Yakamoz | Yarı Texting

otuz iki

Günün üçüncü bölümü 😍

Medya: Kalben•Yara 

Art Arda bölümler geldi, diğer bölümleri okumayı unutmayın 🥰🫶🏻

•••

Gözlerimi yavaş yavaş açmaya başlamıştım, büyük ihtimalle suratıma demir kova geldiği için canım acıyordu. Gözlerimi yavaşça açtığımda suratımı buruşturmuştum ama dudağımdaki yara daha tam kabuk olmadığı için kanamaya başlamıştı.

Etrafıma baktım, revirdeydim yatakta yatıyordum, ayak bileğimde buz vardı, antrenman öncesi yine şaftım kaymıştı.

Fazla bir şey hatırlamıyordum, yemek yemediğim için vücudum o olaydan sonra yorgun düşmüş olmalıydı. Revir odasının kapısı açıldığında gelenlere baktım Utku, Egemen, Asya ve Umut gelmişti.

Doğrulmaya çalıştığımda Utku yanıma geldi ve yastığımı düzeltti "Dinlenmen gerekiyor." Dedi ve eliyle örgüden çıkan bebek saçımı kulağımın arkasına sıkıştırıp geri çekilmişti. Yutkundum.

Koluma da serum takmışlardı. Sporcu olduğumuz için aslında revir değil mini hastahane gibiydi çoğu işimizi burda hallediyorduk hastahane yerine hastaneye ameliyat lif yırtılması falan dışında gitmiyorduk.

Üzerimde kuru kıyafetlerim vardı. "Beni nasıl buldunuz?" Utku ve Asya birbirine baktı.

Doğru tuvalete gittiğimi söylemiştim.

Utku Anıl Barlas'tan

Sare yanımıza oturmamıştı haklı olarak, benimle arası çok iyi değildi, ona haksızlık etmiştim. Biliyorum bana söveceksiniz ama bir anlık gerçekten Alara ağlamaya başlayınca öyle oldu zannetmiştim, aslında o an Sare'ye bunu sormayacaktım ama şeytana uymuştum bir kere.

Yaptığım şeyin affedilir bir yanı yoktu, Sare'ye değer veriyordum, cıvıl cıvıl bir kızdı ama şimdi ruhsuzdu bu aralar, benim ve Alara yüzünden olması benim içimi daha çok yakıyordu.

Sare koşarak gittiğinde o tarafa doğru bakmıştım. Gökçe "Neden yemiyorsun Utku?" Diye sorduğunda.

"İştahım kaçtı." Demiştim.

Gökçe suyundan bir yudum alarak yemeye devam ederken, Umut'ta benim gibi yemek yemiyordu.

Hepsinin suratına baktım. "Sare'ye haksızlık ediyorsunuz, kızın çok üstüne gittiniz, Alara'ya inanmak nedir? Ben de o gaffete düştüm belki ama sen Gökçe Sare'nin yıllardır arkadaşısın."

Egemen yutkundu, "O an ağzımı açamadım." Dediğinde sustu. Haksız olduğunu biliyordu. "Sare benim arkadaşım yoksa."

Umut "Aynı şekil... Sare'ye inanıyorum. Alara umurumda bile değil ama onlar kavga ederken araya giremedim işte."

Ece derin bir nefes aldı. "Onunla konuşmalıyız." dediğinde onayla başımı salladım. Bizi dinleyeceğini biliyorduk çünkü merhametli bir kızdı.

Asya, Sare'nin peşinden gitmediğine göre önemli bir şey yoktu o zaman tuvalete falan gitmiş olmalıydı.

Yaklaşık on beş dakika olmuştu ve Sare hala gelmemişti. Asya endişeyle bir saate bir de bizim tarafa doğru bakmıştı. Sonra kalkıp gitmişti.

Koşarak yanımıza doğru gelen Asya'ya endişeyle baktım.

Bir şeyler oluyordu. Asya yanımıza geldi. "Sare." dedi "Tuvalete gitti ama kapı şu an kilitli ve açamıyorum."