Enemies of lovers?

49

Heyyy! Ja ik weet niet, ik heb opzich wel energie, maar ik voel me beetje leeg dus vandaag niet een super enthousiaste ik maar wel een deeltje. Ik leg aan het einde wel beetje uit wat er is met me, voor nu veel lees plezier en succes met dit deel. Ohja ik verwerk de breakup van Juultje en Koen hier wel in.

Pov: Koen.
Ik staar een beetje doelloos uit het raam, we zijn net opgestegen en ik heb niet echt iets te doen. Nog niemand weet het maar Juultje heeft het gisteren uitgemaakt met me. Het kwam omdat we beide veel weg zijn voor werk en omdat zei later veel wil reizen en ik wil gewoon dingen bereiken in werk. Ik voel me leeg, gebroken misschien wel. Opeens voel ik iemand op mijn schouder vallen, het is Rob. Matthy zit volgensmij te editen dus hij merkt er niks van. Ik laat Robbie gewoon op mijn schouder liggen, het boeit me ook niet zo super veel meer. Ik moet het ooit vertellen, maar misschien moet ik het nu nog even zo laten. De muziek die ik aan heb maakt het ook niet veel beter, het is meer gewoon zielige muziek. Ik weet niet waarom, maar het maakt nu ff niet uit. Even kijk ik opzij, ik zie Matthy me een soort van aanstaren. Volgensmij is hij jaloers ofzo. Ik wend mijn blik weer naar het raam, een traan rolt over mijn wang. Ik weet dat het terecht was dat ze het uitmaakte, maar het doet pijn. Zoveel pijn.

Pov: Robbie.
-14:32-
Ik word langzaam wakker, ik kijk opzij en zie dat ik op koen zijn schouder lig. Hij staart uit het raam, verder niks. Ik ga rechtop zitten en dan opeens schiet het me te binnen, ik zit nogsteeds in dat godsvergeten vliegtuig. Een soort paniekvlaag komt over me heen. Ik moet echt kotsen. Ik tik Matthy gehaast aan en sein dat ik eruit wil. Nou ik wil niet ik moet, ik sta middenin het pad en loop richting de toiletten. We zitten echt middenin het vliegtuig dus ik moet naar voor lopen. Mijn hoofd voelt draaierig en er komen zwarte vlekjes in mijn ogen. Ik moest helemaal niet kotsen.. de vlekjes worden groter en ik voel mezelf op de grond vallen, alles is zwart.

Pov: Matthy.
Robbie loopt met veel moeite naar de toiletten, ik kijk even terug naar mijn laptop en dan hoor ik iemand vallen. Robbie ligt op de grond, gehaast sta ik op en ren ik zowat naar hem toe. Zijn gezicht is wit weggetrokken. Ik schiet compleet in de paniek, Raoul zit er al gauw ook bij en een stewardess. Robbie opent langzaam zijn ogen, hij lijkt er nog niet helemaal bij te zijn. Ik til hem op en loop naar iets achter de toiletten, daar leg ik Robbie op de grond. De stewardess doet het gordijn dicht en zet de wc's voor op rood. "Robbie?" Vraag ik dan. Zijn ogen schieten van de ene kant naar de andere, langs alle mensen. Dan knikt hij. "Robbie gaat het? Wat gebeurde er?" Vraagt Raoul dan.

Pov: Robbie.
Ik ben net wakker geworden en lig nu ergens anders op de grond. Ik slik even wanneer raoul dag vraagt. "E-euhm ik w-was misselijk en ik w-wou naar de toiletten m-maar toen v-viel ik." zeg ik dan. Ik weet niet alles even goed meer, maar het was zoiets. "Waarom was je misselijk?" Vraagt Raoul dan. "I-ik werd wakker en toen r-realiseerde ik dat ik nog in het vliegtuig z-zat en ik ben bang om te vliegen.." antwoord ik vervolgens. Raoul knikt en Matthy ook. De stewardess geeft me een flesje water. Ik ga rechtop zitten tegen de kastjes aan en probeer het water te drinken. Uiteindelijk gaan we terug naar onze plekken, ik doe mijn oortjes weer in en ga deze keer tegen Matthy aan liggen. Koen vraagt nog aan Matthy wat er was gebeurt en hij legt het uit. Ik sluit mijn ogen gewoon weer rustig.

