Mafya Doktor

27. Bölüm

Hepinize merhabalar!

Yeni bölümü deyip durdunuz sizi bekletmemek için tüm işlerime ara verip bölüm yazdım skxjskxj

Ama şöyle bir şey var ki bu da üzüldüğüm bir nokta.

Mesela bölümleri en az 100 kişi görüyor ama yaklaşık 25 oy oluyor. Bu yüzden oy sınırı koyuyorum.

Oy sınırı; 40 vote

Bu arada şimdiden peçetelerinizi hazırlayın.

İyi okumalar agalarım.

.........

1 hafta sonra

"Sedef kızım."

Annemin sesiyle hemen arkamı döndüm ama gördüğüm şey hiçlikti.

Korkuyla arkamı döndüm ve "Anne?!" diye seslendim.

"Sedef kızım burdayım!"

Annemin sesini tekrar arkamda duydum ve yine arkamı döndüm ama gördüğüm şey yine hiçlikti. Şu an bulunduğum yeri incelediğimde hiçbir şeyin olmadığı bir yerdeydim.

Gözlerimden yaşlar akmaya başladığında aynı anda etrafıma bakınıyordum.

"Anne nerdesin?"

"Burdayım kızım."

Ama yoktu. Annem hiçbir yerde yoktu. Sertçe yutkundum.

"Anne?!"

Boğazım düğüm düğüm olmuştu.
Annemin melodi gibi sesi kulağımda tekrar tekrar dolanıyordu. Ayaklarım artık beni taşıyamıyordu. Ayaklarım titremeye başladığında dizlerimin üstüne çöktüm. Göz yaşlarım artık kendini tutamıyordu.

Omzumda hissettiğim elle hemen arkamı döndüm. Annemin melek gibi yüzü bana gülümseyerek bakıyordu. Simsiyah saçlarını her zamanki gibi açık bırakmıştı. Kahverengi gözleri bana bakıyordu.

Bu kadın bana bu hayatımda çok iyi davranan insanlar arasında. Bu kadın sayesinde ben yaşıyordum. Bu kadın canını benim için feda etti.
Bu kadın benim annem.

Canım annem Derin...

Annemi görür görmez göz yaşlarım arttı.
"Burdayım kızım."

Yüzümde oluşan gülümseme ile annemin boynuna kollarımı doladım. Vanilya kokusunu içime çektim.

"Annecim seni çok özledim."

Annem kollarını bana doladı ve saçlarımı okşamaya başladı. Aynı anda "Geçti kızım. Geçti." diyordu.

"Seni kaybettim sandım."

"Zaten kaybettin..."
Bu ses...

Gözlerim şaşkınlıkla açıldığında hemen kollarımı boynundan çektim ve ayrılmaya çalıştım. Ama beni sımsıkı tutuyordu. Ayrılmama izin vermiyordu.

Güzeller güzelii annem Derin gitmişti. Yerine canavar gelmişti. Yerine annem Derin'in katili gelmişti. Yerini hayatımın kabusu olan adam gelmişti.

"BIRAK!!!"

"Tıp oyunlarımızı özledin mi?"

Ben kurtulmaya çalıştıkça o daha da sıkı sarılıyordu.

"Seni çok özledim bir daha bırakmayacağım!"

Çığlık atmaya başladım. O burdaydı. Burdaydı. Bütün kuvvetimle onu ittim ve geri geri gitmeye başladım. Ama o bana doğru sürüklenerek geliyordu.