Bizimkisi zoraki bir ilişki değildi, yasak aşkta değildi, iki yabancı da değildik, iki dağınıkta değildik...
Hiç yakışmıyor da değildik, aksine biz en çok birbirine yakışandık, tüm evrende en güzel sevendik...
Ama imkansızdık...
#Çalıntı durumunda b...
Hemen oy verip bölüme geçin. Sonrasında yorum yapmayı unutmayın lütfen.
Sizi seviyorum!
Keyifli okumalar dilerim.
🍂
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Daha önce hiç bu kadar dibe battığımı hatırlamıyorum. Batak beni içine çektikçe direnmeme rağmen son hızla batıyordum. Kalbim her yeni güne korkuyla atarak uyanıyor ve tedirginlikle uykuya dalıyordu. Sakladığım, sakladıklarım bir bir ortaya çıkıyordu. Ve benim yapabileceğim hiçbir şey olmuyordu. Çocukken istediğim dondurma alınmadığındaki ağlamaklı halim geliyor aklıma aynı o zamanki gibi hissetmekten geri kalamıyordum. Ağlamak ve bağırmak. Son zamanlarda istediğim en çok şeydi.
Titreyen ellerimi bacağıma götürdüm ve terli avuç içleriöi sildim. Gözyaşım kirpiğimin ucundaydı. Biliyorum ağabeyimi gördüğüm an akacaktı hemen. Buraya gelip başını yakması beni mahvedecekti. Orada zor bir şekilde yaşıyorken özel jetle gelmesi bile son derece tehlikeliydi. Bir yandan da nasıl bir arkadaşı var böyle diye korkuyordum. Sıradan birinin yapamayacağı şeyi tak diye yapan birisi bana pek tekin biri gibi gelmiyordu.
Karşımdaki duvara nefes almaya çalışarak baktım. Elim boğazıma gitti ve kaçıncı kez ovduğumu bilmediğim boynumu yine ovaladım sıkıntıyla. Kızardığına emindim. Ama sakin kalmaya çalıştıkça sessizliğin büyüklüğü beni korkutuyordu.
Ağabeyimin asla öğrenmeyeceğini düşünüyordum. Herkes öğrenirdi ama ağabeyim öğrenmezdi demiştim. Ama biliyordu artık. Annem nasıl anlatmıştı orasını da öğrenememiştim ama ağabeyim beni tanırdı demek istiyorum. En azından bu düşünceye tutunmaktan başka çaremin olmadığını biliyorum. Kimse anlamadı acılarımı ama o hep anladı. Şimdi de anlar mıydı?
Duvarda ki saate baktım. Geldi gelecekti. Yerimden kalkıp salonumda yuvarlak bir şekilde tur atmaya başladım elim boğazımdayken ev üstüme üstüme geliyor olmasına karşın bir türlü kendimi bu dört duvar arasından çekip atamamıştım. Elim ayağım bağlanmıştı sanki.
