My Secret Admirer [Unedited]

Chapter 11(A Dark Past, A Bright Futures)

Kinabukasan gumising ako ng maaga upang balutin ang mga damit na in-order ng mga customer ko at i-deliver na 'yong mga natitirang mga damit na hindi ko na deliver kahapon. Isinout ko na ang mask at ang helmet ko upang makagayak na ako sa aking pupuntahan.

"Good Morning! Ma'am, here's your order," wika ko sa guard nila na nasa labas habang patapos magtapon ng basura.

"Ahh! Kanino po to? At ilang yung bayad dito?" tanong ni Manong Guard.

"Kay Ms. Loraine po iyan, order niya sa'kin, nandiyan po ba siya?" replay ko kay Manong Guard.

"Ahh wala po siya dito, may nilakad pong importante! Ibigay niyo na lang po sa'kin at ako na lang muna ang babayad nito para makagayak ka na," wika ng Guard sa'kin.

Ibinigay ko na ang order na damit sa guard at agad naman akong umalis. Huminto muna ako sa tabi ng daan upang uminom muna ng malamig na tubig because I was thirsty at bumili na rin ako ng makakain.

"Thanks God at isa na lang yung i-dedeliver ko na damit ngayon at makakapag paghinga na rin ako sa wakas"ani ko sa sarili ko habang papaunta sa last kong dedeliveran ng damit.

Nang makarating na ako sa last customer ko, goodness ang bait niya sa'kin like, for the first na nagkaroon ako ng ganoong customer. Pinapasok niya pa talaga ako sa kaniya bahay na malaki kahit prone siya ng sakit na Covid kasi matanda na siya but grabe yung kabutihang ipinakita niya sa'kin. Sana lahat ganun yung customer na ma-encounter mo araw-araw.

"Iho! Pumasok ka muna at kukuha lang ako ng perang pambayad diyan"Puna ng aking customer habang nasa loob ng bahay. Agad naman akong pumasok sa bahay ng babaeng iyon upang magpahinga muna roon.

"Magkano ba lahat iho?"tanong ng matandang babae.

"₱150 po lahat Ma'am! Ani ko.

"Oh ito yung bayad ko! Keep the change na lang, pang kain-kain mo"wika ng matanda sa'kin. Agad ko naman tinanggap yun ibinigay sa'kin.

"Halaa! Thank you Ma'am! Wishing you a lot of blessings to come into your life"ani ko sa matandang babae.

Lumabas ako ng bahay na yun at umalis. Napagalaman kong wala na palang mga stocks ng mga pagkain sa aparador ko at kailangan ko ng bumili ng panibago.
Dumaan muna ako ng supermarket upang bumili ng kailangan ko sa bahay. Bumili na rin ako ng mga preservative na mga foods kasi magagamit ko yun kapag natatamad akong lumabas ng bahay para bumili ng pagkain. Isinama ko na rin yung mga sanitizer at mga mask dahil ubos na ito sa bahay ko at pti na rin tissue.

Naisipan kong hindi na lang muna ako bumili ng manok at baboy dahil mayroon pa naman ako  sa refrigerator ko. Bumili na rin ako ng mga panghimagas para may kakainin ako kapag matatapos akong kumain. Sinulit ko na ang aking pamimili sa supermarket.

Bago ako umuwi ay dumaan muna ako sa palengke upang bumili ng mga gulay at mga prutas dahil kailangan ko yun especially na kailangan nating magpataas ng ating immune system. Marami na akong bitbit sa mga kamay ko at sa motor ko kaya umuwi na ako sa bahay. Inilagay ko muna ang mga binili ko sa mga nilalagyan nila. Inuna ko muna ang kakainin ko ngayong tanghali para wala akong problema sa pagluluto ng pagkain mamaya.

Nang matapos na akong magluto ng tanghalian ay kinuha ko muna ang aking alkansiya upang bilangin na ang aking naipon na pera at inilagay ko na rin ang natitirang kong pera sa wallet ko Pero nag-iwan naman ako para sa sarili ko. Habang binibilang ko to ay  tumunog ang rigntone ng aking messenger. Agad ko naman iton kinuha sa lamesa upang tignan kong sino.

Pagkatingin ko sa screen ng aking phone si Kean pala, nagdadalawang isip pa ako kung sasagutin ko ang kaniyang tawag sa kaniya. Grabe yung galit ko sa kaniyang ginawa kahapon, hindi ko yun akalain na gagawin niya iyon sa'kin ng walang pag-iisip.

Alam niya naman yung weaknesses bilang isang introvert na tao sana pinag-isipan niya muna ang kaniyang ginawa sa'kin.

Nadala lang siya sa lalaking iyon, and I know penerahan lang si Kean ng lalaking iyon. But sana inisip niya na may kasamaha rin siya sa mga oras na yun, at sana pinaalam niya sa'kin at I understand naman.

Pero wala na tayong magagawa dun kasi tapos na yung pangyayari at naka-uwi naman ako sa bahay.

Pero change topic tayo hehe! Ayaw ko nang pag-usapan yun kasi I don't want to remember anything from the past kaya bumalik na ako sa pagbibilang ng alkansiya ko.

Sinimulan ko ang aking pag-iipon ng magsimula rin ako ng online selling ko. Kasi gusto kong ng maka-uwi sa probinsya para makasama ko na aking mga magulang ko, kasi  miss ko na sila.

Ever since ng pumunta ako dito sa Maynila hindi pa ako makakauwi doon at parang feel ko ngayon na ang time para umuwi ako sa mga minamahal ko, grabe yung pangungulila ko sa kanila especially ng dumating ang pandemya na ito kasi wala akong kasama sa apartment ko, ako lang mag-isa.

Kapag naaalala ko sila hindi mapigilan ng aking mga mata na lumuha sa kalungkutan, kasi gusto ko na silang yakapin ng mahigpit at maipadama sila ang aking pagmamahal.

"Halaa sana magkasya na to sa pagbook ko ng tickets ko"Puna ko sa sarili ko habang binibilang ko ang lahat ng pera ko. But nang matapos ko na itong bilangin hindi pa rin ito sapat at kailangan ko pa itong dagdagan upang makompleto ang pera ko pauwi ng probinsya dahil sabik na akong makita yung mga magulang ko din.

Kunting tiis na lang David at makakaya din toh! Sipag lang tayo wag tayong mapapagud sa pagtratrabaho hanggang maabot natin ang ating mithiin sa buhay. At the end of the day tayo yung makikinabang sa pinaghirapan natin din.

Ibinalik ko ulit ang aking mga pera sa maliit kong alkansiyahan at agad akong tumayo upang kumain na ako ng aking pangtanghalian, while I was eating in my table agad may kumatok sa pintuan ng apartment ko.

"Sino po yan?" tanong ko kong sino ang nasa labas ng aking pintuan. Parang kakainin ako ng sarili kong nerbyos at baka ito yung humabol sa aking mga tanod heheha Ackk! 

Pagkabukas ko ay wala namang tao sa labas ng aking pintuan ako'y nagtaka kung bakit. Tinignan ko left and right kung may dumaan pero wala naman ata kasi wala namang tao. Habang unti-unti kong sinisira ang pinto ay may nakita.