Bizimkisi zoraki bir ilişki değildi, yasak aşkta değildi, iki yabancı da değildik, iki dağınıkta değildik...
Hiç yakışmıyor da değildik, aksine biz en çok birbirine yakışandık, tüm evrende en güzel sevendik...
Ama imkansızdık...
#Çalıntı durumunda b...
Lütfen oy ve yorumda bulunmayı unutmayın ballarım!!
Not : Sahneler hep bu şekilde ilerlemeyecek, sadece kurgunun oturması gereken yerleri olduğu için ilk bölümler böyle. Zaten yavaş yavaş bazı sahnelerden kopuyoruz.
Sizi seviyorum. Keyifli okumalar dilerim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🍂
Kendi düşüncelerimin içerisinde boğuştuğum kadar kimseyle boğuşmamıştım. İnsanın en büyük düşmanı aynadaki aksidir der altına imzamı atarım. Aynadaki de bendim ama o yansımaydı, sahteydi. Bense gerçek olanım.
Pozitif düşüncelere kendini kapatmış birisi olarak babamdan sonra kendimi cezalandırmak için elimden geleni yapmıştım. Mürsel'de evrenden bana gönderilen bedelimdi.
Ağabeyimin gitmesiyle toparlanmak zor hatta imkansız oldu. Umut ışığımı kaybetmiştim. Tekrar ayağa kalkmak için ona ihtiyacım vardı.
Hayatımda değer veren bir tek o kaldı bana çünkü. Onu da kaybetmek istemiyordum.
Ama her şeyi öğrendiği zaman benden edeceği nefreti düşündükçe deliriyordum. Ben sevince delicesine, gözü kararırcasına seven biriydim. Kolay pes etmezdim. Duygusal olarak çok bağlanırım. Bu yüzden annem ne yaparsa yapsın onu sevmekten vazgeçmemiştim.
Bu gece çok ağır bir darbe almıştım ondan.
Her şeyi mahvetmek ne kadar kolaydı. Tek bit söz tek bir bakış yetiyordu bir insanı yıkmaya.
Dağılmış halime uzaktan kaşları çatık bakan insanları aldırmadım çünkü nasıl gözüktüğümün bir önemi yoktu. Bu gece fazlasıyla acınasıydım zaten.
Ayağa kalkmaya çalıştım. Kaç saattir oturuyordum asfaltta bilmiyorum hala yaşlarım bitmemişti.
Kaç defa döndüğüm kapıdan içeri adım atmak için böyke bir yıkım bekliyordum demek ki...
Bu gece içeri girecek ve tutsağımdan kurtulacaktım. Hiçbir söz boyun eğdiremeyecekti bana.
Doğruldum ama dizlerim titriyordu. Devrilmek için yer arayan bedenime zorla abandım, şimdi olmazsa hiçbir zaman olmayacak gibiydi.
Bir adım attım.
Hayır bir adım geriye attım.
Saç diplerimden avuçlayan kirli bir el canımı yakarcasına beni geriye çekerken ileriye adım atmak için kalkan ayağımı geriye düşürdü. Bu kez kendim geriye adım atmadım, zorunda bırakıldım babacığım. Ağzımdan kaçan çığlık yarıda kesilirken dudaklarımın üzerindeki terli el beni susturdu. Gecenin hakimiyetini eline alan ayın öfkesi onu karanlığa boğdu. Onunla birlikte beni de. Dar sokağın arasına sıkışan bedenim elini benden alırken tozlu yere düşen saç tellerimle titredi. Çok geçmeden kolumdan tutulup çekildim. Kalbim korkuyla hızlandı. Yüzünü bana dönen adam havaya kalkan eliyle yüzüme vurduğunda yere düştüm.
