Bizimkisi zoraki bir ilişki değildi, yasak aşkta değildi, iki yabancı da değildik, iki dağınıkta değildik...
Hiç yakışmıyor da değildik, aksine biz en çok birbirine yakışandık, tüm evrende en güzel sevendik...
Ama imkansızdık...
#Çalıntı durumunda b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir son olması için bir başlangıç gereklidir.
Ve her şey kader değildir, biraz da bizim seçimimizdir.
Bu hastane odasında gözlerimi açtığım vakit yalnız olmayı umuyordum. Aksi olmadı. Tansiyonum düştüğü için iki serum bağlanmıştı. Beni buraya kim getirdi diye sormak istemedim merak ediyordum ancak hem utanıyor hem de acı çekiyordum. Mürsel'den belkide hiç kurtulamayacak olmam düşüncesi öyle bir yapışmıştı ki aklıma çıkartamıyordum.
Geceler hep karanlık. Gündüzler neden karanlık peki?
Telefonum çaldığında akşam saat dokuza geldiğini fark ettim. Oflayacakken ekranda gördüğüm isimle heyecan dolu bir nefes alıp hemen yanıtladım.
"Ağabey!"
Bir kısık gülüş duydum hattan." Bu coşkuya bak, ne kadar özledin beni güzel kardeşim?"diye sordu genizden gelen naif sesiyle. Gözlerimin parladığına emindim." Çok! Ağabey çok özledim. Ay da yıl da bir arıyorsun zaten yetmiyor bana. "
