Karanlık Sevdam(Düzenlenecek)

Ateş ve buz

Keyifli okumalar:))
Multimedyada şirzat:)
_________________________________________

Uçurumdan atlarken rüzgârın tenime çarpmasıyla kolarımı açtım ,kendimi özgür hissediyordum , bir kuş kadar hafiflemiştim sanki.

Ölüm özgürlükmüydü, o zaman birazdan tamamen özgür kalacaktım.Özgürlüğümü tam tadacaktım ki, belimi saran bir çift kol buna engel olana kadar, bu doğan olmalıydı , oda mı atlamıştı.Suya ani bir düşüş yaşayınca derine doğru inmiştik, doğanın koları hala belime sarılıydı.Suyun ani çarpa etkisi bedenime ağrı saplamıştı.Ben suyun altında kalmak isterken, doğan beni yüzeye doğru çıkarıyordu.Bu adamların hepsinde mi hayvan gücü olur arkadaş , beni yüzeye çıkardı.

Ellinden kurtulmaya çalıştıkça o daha çok sıkıyordu belimi, karnına dirseğimi geçirdim ,onun değilde daha çok benim canım acımıştı.Kıyıya varınca beni hala bırakmamıştı. Kolarından sıyrılınca, ikimizde sırt üstü uzanmış hızlı hızlı nefes alıp veriyorduk.Kendimi toparladım ve doğana çevirdim kafamı, bir süre sert hatlarını izledim , gözleri sürekli boşluktaydı, rüzgâr haricinde kimseyle konuşmazdı.Acı bir geçmişinin olduğu duygusuzluğundan belli oluyordu.Kendini ölüme atacak kadar umursamaz bir hayatı mı vardı? .Tanımadığı bir insan için hiç düşünmeden ölüme adım atılırmıydı?

"Neden atladın?"dedim kafamdaki düşüncelerimi dile getirerek. Bana bakmadan gökyüzünü izlemeye devam etti .Bir süre cevap vermedi sonra

"Neden ölmek istedin"bunu sorarken sesindeki tını dikatimi çekmişti. Ölmek istememin nedeni neydi, artık hayata katlanamamam mı, yaşadıklarım mı, acılar mı, bulamadığım yolum mu?, yoksa şirzatın öldürdüğü ruhum mu,. ?

Ben acı çekmeye alışıktım, yaşantımda acımasızlık hep vardı. Yolum , onu hiç bulamadım ki kaybedeyim.Ruhum ,işte o , hep umut olurdu ruhumda , ama şirzat ruhumu almıştı,boş bir bedenle baş başa bırakmıştı artık beni .Bunu kaldıramıyordum, onun acısı herşeyden fazlaydı, yok olmaktı bu, hiç var olmamış gibi, yitik eksik kalmaktı.Bende kafamı gökyüzüne çevirdim .Gökyüzüne bakınca , o keskin bakışlar gözlerimin önüne serildi .

"Boş bedenle yaşamak zor geldi."dedim . Düşüncemi dille getirerek. Kafasını çevirip bana baktığını hisediyordum ama ona bakmadım.

"Sen o bedeni öldürmeye çalışırken ,o boş bulduğun bedene ruhlarını bağlıyanları düşündün mü?"dedi. Ne demek istiyordu.Bunu duyunca, yerimden doğrulup, kafamı ona çevirdim.

"Anlamadım"dedim .Ne demek istediğini anlamamıştım. Oda benim gibi yerinden doğrulup oturdu . Kafasını bana çevirip keskin bakışlarla gözlerime baktı

"Diyorum ki, bugün buraya neden geldin ve yanındakiler neden hep seninle.Bunca insan neden biri için bu kadar çırpınır .Değer verilmeyen biri için neden üzer kendini, hırpalar, yıpratır.Sen sadece kendine odaklanmışsın . Şu hayata bi acı çeken sen değilsin simay.Sen kendini öldürürken , yanında götürdüklerinin farkında değilsin .Bencilik yapma ve artık etrafınıda gör, hayat senden ibaret yazılmadı."Bu ani çıkışı bende bomba etkisi yaratmıştı. Bunu hiç beklemiyordum. Hata hiç bu yönden düşünmemiştim . Ben sadece kendi hayatıma odaklanmıştım,yanımdakileri yok sayarak ,bir hiçmişler gibi,ama günlerini gecelerini neşelerini sevinçlerini sevgilerini bana sunmuşlardı. Peki ben ne yapıyordum hepsini itiyordum. Benim ruhumun buna ihtiyacı yokmuydu?, peki niye itmiştim kendi ellerimle. Bencildim hemde fazlasıyla. Çünkü şirzatın yapıklarının acısını onlardan alıyordum.Peki onun benden ne gibi beklentisi vardı hayatımdan. Sonuçta tanımıyordum .

"Peki senin benden beklentin ne doğan, benimle ölüme gelecek kadar nasıl bir nedenin var?"Gözlerini bana çevirdi.

"Benim senden değil ,sana ihtiyaç duyana ihtiyacım var. Seni kaybetmek onu kaybetmek demek ve benim onu kaybetmeye niyetim yok".dedi ciddi bir sesle . Onunda rüzgâra ihtiyacı vardı. Kafamı saladım . Ayağa kalkıp , poyrazların yanına yürümeye başladım. Doğan arkamdan geliyordu, adım seslerini duyabiliyordum, ikimizde sırıl sıklamdık . Grubun yanına varınca herkes önce bana ardından arkama bakmaya başladılar. Arkamdakini bildiğim için dönüp bakmadım, gidip poyrazla denizin ortalarına oturdum . İçimi tuhaf bir his doldurdu ,abim ve ikizim bu o kadar güzel bir histi ki yüzümde mutlu bir gülümseme oluştu