu için en azından tribünde daha rahat otururdum.

Asya değneklerden birini elinde tutarken diğeri ile de koluma girmiş inmeme yardım ediyordu.

Yurttan çıktığımızda maç için sahaya geldik Asya soyunma odasına geçerken. Ben ise tribünlere doğru geçmiştim önlerde bir yere oturduğumda değneklerimden bir tanesini önüme alıp çenemi yasladım.

Umut, Utku, Egemen ve Koray daha gelmemişti, ben biraz erken gelmiştim.

Bakışlarımı sahaya dikmiştim, ilk defa bir maçta oynamıyordum, şu zamana kadar her maça çıkmıştım.

Yanıma bir bedenin oturduğunu hissettiğimde ona döndüm, Murat gelmişti.

"Üzgün müsün oynayamadığın için?" Diye sormuştu.

Olumlu anlamda başımı salladım. "Üzgünüm ama takımı dışardan izlemem daha iyi olacak, nerede hata yaptığımızı dışardan görebilirim."
aslında benim için yeni bir tecrübe olacaktı.