~TIJDSKIP NAAR 19:44 wanneer ze aankomen in Curaçao-

Ik word langzaam wakker geschud. "Robbie!" Roept Matthy dan. Ik open mijn ogen en kijk naar hem en dan naar koen. Ik zie dat we zijn geland. Ik glimlach, ik heb het gewoon overleeft. Ik grijp mijn spullen bij elkaar en we lopen uiteindelijk met z'n alle het vliegtuig uit. De camera word meteen aangezet. "WELKOM IN HET PRACHTIGE CURAÇAO!!" roept Koen dan extra hard door de motor die zoveel geluid maakt. De camera man maakt wat beauty shots en ik loop hand in hand met Matthy. Wanneer we bij die koffer ding staan word er aardig veel gekloot. Ik zit op het bankje onderuitgezakt. Ik voel me echt klote, ik ben in het vliegtuig flauwgevallen. Waarschijnlijk heeft iemand het gefilmd en staat het binnen no time overal op instagram en tiktok. Matthy komt naast me zitten "Lief het komt goed." Zegt hij een geeft me een knuffel. Ik glimlach even, maar denk toch weer na over alles. Dan zie ik mijn koffer voorbij gaan. "Matthy, mijn koffer is daar.. kan jij hem pakken?" Vraag ik dan lief. Hij knikt en glimlacht dan, hij loopt naar de band en wacht nog een rondje. Ik kijk even op insta. 'U bent genoemd in een verhaal.' Ik bekijk het verhaal en ik zie mezelf op de grond liggen. Weetje wat, het hoort er allemaal bij. Boeien dat ik flauwviel! Het gebeurt meer mensen. Matthy komt aangelopen met onze koffers. "Ik heb ze!!" Ik glimlach en sta op. Wanneer we alle koffers hebben zoeken we naar de taxi met het bordje bankzitters. "Kijk daar!!" Roept Koen en rent er als een gek naar toe. Ik lach even en de rest lacht mee. Koen geeft de man een hand en we lopen met hem naar de auto. We laden onze koffers in en gaan onderweg naar onze villa. Onze villa heeft een zwembad en een barbecue enzo. Eigenlijk alles wat je nodig zal hebben. 3 slaapkamers, 3 badkamers, een keuken een woonkamer en een prachtig balkon. We moeten ongeveer 30 minuten rijden, ik lig tegen Matthy zijn schouder aan. We zitten in een soort busje dus dat is wel fijn. Na een half uurtje rijden zijn we er dan, de deur van de bus gaat open.

Je bent nooit alleen op de wereld, jou problemen dus ook niet. Er zal altijd iemand zijn die je naar beneden probeert te brengen, dan is het jouw taak om nog hoger te komen.

-1092 woorden-
Ja ja, nou zoals ik had gezegd ga ik nu ff uitleggen wat er aan de hand is. Ik weet niet waarom maar ik voel me echt alsof ik echt niks kan met mijn leven momenteel, ik doe echt niks omdat er echt niemand is op het moment en school komt er weer aan. Ik ben oprecht bang voor dit schooljaar, gewoon bang om te falen. Volgende week start ik alweer😭 ik heb er echt geen zin in, school trekt echt alles van me weg, mijn blijdschap, mijn moed, mijn tijd, alles. Ja ik voel me beetje onnodig ofzo ik weet niet.

Anyways genoeg met da zielige gedoe, wat namelijk echt zielig was was robbie dit deel☹️ ja sorry mensen!! Dit is denk ik wel het laatste heftige (mogelijk) wat er in dit verhaal gebeurt. Nogmaals dat weet ik nog niet zeker. Ik ben bijna verdrietig dat dit verhaal bijna aan zn einde komt.. maar gelukkig ga ik wel nog boeken schrijven alleen met school misschien niet meer elke avond. Ik weet ook niet of er gelijk hierna een boek komt of dat ik eerst alvast wat delen ga schrijven, zodat ik daarna soms als ik het druk heb gewoon kan uploaden. Ja dat weet ik nog niet. Maar goed! Ik hou van jullie! Joe joee🫶🫶