Bizimkisi zoraki bir ilişki değildi, yasak aşkta değildi, iki yabancı da değildik, iki dağınıkta değildik...
Hiç yakışmıyor da değildik, aksine biz en çok birbirine yakışandık, tüm evrende en güzel sevendik...
Ama imkansızdık...
#Çalıntı durumunda b...
Merhaba öncelikle. Bana bir şans verdiğiniz için çok teşekkür ederim. Kısa bir şey söylemek istiyorum. Beni eskiden tanıyanlar bilir yeni görenler için belirtmek istiyorum, ön yargılarınızı atın ve okumayı asla bırakmayın.
Lütfen oy ve yorumlarınızı yapmayı unutmayın.
Keyifli okumalar dilerim.
🍂
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sorunlarım var, herkesin olduğu gibi . Düştün, kalk . Ağlama . Dik omuzlarını, sen her daim başardın yine başarırsın.
Küçüğüm derdi ağabeyim, seni ben büyüttüm. Sen çok güçlü bir kız çocuğusun. Benim yokluğumda evimdeki gururumsun derdi.
Evet, bir yerde bunu başarmıştım. Ağabeyim makine mühendisiydi. Yüksek lisans için yurt dışına gittiğinde de onun gözü arkada kalmasın diye aileme ben baktım.
Onun gururuydum ben .
Her şey ben mezun olduktan sonra başlamıştı. Bir baba yoktu bize sahip çıkacak, ağabeyim yurt dışından bize para gönderiyordu ancak ben çoğu zaman kızıyordum ona. Çünkü ben vardım burada. Kimseye muhtaç olmadan ailesine bakan ağabeyimin yetiştirdiği kızdım.
Mezun olur olmaz aileme bakabilmek için gözümü hep yükseklere diktim. Bir yaşında küçük kardeşim vardı, Yalaz. Onunda bir geleceği vardı. Annemin ve onun geleceğini omuzlarıma alırken asla yük diye düşünmüyordum.
Ben ağabeyimin gururuydum ve en çok aileme değer veriyordum bu hayatta.
Daha iyi yerlere gelebilmek için yaşadığım şehirdeki en büyük holdinge başvuru yaptım, her şey ailem içindi. Ve dahası o büyüleyici şirketin güzelliği beni büyülemişti. Benim gibi asosyal olan bir kız için çok cüretkâr bir yer olsa dahi bir gram pişmanlık hissetmemiştim.
Ben Gewez, iki yıl önce ilk babam öldü kalp krizinden. Annem onun ölümünden sonra hamile olduğunu öğrendi ve bize göre babam gitmeden bize bir mucize vermişti. Sonra ağabeyim gitti yurt dışına. Biz üçümüz kaldık ama hala beş kişilik güzel bir aileydik.
Hiç bir zaman çökmedi omuzlarım düşmedi başım yere.
Ta ki o lanet holdinge başvuru yapana kadar.
Bu zamana kadar hiç acı çekmemişim dedirtti bana bu hayat son aylarda.
Baydar şirketler grubunun, kurucusu Mürsel Baydar ile başvuru yaptığım o lanet günde tesadüf eseri karşılaştım. O gördü beni. İnternetten başarılarını okuduğum bir adamdı. Ona hayran olduğum her halimden anlaşılıyordu. Ben heyecanla onunla konuşurken, o benim ölüm fermanımı yazıyormuş meğersem.
